Demon (18 დასასრული)

როცა იმ ოფიცრის ხმა გავიგე, რომელმაც განყოფილებაში ყოფნის დროს დაგვკითხა, გავიკრიჭე და სწრაფად ვუთხარი ჩემი სათქმელი - კაენი ვარ, დანარჩენი შენ თვითონაც იცი. პასუხები მჭირდება და ორი წუთი გაქვს ამისთვის. პირველი, ძაღლი ვინ მომიკლა? ორ წამს

Demon (17)

რაც უფრო მეტად ვუახლოვდებოდი ჩემს ძველ საცხოვრებელს, მით მეტ საფრთხეში ვიგდებდი თავს. მაგრამ უნდა წავსულიყავი. მკვდარს თუ ცოცხალს, ყველაფერი უნდა მომეწესრიგებინა. ყოველ შემთხვევაში, ორი რაღაც, რომელთა სიყვარულისთვის ადგილი ჩემს ცივ, გაყინულ გულშიც

Demon (16)

ერთ-ერთმა ჩაიცინა, მაგრამ არც კი შევბრუნებულვარ. ამის მაგივრად, დავიხარე და ჩემი მღვდლის თბილ ყელს დავეწაფე, რომ მისი ნაზი კანის გემო შემეგრძნო. - რამ გაფიქრებინა, რომ სწორედ ის იყო და სხვასაც არ ჰქონდა მსგავსი ჯვარი? - იმიტომ რომ არ მადარდებდა

Demon (15)

ბევრი არ მიფიქრია და წამოვდექი... ან ვცადე მაინც. ძლიერმა მკლავებმა შემაჩერა და თავი ისევ რბილ ბალიშზე დავდე. ვიცოდი ჩემს უკან ის იყო და მკერდზე მიკრავდა. ღამით მომხდარიც გამახსენდა და ყელში, თითქოს რაღაც გამეჩხირა. - გ..გამიშვი - ჩახლეჩილი ხმით

Demon (14)

კაენის სანახავად მოხვედი? - ჩავიჩურჩულე, მშრალი ტუჩები გავილოკე და თვალებდახუჭულმა დავამთქნარე. როცა თვალები ისევ გავახილე, საწოლზე უკანალი დავლანდე ფუმფულა არსების, რომელსაც ჰანა ჩემს გვერდით ტენიდა და ლეკვის მშვიდი ფშვინვის ხმაც მომესმა. (როგორც

Demon (13)

"მიყვარხარ?" ჩემთვის ამ სიტყვას არანაირი მნიშვნელობა არ ჰქონდა. როგორ შეიძლება რამე "მყვარებოდა"? მითუმეტეს მღვდელი! ვიცოდი სიყვარული რაღაც გრძნობა რომ იყო, მაგრამ როგორც დემონს, წარმოდგენა არ მქონდა

Demon (12)

წამითაც არ დავფიქრებულვარ ისე ვუპასუხე - კი. თავი ასწია და თვალებში შემომხედა. გული სწრაფად ამიძგერდა. - კაენ? თვალები დავახამხამე და თავი ინტერესით გვერდზე გადავხარე. - გიყვარვარ?

Demon (11)

გაუნძრევლად ვიჯექი და ველოდი, სანამ კაენის მშვიდი სუნთქვა არ მომესმა, რამაც მანიშნა, რომ უკვე ჩასძინებოდა. ფეხზე წამოვდექი, ოთახიდან გავედი და კარი ჩუმად მივხურე. - მაიკლ? შევხტი და ჰანასკენ შევბრუნდი, რომელიც ლეკვთან ერთად იდგა დერეფანში. - რა

Demon (10)

მინის კარი გავაღე, გავედი და ისევ დავხურე, შემდეგ კი სამ დიდ დემონს, რომლებიც წვიმისგან სულ დასველებულიყვნენ, თვალები დავუბრიალე. მათ სხეულზე ჩამოსული წვიმის წვეთები ღამის სინათლეს ირეკლავდა.

Demon (9)

კარი დაიკეტა თუ არა, მანქანა დავძარი და სახლისკენ გავემართე. მთელი გზა საბარგულიდან წამოსული კაწვრისა და წკმუტუნის ხმა მესმოდა! ბოლოს სხვა გზა არ იყო, მაიკლმა მისაყუდებელი გადმოწია და ფსელისა და ბეწვების გროვა მანქანაში გადმოიყვანა. ძალიან მინდოდა