12 წლიანი ტანჯვა ანუ სკოლის შესახებ

არ ვიცი რა პირით გთხოვოთ რომ წაიკითხოთ მაგრამ მიუხედავად ჩემი 2 დაუმთავრებელი ისტორიისა მაინც გავბედავ თხოვნას. ეს ისტორია უფრო რეალურია ვიდრე ისინი რასაც ვწერდი და უფრო რეალური პრობლემებია სკოლიის შესახებ. იმედია ჩემი ნაჯღაბი ვინმეს მაინც

სიყვარულის შიშის სინდრომი (12)

-შენ შეიშალე? - ვცდილობდი თავი გამეკონტროლებინა და პირდაპირ ყვირილი არ დამეწყო-დივანზე არ დამხვდი და შენი მოძებნა დავიწყე - ისე ჩაილაპარაკა ვითომც არაფერიო-და ვერ მიხვდი რომ სააბაზაოში ვიქნებოდი?! - ხმას ავუწიე

შენთან და უშენოდ... (თავი 12)

არა !– არც ანანოსთან დაგცდეს იცოდე. არ მინდა უძლური ვეგონო. არ მინდა იფიქროს რომ ამით თავს ვიმართლებ. იყოს ისე როგორცაა.. იმ ღამით არავის ეძინა.. დივანზე ფეხებაკეცილი იჯდა სოფო და უიმედოდ ანთებულ ტელეფონის ეკრანს დაჰყურებდა რომელიც უკვე მეათე

მათხოვარი (12 თავი)

მეთორმეტე თავი ასე აღმოვჩნდი რესტორან „თეთრი სახლი“-ს სამზარეულოში, ჭუჭყიანი ქვაბებისა და ჭურჭლის გარემოცვაში. დაკაპიწებული მკლავებით, დაღლილი სახით, მაგრამ ბედნიერი ღიმილით. დიახ, მიუხედავად სამუშაოს სიმძიმისა, ბედს არ ვუჩიოდი, არ ვწუწუნებდი, არც

სვანის შეყვარება შარია(თავი 12)

-სანდრო ძალიან მიყვარხარ -მეც ჩემო სიხარულო(გვანცას შუბლზე აკოცა).ეხლა მეც უნდა წავიდე.დასვენება გჭირდება -არა არ წახვიდე.(სუსტად ამოილუღლუღა გვანცამ)და თვალები მიელულა, წამლის ზემოქმედების გამო.

ბედის ბრალია!(12)

ოთახიდან გავვარდი,ყველაფერი ბრუნავდა,გული ისე მიცემდა მეგონა გამისკდებოდა,ტელეფონზე ნომერი სულ ხელის კანკალით ავკრიბე,გამეთიშა,ნერვიულობისაგან ხელები გამიოფლიანდა და ძლივს ავკრიბე თავიდან ნომერი,თანამშრომლები გაკვირვებულები მიყურებდნენ,ზარი გადიოდა

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 12)

-ანკა ყველაფერს გეფიცები, სხვა გზა არ მაქვს. შენზე მეტად არ მინდა ერეკლესთან ერთად რომ იყო 1წელია ყველანაირ გამოსავალს ვეძებ და ვერ ვიპოვე. სულ 1თვით. არც მოგიწევს არაფრის კეთება უბრალოდ ხელის მოწერა და მერე მაგასთან იცხოვრებ მე ყოველდღე მოვალ

მგონი შემიყვარდი (12)

- აუ კარგი რა, ხომ იცი რომ სამსახური ჩემთვის ყველაფეროა... -შენც ხომ კარგად იცი, რომ არაფერი არ მაქვს იმის საწინააღმდეგო, რომ შენ იმუშავო, მაგრამ ამ სიტუაციაში... ჯერ არ ვიცი.. დანარჩენი სახლში ვილაპარაკოდ არ მცალია ეხლა..

ყვავის პარანოია (12)

მერე ტკივილო იგრძნო, აუტანელი და მტანჯველი ტკივილი. მუცელში გაიშალა რაღაც, ოღონდ ეს არ იყო სიამოვნება. უხეში ბიძგები არ იყო სოფისთვის სიამოვნება, პირველისთვის არ იყო სიამოვნება... თავი უკან გადასწია და ტირილი დაიწყო. ლაშას შერცხვა... საწოლზე

one thing(თავი 12,13,14,15,1617,18,19,20)

-დეეეეეეეეეეეეეეეეეეე საად ხაააააააააარ???... -შენ ტორტის იქეთ ვერაფერი ვერ დაინახო.. მიტხრა სიცილიტ და გადამეხვია.. -მომეენატრეეე...(მე) -მეეც ჩემო კარგო...დღეიდან შენთან ვარ.. -აჰააჰ მაგარიაა!!სამზარეულოში ლუი შემოვიდა... -გაიღვიძე?..(მე)