ეძღვნება სოფელ შინდისში დაღუპულ 18 გმირს

აგვისტოს დღეა მზიანი, დარი უცებ ბოროტმა ჩამოჰკრა ზარი; აგვისტოს დღეა მზიანი, დარი აფორიაქდა მთა, ველი, ბარი.

ღვთაებრივი სატირა, თავი I (+18)

10 ოქტომბრის დილაა. ჩემთვის განსაკუთრებული დღე, მე დღეს პირველად წავედი უნივერსიტეტში, მთელი დილა ვღელავდი. რა მოხდება აუდიტორია რომ ვერ ვიპოვო, რო შევრცხვე? უაზროდ რომ ვიბოდიალო? მაგრამ ეგრევე მივაგენი. პირველი ლექცია არ იყო ამაღელვებელი... მჰ

შევსებული არსებობა 18,19,10,21,22

გული საშინლად უცემდა.. ფიქრის უნარი დაკარგა, მხოლოდ ის უნდოდა მალე მიეღწია კორპუსამდე და ნებისმიერი გემოს მქონე სიმართლისთვის თვალებში ჩაეხედა. რაც უფრო უახლოვდებოდა სახლს მით უფრო უჩქარდებოდა გული. სადარბაზოსთან ის საშინელი მანქანა დაინახა..

სვანური ვერდიქტი (18 თავი)

-ხშირად ბედნიერ მომავალს მხოლოდ ერთი რამ უშლის ხელს - რთული წარსული.. რთული, ტკივილით აღსავსე, ჩაგაფრინდება თავისი უზარმაზარი, ბოროტი კლანჭებით და ამოსუნთქვის საშუალებას არ გაძლევს.. დადიხარ იმ ადგილებში, სადაც ყველა კენჭი, ფოთოლი, სახლი და ვინ იცის

მოუთმენელი (თავი 1) *18

ცარიელ ქუჩაში უაზროდ დავხეტიალებ. შემოდგომის ყვითელი ფოთლები ისევ ყრია ძირს . შაბათია და როგორც ყოველთვის უსაქმურად ვარ. მიყვირს, ქუჩაში მხოლოდ და მხოლოდ ორიოდე ადამიანი თუ შემხვდება და ისიც შეწუხებული "რა არის რა უაზრო ქარია" ვერ აფასებენ

ყველგან გამოგყვები (18)

ნინა სახლში დაბრუნდა, იქ უკვე ყველას ეღვიძა. ჰეილი მაგიდასთან იჯდა და ანას ეჯიჯღინებოდა ფაფა არ მინდაო, ჯორჯი ტელეფონზე ელაპარაკებოდა ვიღაცეებს მაგრამ ნინა როცა დაინახა გათიშა. -უკვე პოლიციაში ვრეკავდით სად იყავი?-მაშინვე მივარდა ჯორჯი ნინას და

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 11) +18

დილით თვალები გავახილე და მივხვდი რომ აქ უკვე ვარ ნამყოფი, გადავწიე ხელი მეორე მხარეს მაგრამ ცარიელია, ავდექი ლოგინიდან და იქვე მიგდებული საცვლები ჩავიცვი, თმა ავიწიე და იოანეს საძებნელად გამოვედი -იოანეე -აქ ვარ, რა გაყვირებს სულ ასე წივილკივილით

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 10) +18

დილით მზის სხივმა გამაღვიძა, მესიამოვნა თითქოს სული გამითბა. უხმოდ ავდექი და პირდაპირ აივნისკენ დავიძარი, განსაკუთრებულად ლამაზი დღეა, ოქროსფერი ფოთლებით გადავსებული ქუჩები, წუხანდელი წვიმისგან ისევ შემორჩენილი აქვს არემარეს წვეთები რომლებიც მზის

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 9) +18

დილით ადრიანად გამეღვიძა, ნერვიულად წამოვხტი ლოგინიდან და სააბაზანოსკენ გავემართე, მოვწესრიგდი და ჩემს სავარძელში მოვკალათდი, ცოტა მციოდა მაგრამ ახლა აქ ყოფნა მჭირდებოდა ამოვიღე კოლოფიდან სიგარეტი უნდა მომეკიდებინა და ცივად დავაბრუნე კოლოფში,

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 8) +18

შემოვბრუნდი და ვიღაც ზე სიმპათიური ბიჭი, იაგუარ ლენდ როვერზე მიყუდებულია და მომღიმარი სახით მიყურებს. -რაიყო დამუნჯდი? -მე მე კარგად ვარ მადლობა, მაგრამ მგონი ჩვენ ერთმანეთს არ ვიცნობთ. -ეს შენ არ მიცნობ... ემილი, თუ ემი? რომელი გირჩევნია? -თქვენ