პეპელა 19

_ არ გაივლის, ტყუილია, არ დამავიწყდება. იცი, ძალიან მძიმე იყო და ზემოდან მაწვა. მეგონა ხუმრობდა... უხეში იყო, ხელებს მაგრად მიჭერდა. ტუჩებიც დამსკდარი ჰქონდა. პირიდან სასმლის სუნი ამოსდიოდა _ ყვებოდა და ნინაკა ვერ აჩერებდა, ვერ ბედავდა მის გაჩერებას

ნოემბრის 13 (18 და 19)

ღობეზე კარი აჭრიალდა. როგორც ჩანს დაჩი დაბრუნდა მაღაზიიდან. -ახვლედიანო! -კარის ჭრიალს მისი ხმაც მოჰყვა. შევჩერდი და კედლის ღებვაც შევწყვიტე. საძინებელში ვიყავი მაგრამ მისი ხმა კარგად გავიგონე. თხელი კედლების ბრალია... კარზე დააკაკუნა

სვანური ვერდიქტი (19 თავი)

იყო დრო, როცა ყველაფერი სხვაგვარად იყო.. უდარდელი, ლაღი ბავშვობა მქონდა. ყველა სირთულეს გადავლახავდი მეგონა, ყველა პრობლემას მოვაგვარებდი.. მათი წყალობით და გვერდში დგომით.. არ იყო აუცილებელი რამეში დამხმარებოდნენ, მათი უბრალო არსებობაც დიდი სტიმული

შევსებული არსებობა 18,19,10,21,22

გული საშინლად უცემდა.. ფიქრის უნარი დაკარგა, მხოლოდ ის უნდოდა მალე მიეღწია კორპუსამდე და ნებისმიერი გემოს მქონე სიმართლისთვის თვალებში ჩაეხედა. რაც უფრო უახლოვდებოდა სახლს მით უფრო უჩქარდებოდა გული. სადარბაზოსთან ის საშინელი მანქანა დაინახა..

ყველგან გამოგყვები (19)

-ეხლა ნამდვილად წამოვა ჩემთან ამაში ეჭვი აღარ მეპარება. საკმარისი იყო მოტივაცია, მადლობა ჯორჯ ჩვენ უკვე წავალთ.

უცნობის თვალთახედვა (ნაწილი II სრულად) 19:47

19:45 უაზროდ დავბოდიალობ ქალაქის ქუჩებში. მარტო ყოფნა, მუსიკა და მოწევა ნოსტალგიას მმატებს, თან თუ ამინდიც მიწყობს ხელს. ჯერ კიევის ქუჩას გავუყევი, მიხაილოვთან ჩავედი, ხალხი მრავლად ირეოდა, ამიტომ ფეხს ავუჩქარე და შიდა უბნის შემდეგ კი მშრალი ხიდის

უცნობის თვალთახედვა (ნაწილი II) 19:47

ის, რაც ქვევით იქნება მოთხრობილი, ჩემი ცხოვრების ნაწილია, რომელსაც ადრე ეგრეთ წოდებულ 'ნოუთში' უკვე კარგახანია ვწერ, არ ვიცი რამდენად საინტერესო იქნეა თქვენთვის, მაგრამ, მნიშვნელობა არ აქვს. უბრალოდ მსურს ეს აზრები, რომლებიც უკვე ყოველ წუთს

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 19

ანი, ხო მშვიდობაა, რატომ ტირი? ხმა ამოიღე ქალო? ბავშვს რამე ხომ არ ჭირს? - მარიამ მე უბრალოდ... ვცდილობდი დამშვიდებას მაგრამ უშედეგოდ ვგრძნობდი შიშს და პანიკას ნელ-ნელა, რომ ვყვებოდი. ანი კი ტიროდა და ვერც ვამშვიდებდი. ბოლოს ისევ დაცდა

SoulMate 19

რომ შემძლებოდა იმ მომენტში დაბრუნება, ათასი რამ იყო რასაც ვეტყოდი. ჩემს გულს ამოვიღებდი და მივცემდი, ვეტყოდი ყველაფერს რაც შემეძლებოდა. რომ შემძლებოდა იმ მომენტში დაბრუნება მხოლოდ ერთი წუთით, მის სახეს მოვკიდებდიი ხელებს და ყველა ხაზს

მარტოსულობის უპირატესობა (თავი 19)

ბედნიერებაა,როდესაც ოჯახი შეკრულია და ისევ სითბო და სიხარული სუფევს. პირადად ჩემთვის პოზიტივია ჩემი ოჯახი. ცოტახნის შემდეგ ლუკამ დამირეკა.. ლუკა:ლიიზ,როგორ ხარ? ლიზა:კარგად ლუკააა,ამ წუთებში მითუმეტეს,ძალიან გახარებული ვარ.. შენ როგორ ხარ?