Barman (დასასრული)

პარიზში ერთი კვირით კიდევ დავრჩით. ამჯერად ავიხდინე ოცნება და ეიფელის კოშკს საყვარელ ადამიანთან ერთად ვესტუმრე. საოცარი შეგრძნება იყო. მე და სანდრი ეიფელის კოშკიდან თითქმის მთელ პარიზს გადავყურებდით. საფრანგეთში დრო სწრაფად გავიდა და საქართველოშიც

Barman (14)

ბარში ჩემი მუშაობა ყვლას მოეწონა, ამიტომ ყველას დავუახლოვდი, მაგრამ ეს უფროსი არ მომდიოდა თვალში. წესიერად არც გვილაპარაკია, მაგრამ ისე ირონიულად ჩაიცინებდა ხოლმე, რომ მასზე ყველანაირი კარგი შთაბეჭდილება გაგიქრებოდა. სამუშაო დილის 6 საათზე

Barman (13)

სასტუმრში კარგად მოვეწყვე. რომ გითხრათ 5 ვარსკვლავიანი სასტუმრო იყო თქვა მოგატყუებთ, მაგრამ არც ბოლო დონის სასტუმროს ჰგავდა. იყო საკმაოდ ზომიერი ოთახი და რაც მთავარია კეთილმოწყობილი და კომფორტული. მთელ დღეებს სასტუმროში ვერ გავატარებდი, ამიტომ

Barman (12)

გზაში ამდენი ემოციებისაგან ისეთი დაღლილი ვიყავი ბოლოს ტირილისგან მაინც ჩამეძინა. საფრანგეთში პირველად ვიყავი და აღტაცებას ვერ ვმალავდი მისი სილამაზის ყურებისას. თანხა იმდენი მქონდა, რომ ერთი-ორი თვე კარგად მეცხოვრა. პარიზში როგორც კი ჩავედი მაშნვე

Barman (11)

ასე კარგად მგონი არასდროს მძინებია. დილით ყველაზე სასიამოვნო მომენტი ის იყო, როცა სანდროს მკლავებში გავიღვიძე. როგორც ჩანდა მას დიდი ხანიარაც ეღვიძა და ჩემს თმებზე თამაშით იყო გართული.-დილამშვიდობის.-როგორც კი გაღვიძებული დამიგულა ჩემი სახე ხელებში

Barman (10)

საავადმყოფოდან მალე გამომწერეს. სადნრომ აიჩემა ჩემთან გადმოხვალო საცხოვრებლად. ბევრი კამათის შემდეგ მაინც გადაწყდა რომ თბილისში ჩასვლის შემდეგ სანდროსთან გადავიდოდი. ბიჭებმაც შემჭამეს მერამდენედ უნდა ჩავარდე ასეთ სიტუაციაშიო. მარტო ვეღარ დარჩებიო და

Barman (9)

გონს, რომ მოვედი პირველად წამლების საშინელი სუნი ვიგრძენი. აი თვალებიც, რომ გავახილე მაშინ კი მივხვდი, რომ საავადმყოფოში ვიყავი. მაშინვე ამომიტივტივდა ის ინციდენტი და უნებლირდ დავიწყე ტიილი, რადგან არ ვიცოდი რა მოხვდა ბოლოს. იქნებ თავისი საქმე

Barman (8)

სააბაზანოდან სანდრო წელსზემოთ შიშველი გამოვიდა. ქვევით კი მხოლოდ პირსახოცი ჰქონდა შემოხვეული. ასეთ ფორმაში რომ დავინახე კინაღამ გავუტევე სული, მაგრამ არაფერი შევიმჩნიე და ბაგრატიონს ცხვირი ავუბზუე. -შეგეძლო ჩაგეცვა და ისე გამოსულიყავი.-ვუთხარი

Barman (7)

იმედია მოგეწონებათ წყლიდან როგორც კი ამოვყვინთე მაშინვე თვალში ბაგრატიონის თვალები მომხვდა. ეს იმდენად მოულოდნელი და გასაკვირი იყო, რომ ვატყობდი ძალა მეცლებოდა. სანდრო კი იდგა და მიღიმოდა, ოღონდ მის ღიმილში არ იყო არც ადრინდელი ირონია და არც

Barman (6)

ძალიან დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის და ამ პატარა თავისთვის. მეტს ფიზიკურად ვერ დავწერდი და ვერც ვასწრებ. გთხოვთ მაპატიოთ და კომენტარი დამიტოვოთ თუ არ დაგეზარებათ. მიყვარხართ მე თქვენ . მას შემდეგ ერთი თვე გავიდა და სანდრო აღარ გამოჩენილა. მეც