ღმერთის ხმა

ღამით ფიქრები აღწევდა ჩემში, ფიქრები, რომლებიც დილამდე მჭამდა, ყველა ის ფაზა, რომელშიც შევცდი და იქ დამხმარე არავინ ჩანდა…

უარყოფილი სინდისის ხმა

იქ, სადაც ყველა გაუჩინარებული ერთმანეთს ხვდება და საღებავებივით ურთიერთში იზილება, რომ ერთ მთლიანობად იქცნენ, კვლავ სიცარიელეში ზავდებიან - ამჯერად სამუდამო გაქრობისთვის, რადგან როგორც ზედიზედ დაყრილი ლეშები, ისე შენდებიან მაღალ ზვინებად!

მომაკვდავის ხმა

...ოთახშია სევდა გამომწყვდეული ჩემში გრძნობა გადარეული აღარ ვიცი, საით უნდა ვიარო ყველა გზაა ახლა უმისამართო...

ხმა

გაიღვიძე ანა!.. ანა ჩემი გესმის?! აქედან უნდა გახვიდე, შენთვის აქ დარჩენა არ შეიძლება, აქედან გააღწიე და უკან არ მოიხედო დაივიწყე, რომ ჩვენ ვარსებობდით, წადი და სინათლეს შეურთდი, ჩვენთან მხოლოდ ჭაობი და სიბნელეა...

რისი ხმა ისმის?

იმღამეს მსოფლიო დუმდა იმღამეს ყველას სიჩუმე იზიდავდა სიკვდილი კი სიჩუმეს იზიდავდა ყველა სიკვდილისკენ მიექაჩემოდა ეგონათ ხსნა იყო იმ ცხოვრების ხმაურიდან სიჩუმეში ყოფნა ეგონათ ხსნა იყო..

სიყვარულის (ფერი) ხმა

მათ იქორწინეს. უბრალოდ იქორწინეს და ერთად დაიწყეს ცხოვრება. ქალი დიასახლისი იყო. ოჯახის საქმეებს დილიდან დაღამებამდე ადგა თავს.რეცხავდა და ხეხავდა საყვარელ ნივთებს, მერე კი დაღლილ- დაქანცული,ძილს მონატრებული , გვიანობამდე ელოდებოდა მეუღლის

შენი ხმა

შენი ხმა ისმის, შენ აღარ ხარ, შენი ხმა დარჩა, სურნელი შენი

"ნუთუ ჩემი ხმა არ გესმით?!"

მოკლედ დავბრუნდი...(რადიდი მწერალი მე ვარ, მაგრამ მაინც) მომენატრეთ... ველოდები თქვენს შეფასებებს დადებითს თუ უარყოფითს. პ.ს ნუ აღარ დავიწყებ იმაზე საუბარს, რომ პლაგიატობისგან შორს ვარ და არანაირი მოპარვები... ნუთუ ამის მტკიცება მჭირდება მაშინ აღარ

ჭუჭყიანი სიცივე [1]

-არ შემოხვიდე...-ხრინწიანი ხმა გაისმა კედელთან მიბჯენილი საწოლიდან. მეც მაშინათვე ერთ ადგილას გავშეშდი. მისი ძლიერი ხმით შემკრთალი სულაც არ ვიყავი, რადგან ვიცოდი მის გულში ახლა რა ხდებოდა, როგორ

სამი მიზეზი (2 თავი)

-გმადლობთ, სამუშაო დღეებში არ ვსვამთ_თამარმა გასცა პასუხი და დახურული მენიუ მიაწოდა თავზე დამდგარ კაცს. მათი მაგიდიდან მხოლოდ დანა-ჩანგლის ხმა ისმოდა, ზოგჯერ იტყოდნენ რამდენიმე წინადადებას