ჯარისქალი 10 (დასასრული)

მეთაურმა მაშინვე უარყო და ტანსაცმელი შეისწორა. ტყუილად ირჯებით ბატონო კონსტანტინე! მე ისეთი მცველი მყავს, ცხრათავიანი დევი რომ იყო, მაინც დაგამარცხებს. ამ შედარებაზე თვითონვე გამეცინა და ისევ მივიქციე ჩემგან ოდნავ დაშორებული

ჯარისქალი 9

განა ის ოდესმე ტყუოდა ჩემთან მიმართებაში? ეს მე არ ვენდობოდი მას, თორემ ასე ადვილად არ დავიჯერებდი იმას, რომ სხვა შეუყვარდა. მე ვიყავი ასეთი აუტანელი! თვით მათესაც კი ხელს ვკრავდი, მაშინ როცა საქმე ურთიერთგაგებას ეხებოდა. მიყვარდა! ვუყვარდი!

ჯარისქალი 8

ცრემლებს გზა მივეცი, როცა დავინახე როგორ იცინოდნენ მათე და ანამარია და თან დამცინავ მზერას არ მაშორებდნენ. არც მიკითხია ისე გავისროლე მეორეჯერ ისარი და ცენტრში მოვარტყი. ''გვრიტები'' პირშიჩალაგამოვლებულები დარჩნენ. ნიშნისმოგებით გავიღიმე და

ჯარისქალი 7

ახლა თავი რომ ამეწია და მისთვის შემეხედა, ნამდვილად ვერ შევიკავებდი თავს და ჩემ გრძნობებს გავცემდი. დარწმუნებული ვარ მანაც იცოდა, რომ ერთ კვირაში ვერ გადავიყვარებდი და უნდოდა უფრო მეტად დავეტანჯე. ლელა მართალი იყო.

ჯარისქალი 6

-არაფერს! საერთოდ ნურაფერს ნუ ელით ჩემგან! თავი დამანებეთ!-უხეშად მივუგდე რამდენიმე სიტყვა და კედლისკენ გადავბრუნდი. იმ წუთას მთელ ქვეყანაზე ვიყავი გაბრაზებული! მხოლოდ საკუთარი თავი მახსოვდა...

ჯარისქალი 5

რაც არ უნდა იყოს, მარტო მზის ამოსვლის სანახავად ღირდა აქ ჩამოსვლა. ღიმილით ჩამოვჯექი ნამიან ბალახზე და ხელი აკაკი წერეთელივით შემოვიდე. ოცნებებში გადავეშვი და აი, უკვე ვხედავ როგორ მოექანება ჩემკენ მათე, რომელსაც ხელში გვირილები უჭირავს

ჯარისქალი 4

ეგრე არა გენაცვალე, ჯობს ხმას უკეთესად მოუარო და სიგარას თავი ანებო. ყველა შეტრიალდა, მხოლოდ მე დავრჩი წითელი კოჭივით, აზრზე არ ვიყავი რა ხდებოდა და სად ვიყავი. ვცდილობდი ენის წვერზე მდგარი დამცინავი რეპლიკები შემეჩერებინა და სწორედ ამ დროს

ჯარისქალი 3

-რა ლამაზი ადგილია!-ტირილი ვეღარ შევიკავე და ლელკამაც მაშინვე თავისკენ შემატრიალა.-ნინე! რა გჭირს?-შეშფოთებულმა წამოიძახა და ყველა მე მომაშტერდა. -არაფერი... უბრალოდ ლამაზია და...-ამოვისლუკუნე და მიამიტი იერით მოვავლე თვალი ცნობისმოყვარეებს.

ჯარისქალი 2

ესეც ასე! 30 აგვისტო! ჩემი გამგზავრების დღე! მომილოცეთ! არ დამაგვიანდა! ზურგჩანთა ზურგზე მომეკიდა და ამხელა ჩემოდნით ველოდებოდი მძღოლს. თანაც პირველი რომ მივედი... არავინ არ არის, რომ გამოველაპარაკო. ტელეფონის ეკრანს დავხედე. მაინტერესებდა რომელი

ჯარისქალი 1

‘’ვშორდებით! ვშორდებით! ვშორდებით!''-თავი ვეღარ შევიკავე და იქვე, კეელს მივებჯინე. უეცრად ფეხზე რაღაც ვიგრძენი და შემცბარმა დავიხედე დაბლა. უბრალო ფურცელი იყო! მეტი არაფერი! წარმოვიდგინე რომ პატიების წერილი იყო, რომელსაც არველაძე მიგზავნიდა და