ჩვენი ხის სახლი (თავი II)

- რა დაგემართა? რამე გტკივა? - ჩემთან მორბის შეშფოთებული სახით და მთელს სხეულზე მაკვირდება,მერე ჩემს სახეს იმწყვდევს მის უზარმაზარ ხელებში და სახეზე მაკვირდება. - ხმა ამოიღე. კარგად ხარ? - მე ერთ ხანს შტერივით ვუყურებ. - თქვი გოგო რამე,ნუ გამაგიჟე!

ჩვენი ხის სახლი

ცივა. არა,უფრო სწორი იქნება,თუ ვიტყვი,რომ ყინავს. და მოიცა....მე რა ამ სიცივეში შიშველს მძინავს?! ვიშმუშნები და სწორედ ამ წამს ვგრძნობ გვერდიდან მომავალ სითბოს. უკვე მეშინია.თავი გაშეშებული მაქვს და მხოლოდ თვალებს ვატრიალებ მარჯვნივ,რომ ამოვიცნო

ჩვენ ხის სახლში

მე ვერ გივიწყებ ვერცერთი წამით,შენზე ფიქრები ღამით ვარდება,მე ვფიქრობ ვეღარ მოვითმენ მალე,ალბათ შენ იტყვი დროით გვარდება.ამასთანავე რთულია სიტყვა, მოზღვავებული გრძნობებით ბრძოლა,ეხლა ოც სიტყვას რასაც ვანდომებ,

ჭადრის ხის ქვეშ, სიყვარული ხარობს...

-მე დედასი და მამასი-გახუმრება სცადა ბიჭმა, თუმცა შეატყო, რომ სულაც არ ეხუმრებოდა ტასიას. -იცოდე, მამაჩემს დავუძახებ და... -და გამაფრენს ამერიკაში?-გადაიხარხარა ბიჭმა.

ხის სახლი |სრულად|

არაფერი ისეთი. მთელი დღეა გილოცავს მეტს არაფერს გაწერენ, ან მიყვარხარ ეკეე, მომენატრებიი… ამათ შენ კიარა შენი კუტუ მოენატრებათ. -ისევ აკისკისდა, მერე კი აკივლდა წელზე ხელების მოხვევა და ფეხებში მიწის გამოცლა რომ იგძნო. -საბაა! -კისერზე მოეხვია და

ნაძვის ხის ქურდი (სრულად)

-გოგო,შენ რა,ნაძვის ხე არ გაქვს?-აღშფოთებული მიმოდიოდა ერთი ბეწო ოთახში და საახალწლო მოსართავს ამაოდ ეძებდა. -მაგაში ფულს არ დავხარჯავ-მტკიცედ გავიქნიე თავი და მარიამს მივუბრუნდი-რა საჭიროა? -ხო,რავიცი. მთავარია,ერთად ვართ,ნაძვის ხე რად გვინდა?-ორი

დიალოგი ატმის ხის ქვეშ

'' -ვფიქრობდი, რომ ეს ყვავილები მაშინაც ძალიან ლამაზი იყო, როცა მე მარტო ვიჯექი და ისე ვუყურებდი მათ... -ახლა?-შევეცადე ჩემი ხმისთვის იმედის ნაპერწკლები მომეშორებინა. -თითქოს დღეს სხვა სურნელი აქვთ... -და სხვა ელფერი...-დავსძინე მე.''

ხის სახლი

მსხვილი კალმით ხელში ვზივარ და კვამლში გახვეულია ჩვენზე ფიქრები.რევმატიზმი მაწუხებს ამ მზიან ღამეს.ისეთი ნათელი ღამეა ეს სავსე მთვარე მზისგან არაფრით განსხვავდება.

ხის სკამი (4)

- და იქნებ მე არ მოგყვები? - ნაბიჯი შევანელე. - კაი, რა იყო? მართლა კი არ გიტაცებ. - მანქანაში ჩავსხედით. აქ უკვე ისევ ისე დავიწტეთ საუბარი, გულახდილად. - ჩემს ადგილზე უნდა მიგიყვანო. - სად?

ხის სკამი (3) მეორე დასაწყისი

ახლა გზას და შენობებს თვალი მოვწყვიტე და გზას ვუყურებდი. ძირს ვიყურებოდი. ვაკვირდებოდი, როგორ ირეკლავდა სველი ქვაფენილი სინათლეებს. უცებ სიცილის და ყვირილის ხმა მომესმა და ცოტა არ იყოს შემეშინდა. უკვე ბევრჯერ გადავუხვიე, სხვა პატარა ქუჩებზე და ახლა