"ამ ქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, მარადიული ის არის მხოლოდ!"

ყველაზე მეტად ის უამრავი ნივთი მეცოდებოდა ჩემოდნებში მთელი გულით რომ მქონდა ჩატენილი და რომელთაც ყველაზე რთული მისია ჰქონდათ დაკისრებული. თითქმის შეუძლებელს ვითხოვდი მათგან. მინდოდა ჩემი სახლი აქ

ყველაფერი ხდება…

ურთიერთობები ხან ირევა, ხან ლაგდება, ხან ვჩხუბობთ, მერე სევ ვრიგდებით, მაგრამ ნამდვლი მეგობრები ყოველთვის ბრუნდებიან… დასასვენებლად წასვლის დღეს მეგობარმა მომწერა და თითქოს შეხვედრა მთხოვა, მერე ისევ გადაიფიქრა და საგონებელში ჩამაგდო, რადგან არ

საქართველოში ხდება ***-ობა

საქართველოში ხდება ***-ობა, გამოქლიავდა მთლიანად ერი. ვერ მიხვდა ჩვენი მოსახლეობა, ხელისუფლება არს მათი მტერი. საქართველოში ხდება ***-ობა და ჩვენ ერთმანეთს ვაგინებთ ყველა. ყველამ დავკარგეთ ჩვენი მეობა და კვლავ წავიდა ცხოვრება ნელა.საქართველოში ხდება

ტირანის მახეში #9 (+18)

კარს ვხურავ და უკან მივყვები,მისაღებისკენ,იმის და მიუხედავად,რომ ნაწყენი ვარ დღევანდელის გამო,მისი დანახვა მაინც ყველაფერს მავიწყებს,რატომ ხდება ასე ყოველთვის,რატომ?! სავარძელში თავსდება,ფეხებს ფართოდ შლის და მიყურებს.

მჭირდებითთთ..

მოკლედ გადმოვიდა კლასში ახალი მოსწავლე (ლიზი) და ნუუ ბესთს ვეძAხი და უკვე მეგობრობის ფიციც დავდეთ მაგრამ ერთი მოსწავლეა კლასში გოგო (ელენე) რომელიც ყველაფერს მართემვს პირველ დღეს ვთქვი რომ ჩემი

შენ, მე გამაგიჟე (თავი 5)

დილით ისევ მაღვიძარა მაღვიძებს, გოგოებს ვურეკავ და შემდეგ საღამურებით მივტანტალებ ჩემი ძმის ოთახში. როგორც კი შევდდი ლოგინში ჩავუწექი და ჩავეხუტე. ისიც ღიმილით ჩემსკენ გადმობრუნდა და ჩამეხუტა.

უნებლიე შეცდომა (7 თავი)

ღამის 11 საათი იქნებოდა, დაჩი ლილიასთან ერთად ეთამაშებოდა დემეტრეს და მის კისკისზე ცოლ-ქმარსაც გულიანად ეცინებოდათ. სიმყუდროვე კარზე ბრახუნმა დაარღვია, ვიღაც გაშლილი ხელით გამეტებით ურტყამდა კარს

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება(თავი1)

-შვილო,კარგად დაფიქრდი ვერ გაძლებ შენ ნინუცას გარეშე-ეუბნებოდა თვალცრემლიანი დედა შვილს რომელიც ემიგრანტობას აპირებდა. -დედა ნუ ნერვიულობ-მარიამმა დედის დანაოჭებული სახე მის ხელებში მოიქცია და შუბლზე ნაზად აკოცა. პატარა ნინუცა გულში ჩაიკრა და მთელი

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 7)

აეროპირტის დერეფანში იდგა და სასტავთან ერთად ელოდა ბავშვობის ძმაკაცის გამოჩენას. გულის სიღრმეში იმ სიხარულს, რომელსაც იმ წამს განიცდიდა ის ერთი დღე აბრკოლებდა, რამდენიმე დღის წინ, რომ გარდაქმნა მთლიანად გიკა ხიონაკის გონება და რაღაც ამოუცნობი

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 6)

წვიმას არ გადაუღია.. წვეთები მინის ფანჯარას ისეთი ძალით ეხეთქებოდა, როგორც ოკიანეში მცურავ გემს შტორმის დროს წარმოქმნილი უზარმაზარი ტალღები. სექტემბრის თვის დადგომა დასტყობოდა ბუნებას. მონაცრისფრო ღრუბლები უფრო მუქდებოდა, ვარსკვლავების ნათებაც