წერილები

ძალიან დიდი მადლობა,რომ არსებობთ.ეს ჩანახატი ეძღვნება ერთ ძალიან მაგარ ადამიანს,ცოტა რთული თემაა,არ ვიცი რა გამოვიდა,უბრალოდ შემიფასეთ.გაუბედავად წაიღო ხელი საწერი კალმისკენ

1999 #წერილები

-დავრეკავ და გავიგებ. -არ ვაპირებ, ვიღაც მარგიანის ლაყბობაზე ბოდიალს. მაგ ნაბი**რის გამო კინაღამ სამუდამო ხეიბრობა მომიწია. ჩემი ხელით ჩავაძაღლებ. -კარგი და მერე მე წარბშეუხრელად ვადევნებ გეგეს მიერ შენი ყელის გამოჭრის ცერემონიალს! გიგა, ერთხელ

წერილები.(მეოთხე თავი)

ერთხელ შემინიშნავს. როგორ გაფაციცებით მეძებდი როდესაც ჩემი ესემესი მიიღე. ჩვენი ნოემბერი? როგორი გიჟი ღამე იყო! ელენა. ყველა დეტალი მახსოვს, მითხარი, რომ შენც..” *

წერილები.(მესამე თავი)

პასუხი, რომ ვერ მიიღო ბავშვივით ტუჩები დაბრიცა და ტელეფონი საწოლზე მიაგდო. “ფიქრები წამართვა! იმაზეც ვერ ვფიქრობ რაც მე მინდა.. ხალიანო, ფიქრები მომპარე.” ტელეფონს დაწვდა და ესემესებს თავიდან დაუყვა. დააჟრჟოლა, სიგიჟემდე მოუნდა იმ მომენტში

წერილები დედას, ანუ ქარს გატანებული სიტყვები

ღამის სამი საათი იყო, როცა დედაჩემმა მითხრა,რომ წასვლის დრო იყო.მივდიოდი შორს. შორს დედაჩემისგან.ეს წერილი მისთვის არის.ადამიანისთვის,რომლისთვისაც არასდროს მითქვამს,რომ მიყვარს.ალბათ იმიტომ, რომ დედაჩემი ცივი ქალი იყო,დედამისივით.

წერილები.(მეორე თავი)

დასასრულს დავუწერთ ჩვენს თავებს. როგორ დავამთავრებთ ურთიერთობას და როგორ გავიხსნებთ ერთმანეთს. მეეგოისტება, იმაზე ფიქრიც კი, რომ შეიძლება ჩემს არ ყოფნაში ვინმემ მოგხიბლა, ვინმეს ეპრანჭები, ვინმე ხელებზე ფეხერება, ჭორფლებზე

წერილები.

წერილის წერას ვიწყებ, თავად არ ვიცი როგორ ვუყრი სიტყვებს თავს. მეშინია, გამოგზავნის, მეშინია, რომ არ წაიკითხავ და მეშინია, რომ იტირებ. ჩემს გამო უკვე მერამდენედ იტირებ. იცი, ხშირად მიფიქრია რა იქნებოდა ის საბედისწერო დღე, რომ არა. ბევრჯერ მიფიქრია

წერილები წარსულიდან(სრულად)

ისტორია რომლის წერისაც სრულიად გამოვიფიტე.ჩემი ნერვები და ემოციები შეიწირა.არვიცი რა გამოვიდა.ვფიქრობ სიამოვნებას მოგანიჭებთ მისი წაკითხვა.გამიზიარეთ თქვენი ემოციებიყველაფერი ქრება...დრო თანდათან ანადგურებს აქრობს და აუფერულებს ყველაფერს.რაც დღეს

უცნობის წერილები (4)

თვალები გავახილე და თავს ისე ვგრძნობდი თითქოს თავში რაღაც ჩამარტყეს, მიმოვიხედე და იქვე სკამზე მიძინებული დედა დავინახე, თმა ისე ლამაზად გადმოჰკიდებოდა სკამის სახელურზე მინდოდა მთელი ცხოვრება მეყურებინა ამ სილამაზისთვის, მაგრამ თავი ისე ამტკივდა

უცნობის წერილები (3)

საერთოდ არ მინდოდა, ჩემთან ერთად წამოსულიყო, მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა, ოხ ეს კარგი მანერები, როგორ მეზიზღება. გზა გავაგრძელე ნელი ნაბიჯებით, ვფიქრობდი რამდენად შესაძლებელი იყო ჩემი და თომასის ურთიერთობა მომავალში თუნდაც მეგობრობა და სიცილი ვერ