ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი

აპრილია. ცივა ჯერ კიდევ. საღამოს განსაკუთრებით. როგორც ყოველთვის ისე მაცვია. ჯინსის შარვალი. კეტები. ბრეტელებიანი მაიკა და კაპიშონიანი ჟაკეტი რომლის კაპიშონიც თავზე მაქვს წამოფხატული. ხო.. ზუსტად ეგრე ეძახის დედაჩემი. 9 საათია მაგრამ უკვე ღამეა.

"ჭიქა მარტინი და ბედნიერება..."(სრულად)

დაკარგულს ისევ თუ იპოვიდა. არ ეგონა და არ ეგონა არჩვაძეს წლები ვერაფერს რო ვერ დააკლებდა. იჯდა და უყურებდ ალექსანდრეს,რომელიც თმებისკენ ღრენით მიუთითებდა და ეღიმებოდა,ეღიმებოდა ბედნიერებისგან რომ სასურველი და საყვარელი მამაკაცი მის წინ იჯდა.. და

ორი ჭიქა ვისკი (9)

მაგიჟებს მისი არსებობა, სუნთქვა, ღიმილი, ყველაფერი. მახსენდება ყველა ჩხუბი და შერიგება, ეჭვიანობა, კამათი, ანას გაუთავებელი ბუზღუნი რომელიც ახლა ისე მენატრება ლამისაა ყველაფერი დავივიწყო და ისევ თავიდან დავიწყო. ისეთი ქაოსი მაქვს თავში, მგონია რომ

ორი ჭიქა ვისკი (8)

საშინელმა სიცივემ გამომაფხიზლა. პირველი რაც დავინახე მოაჯირზე მიყრდნობილი ყიფიანი იყო, რომელიც ძალიან ნელა, მშვიდად და აუღელვებლად აბოლებდა სიგარეტს. მომინდა სურათის გადაღება და ამ კადრის დიდ ფორმატზე გადატანა რომ არასდროს დამვიწყებოდა.

ორი ჭიქა ვისკი (7)

* * * -ძალიან გთხოვთ მომშორდით, დარწმუნებული ვარ სულაც ვარ არ ვარ მთელი საქართველოსთვის ისეთი აქტუალური პერსონა რომ ასეთი თემებით დაინტერესედეთ, ალექსანდრეზე ხომ გიპასუხეთ და თავი არ გავიგიჟე, ახლა შემეშვით, დავიღალე და სიმართლე გითხრათ თქვენ

ორი ჭიქა ვისკი (6)

სხვა შემთხვევაში ჩავთვლიდი რომ გიჟებთან ხელი მოვაწერე მაგრამ იმ წამს საკუთარ თავზე მეტად ყიფიანს ვენდობოდი და ამაზე უფრო ვბრაზობდი. ორიენტაცია რომ ვერც ერთი ბარისკენ ვერ ავიღე ვკითხე -სად მივდივართ? -ნახავ. სულ ორჯერ ვარ ალბათ მთელი ცხოვრების

ორი ჭიქა ვისკი (5)

ყველაფერთან ერთად მყარად დგომის უნარიც მქონია ექსტრემალურ სიტუაციაში. მაიას ისეთი სახე ჰქონდა თითქოს ამოისუნთქა მისი შვილის გვერდით ,,ცოლის`` სტატუსით პირსინგიანი და დატატუებული გადაპარსული თავის მქონე გოგო რომ არ იდგა. მერედა როგორ

ორი ჭიქა ვისკი (4)

მელანდება. მგონია რომ რეალობაა, მაგრამ ვგრძნობ რომ მელანდება და იმასაც ვგრძნობ რომ ძალა აღარ მაქვს. გული მიმდის. მუხლები მეკეცება და ყიფიანის ხელებში უგონოდ ვიკეცები. მერე მეღვიძება. სრულიად უცნაურად მეღვიძება. ნიას აქ რა უნდა?! -მადლობა ღმერთს!

ორი ჭიქა ვისკი (3)

ასეც ხდება, მაგრამ ვერაფერს აბრალებ. ბრაზობ, მაგრამ გულის სიღრმეში სიამოვნების ნაპერწკალი მაინც გადაგკრავს. აღიარება გიჭირს, მაგრამ ზუსტად ისაა რაც გინდა. ყველაფერს შეჩვეულს სითავხედე და სითამამე მოგწონს, ან უბრალოდ არც არის ასე და ყველაფერი

ორი ჭიქა ვისკი (2)

ვიწექი და დაძინებას ვცდილობდი, არ გამომდიოდა. მაგიდას მივუჯექი, ნახატები და ნახაზები გადმოვიღე, ვცადე რომელიმე მაინც დამესრულებინა ორშაბათისთვის და სულ ტყუილად, ვერაფერს მოვკიდე ხელი. ისევ ფანჯარასთან მივედი და ქუჩას გავხედე. ჩამოვჯექი. ქორწილი