სვანური ვერდიქტი (13 თავი)

როცა უკვე მგონია რომ ამ დაუსრულებელ ტანჯვასა და გოდებას ბოლო მოეღება, სწორედ მაშინ გამოჩნდება კიდევ რაღაც ახალი, და ისევ თავიდან იწყება ყველააფერი, ეს დაუსრულებელი ციკლია, მაგრამ დანებებასაც კი არ ვაპირებ. თავს დამნაშავედაც კი ვგრძნობ, მაგრამ

მარტოსულობის უპირატესობა (თავი 13)

დედა ჯერ კიდევ არ იყო მოსული,ჩემს ოთახში ავედით და ჭრილობა დავუშავე,პატარა ბავშვივით ყვიროდა და წესიერად არც მაცლიდა ჭრილობის დამუშავებას(იცინის). ლიზა:ლუკა,ბოდიში. ლუკა:ბოდიშს რისთვის მიხდი? ლიზა:იმისთვის,რომ არ უნდა წამეყვანე და არც მე უნდა

შემთხვევითი სიყვარული-ნაწილი 13

-რახდება მამი?-შეშინებულმა მიპასუხა -მა, გახსოვს რომ მითხარი შეყვარებული თუგყავსო და შეგპირდი რომ მეყოლება პირველივეს შენგეტყოდი თქო.- ბავშვებს პირველი იოანემ უთხრა და არა მე. ამიტომაც გამომდიოდა იმის თქმა რომ ჩემი საიდუმლო პირველად მამაჩემს მე

არ მოკვდები (თავი 13)

ანი სკოლაში სხვა გზით მივიდა. სკოლის ეზოში კიბეებზე იჯდნენ, რატი, კატო, ლაზარე და ირაკლი. რატის ხელი ჰქონდა გადახვეული კატოსთვის და ცალი ხელით ეწეოდა. კატოს ერთ ხელში ტელეფონი მეორე ხელში-ყავა. ლაზარე და ირაკლი გამწარებულები ლაპარაკობენ

ყველაფერი ჩხუბით დაიწყო 13

მისაღებში ვისხედით ყველა.რატომღაც ყველა დაძაბული იყო ჩემს გარდა.ვხვდებოდი რაც ხდებოდა და ისიც ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა როგორ უნდა დამეცვა ჩემი სიყვარული.სასაცილოა რა უცებ ვიქეცი სულელი ბავშვიდან ძლიერ ქალად რომელიც მზად იყო ყველაფერზე წასულიყო და

სიყვარულის შიშის სინდრომი (13)

-დილამშვიდობის - მისი ხმა უფრო დაბოხებულიყო , რომ გავხედე მიღიმოდა -დილამვიდობის - ფენი გამოვრთე და ოთახიდან გასვლა ვცადე , მაგრამ წინ გადამეღობა გაკვირვებულმა ავხედე -მოიცა ესე სად მიგეჩქარება? - ინტერესით მკითხა და თვალები მოჭუტა , თან თავი დახარა

მათხოვარი (13 თავი)

მეცამეტე თავი არ ვიცი ამ ემოციას სახელად რა ჰქვია, სიხარული? არა, ერთ სიტყვაში ვერ მოვაქცევ ჩემს განცდებს. როცა გგონია, რომ ფეხქვეშ სამყარო გეცლება, როცა გული გითრთის, როცა გინდა გაიღიმო, მაგრამ მაინც ტირი, ნეტა როდის გავხდი ასეთი სუსტი?! როგორც

სვანის შეყვარება შარია(თავი 13)

ჩავედი ლონდონში,ინგლისში. საკმაოდ ლამაზი ქალაქია ,მაგრამ უცხოა.მე და დედა მივადექით სახლს ,რომეელიც უნივერსიტეტმა შემირჩია.ორსართულიანი ,ლამაზი სახლი იყო.გარეთ კი ამ სახლში მცხოვრები ოჯახი მელოდა და ღიმილიანი სახეებით შემეგებნენ.

ბედის ბრალია!(13)

-არა. -აბაა სად იყო? -შეკვეთით მოიტანა ერთმა ბიჭმა,მეგონა შენ შეუკვეთე და გამოვართვი. -ჯანდაბა. -რახდება შვილო? აღარ მიპასუხია განყოფილებაში წავედი,გზაში ტელეფონს ვათამაშებდი,მანქანა დავატორმუზე და იმ ანონიმუსის მესიჯებში შევედი. ‘ვინ ჯანდაბა

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 13)

დილით ერეკლე სახლში არ დახვდა ანკას, რომ გაიღვიძა 11საათი იყო. ოთახში გიორგი შემოვიდა ნიაკოსთან ერთად, ნიაკოს გიორგიმ აჩუქა ფეხსაცმელები და ისინი ეცვა. ცალი ხელი ჰქონდა მოკიდებული გიორგისთვის, ნიაკომ ანკასკენ გასწია მაგრამ გიორგიმ ხელში აიყვანა და