წარსული წარსულში {სრულად}

ცხოვრება კვლავ თავს გესხმის ,აკეთებ არჩევანს , წარსულს ქმნი ის კი ცვლილებებს არასდროს განიცდის . შენს დატოვებულ კვალს ვერაფერი წაშლის . აწმყო იქცევა წარსულად და აწმყოს მიჰყავხარ მომავალთან, ისაა წამყვანი წერტილი , ცხოვრების მთავარი მომენტი ამიტომაც

წარსული მომავალში

- ვინ არის მა? - მოისმა ოთხის სიღრმიდან. ეს ხმა უცხო იყო მისთვის. საერთო აღარ ჰქონდა დიდი ხნის წინ მიტოვებულთან. არაფერს ეუბნებოდა და არაფერს ახსენებდა. მიხვდა, ის ნაწილი, რომელიც მოიცილა, მას აღარ ეკუთვნოდა. სამუდამოდ იქ დარჩა, სადაც ადგილი აღარ

კომა. თავი 7. წარსული. ნაწილი 3.

ივნისის მშვიდი საღამო იყო...ჩემს სულში კი ედემის ბაღივით გაფერადდა სამყარო...სამყარო, სადაც ამდენი წელი გაუჩერებლად თოვდა...ის დაბრუნდა...ის აქ არის...რეალურია? არ ვიცი...მაგრამ, თუ სიზმარია, მინდა რომ არასდროს დასრულდეს...

კომა. თავი 6. წარსული. ნაწილი 2.

უცნაურმა სიცივემ გამკრა სხეულში, ერთიანად დამიარა და სისხლძარღვებში ყინულის ნატეხებად ჩაესვენა წარსული...რატომ არ მასვენებენ ფიქრები...წიგნების გამყიდველი..."-წლების შემდეგ თუ ისევ შევხვდებით..."

კომა. წარსული. თავი 4. ნაწილი 1.

1 წამის წინ მომხდარი უკვე წარსულია. წამში ვცხოვრობთ ადამიანები. წამია ჩვენი "ახლა". ამის იქით კი მხოლოდ წარსული და მომავალია... სექტემბრის ფერადი საღამო...მაშინ 23 წლის ვიყავი...

კომა. თავი 2. წარსული

"...ალბათ ლამაზი სიყვარულის ისტორია უნდა ყოფილიყო, თუმცა ამ ცხოვრებაში ყველაფერი ისე ვერ ხდება, როგორც ჩვენ გვინდა. სწორედ ამიტომ გააჩინა ადამიანმა სიტყვები: ტკივილი, იმედგაცრუება, სევდა...

მთებშია თავისუფლება! (3) წარსული

შუაღამე იყო დიდი სახლის წინ,რომ გავჩერდით..სახლი მთების წინ იყო ქალაქისგან მოშორებით. –ჭიშკარი გააღეთ–დაიყვირა ვიღაც კაცმა–ნერსე ბატონს სალამი–ხელი აუწია მისალმების ნიშნად. –სალამი ვაჟა–მიესალმა ნერსეც და ცხენით ჭიშკარში შევედი.

წარსული,აწმყო და მომავალი (თავი 3)

“დედამიწის ზურგზე არ არსებობს ისეთი სირთულეები რასაც ადამიანი ვერ გაუმკლავდება,ისიც კი რომ,საყვარელ ადამიანებს ვკარგავთ დროთა განმავლობაში ისეთი მტკივნეული აღარ არის ჩვენთვის როგორც თავდაპირვლად,ეს მხოლოდ ერთი რამის მიმანიშნებელია,

წარსული,აწმყო და მომავალი (თავი 2)

არ ვიცი რა მოვიფიქრო,ან რით ვიმართლო თავი,მაგრამ გონებაში ერთი აზრიანი კითხვა მებადება,საიდან რა გაიგონა როდესაც კარები შიგნიდანმქონდა საგულდაგულოდ ჩაკეტილი.ამაზე ფიქრს აზრი არ აქვს,სხვა დროისთვის გადავდებ,მეტად მნიშვნელოვანი რამ უნდა

წარსული,აწმყო და მომავალი (თავი 1.

" თაფლისგან და რძისგან შექმნილი არ იყო მამაჩემი,ეს ყოველთვის კარგად ვიცოდი,მაგრამ მუდამ ვთვლიდი,რომ მასზე უკეთესი მრჩეველი დედამიწაზე არ დაიარებოდა,ალბად ეს იმის ბრალი იყო რომ უბრალოდ მამად მეკუთვნოდა,ანდაც იმის რომ მართლაც ასე იყო. მუდამ მაოცებდა