უნდა წავიდე!

არვიცი როგორ გადავიტან მაგ დღეს, ვიცი რთული იქნება, მაგრამ ისიც ვიცი,რომ ოდესმე დადგება ეგ დღეც. დადგება და მთელი გულით გისურვებ ბედნიერებას, მეც გამოვცდი იმას, რაც შენ განგაცდევინე და ღირსი ვიქნები ამის.

წავიდე, არ წავიდე?

გათენდა, ისევ ქმრის გვერდით ვწევარ, ისევ მის სუნთქვას ვუსმენ. უძილო თვალებს ცრემლი აშრება, ისევ ფიქრები მაწევს.

ადგილი თვითმკვლელობისთვის (სრულად)

_გაიანა,ამას ბოლო უნდა მოუღო,გესმის?! _რა გავაკეთო აგა,რა?! _წამოდი იმ დაწყევლილი სახლიდანლ! _და მაინც სად წავიდე? _ჩემთან წამოხვალ!არ ვიცი,მოვიფიქრებთ რამეს.აღარ შემიძლია გესმის?!გეფიცები,მივალ და ჩემი ხელით გამოვჭრი მათ ყელს...

უნდა წავიდე დასასრული

თითოეული სიტყვის მნიშვნელობა იმდენად მტკივნეული გასააზრებელი იყო ჩემთვის, რომ მერჩივნა საერთოდ სმენადობა დამეკარგა... იმ გულის ტკენით და იმის გააზრებით რომ გაბრიელს ჩემთვის ცოლობის თხოვნა უნდოდა და ახლა ჩემი უაზრო ახირებების გამო გადაიფიქრა თავის

უნდა წავიდე 10-11-12

საშინელი დღეების მნიშვნელობას ცხოვრების ამ ეტაპზე ჩავწვდი, დაპროგრამებული ვაკეთებდი ყველაფერს და საერთოდ არ მქონდა გაცნობიერებული ის ფაქტი, რომ დედა აღარ იყო... ყველაზე მეტად მტკიოდა ის, რომ მან არ იცოდა თუ როგორ მიყვარდა ყველაფრის მიუხედავად და არც

უნდა წავიდე 9

დილით კარზე კაკუნმა გამაღვიძა და კარებში გაბრიელმა თავი შემოყო -თუ უკეთ ხარ ჩამოდი ვისაუზმოთ -ბოდიში გუშინდელისთვის, გამახსენდა როგორ ვეხუტებოდი გასულ ღამეს და თავი უხერხულად ვიგრძენი -ნუ სულელობ, ქვემოთ დაგელოდები -კარგი მოვწესრიგდები და ჩამოვალ

უნდა წავიდე 7-8

- ამ ჭიქით ჩვენს გაცნობას გაუმარჯოს, მიხარია აგნეს შენი გაცნობა ისეთი შეგძნება მაქვს, რომ კარგი მეგობარი შევიძინე შენი სახით, აი ამ ბედოვლათს მგონი დაბადებიდან ვიცნობ იმდენი მოგონება მაკავშირებს გაბრიელთან რომ მთელი ჩვენი თავგადასავლები რომ მოვყვე

უნდა წავიდე 5- 6

მთა თეთრი ზამთარი და თბილი გარემო, ესაა ის რაც სიმყუდროვეს და დაცულობის შეგრძნებას მგვრის... თითქოს ჩემი უსუსურობა და პრობლემები გარეთ დაგუბებულ წყალივით გაიყინა. ალბათ მთელი ჩემი დარჩენილი სიცოცხლე ელენეს მადლიერი ვიქნები ასეთ

უნდა წავიდე (3-4 თავი)

მხოლოდ ამის თქმა მოვახერხე და გავითიშე... გონს როცა მოვედი უკვე დილა იყო, სისუსტეს ვგდძნობდი, მაგრამ სურვილის მიუხედავად უნივერსიტეტში უნდა მივსულიყავი. რას ვიფიქრებდი კიდევ ერთი საოცრება თუ დამხვდებოდა იქ მისულს...

უნდა წავიდე 2

-წადი ახლა და არავის უთხრა სად ვარ -ფრთხილად იყავი იცოდე და თავს გაუფრთხილდი, თუ რამე თამთინას ტელეფონიდან დამირეკე -კარგი მადლობა ლილე -ჩემმა ქალაუმ, რომ მითრა სტუმარს გიგზავნი სახლშიო, გავიკვირვე არავინ მსტუმრობს წელიწადის ამა დროს, ხანდახან