10 წამი (სრულად)

მუხლებზე ვდგავარ სასაფლაოს კარის წინ, უკან შეკრული ხელებით და ვხვდები, რომ სიკვდილამდე ცოტა დრო მრჩება. ჩემს წინ, ჯიბეგამოხეული და დაძონძილშარვლიანი 20 წლის ბიჭი დგას, რომელსაც ხელში ჩემი იარაღი უჭირავს და ლულა ჩემს შუბლთან აქვს გასწორებული.

30 წამი შუქნიშანზე

-ისე შენს მძღოლს დიმიტრი ქვია.დიმა ყიფიანი. თავაზიანად გაუწოდა ხელი მიკას. -ახალგაცნობილ მგზავრს-მიკა მელითაური. -ლამაზი სახელია,უცხოც. -ბებიას საპატივსაცემულოდ დამარქვეს.

წამი დედამიწაზე გატარებული დღეებიდან

ცხოვრება....დრო..წამი..წუთი..სიცოცხლე... და ჩვენ სამყაროში წამიდან წამამდე წლიდან წლამდე საუკუნიდან საუკუნემდე....ხანდახან მინდა ამოვეფეთქო თითქოს ვულკანი ვიყო...მაგრამ ცხელი ლავის მაგივრად სიცოცხლის ცხელ სუნთქვას ვგრძნობდე მიწისძვრად იქცეს გულის

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი მეხუთე)

ბათუმიდან ისე რუჯიც ჩამოვედი დაჩი დამცინოდა ექვსის მერე აღარ ჩანხარო მაგათ მეტი რა უნდოდათ ოღონდ რამე სახუმარო ენახეთ მერე მთელი თვე ყოფნიდათ 29ში იყო ქორწილი ვღელავდი მაგრამ არა ისე როგორც წამომედგინა ისეთი ლამაზი ვიყავი ვახომ დაცვა ხომ არ

გასული წამი (1)

როგორ დაიწყო ყველაფერი? მოდი სულ სულ თავიდან დავიწყოთ. საღამო ხანი იქნებოდა ქართულიდან სახლში რომ ვბრუნდებოდი. ზამთარი იყო...ძალიან ციოდა... გრძელი, ქერა თმა გაშლილი მქონდა. ქარი თმას მირევდა და ჩემი დალალები სახეზე ნაზად მეფინებოდა. დაღლილი ვიყავი.

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი მეოთხე)

დილით თვალები რომ გავახილე,ოთახში მზის სხივები ირეკლებოდა მერე რა რომ ზათარი იყო , დღე არაბუნებრივად თბილი გათენდა,ვფიქრობდი,ალბათ ბუნებაც იზიარებდა ჩემს ბედნიერებას მერე კი ჩემს თავზე მევე მეცინებოდა მაინც რა სულელი ვარ

თემურ შენგელაია- წუთში წამი გაჩერდა

წუთში წამი გაჩერდა, საათში კი ისრები, თითქოს ცხადად ვიხილე მონაბერი ფიქრები.... ვნების ჯარი გავუშვი, ოცნებებში ჩავერთე, გამიტაცა ფიქრებმა, ზმანებაში გავერთე: ვხედავ სხვა მხრივ ქვეყანას, ბოროტებას კეთილად, კაენს ძმის მოყვარულად, ნოინს ცოტნეს

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი მესამე)

სახლში სულ ფრენა ფრენით ავედი უკვე ვიცოდი რომ ჩემი ცხოვრება რადიკალურად შეიცვლებოდა მიყვარდა, ალბათ ვუყვარდი მასაც... თბილისში ხომ დიდხანს არაფერი იმალება ხოდა არც ეს ამბავი აღმოჩნდა გამონაკლის მალევე გავრცელდა ამბავი იმის შესახებ რომ გადრანების

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი მეორე)

სპექტაკლის მერე ბარში წავედით დავიმხეთ ყველაფერი უგონოდ დავთვერი მე მონატრებისგან,სტასიმ წარმატების აღსანიშნად. დაჩიმ მიგვიტანა სახლში...ამ სიმთვრალეში იმდენი რამ ჩავაქსოვე ალბათ ღირდა კიდეც ასე დატრობა ,ცოტა მოვეშვი გამიარა... საბაკალავრო ჩვაბარაე

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი პირველი)

მჭირდებოდა ბედნიერებისთვის. ადგილების ამოჩემება ვიცოდი,მერე შემეძლო თვეებით იქ ჯდომა და ფიქრი უაზროდ თან ყველაფერზე თან არაფერზე... ხოდა ჩემს ტკბილ ნავსაყუდელში ვიყავი საღამო იყო გრილოდა ,ჩემს დახეულ შარვალში კი კარგად აღწევდა ცივი ნიავი მაგრამ