Lunae Lumen #Finale (დასასრული)

არ არსებობს დღე, როცა მე არ გამახსენდება იმ ღამით საავადმყოფოში გაღვიძების მომენტი. მე პალატაში მარტო არ ვიყავი. და ის მეორე ანდრე არ იყო. ლეტი იყო. გამეღვიძა თუ არა, ლეტის დანახვაზე მეხდაცემულივით შევხტი საწოლზე. -აქ რა ჯანდაბას... -ხმა

Lunae Lumen #10

-სესილი! სად წავიდა ეს დებილი გოგო! ანდრე ადგილზე ჩაიკეცა და თავი მუხლებში ჩარგო. ოდნავ ცახცახებდა. მგონი... არ ვიცი. მერე ერთიანად წამოიჭრა ფეხზე და ლეტის ყელში წვდა.

Lunae Lumen #9

-ხოო. შენი ბრალია... სახეზე აფარებულ ხელებს მიკოცნიდა. -მაპატიე, რა. აღარ ვიტყვი ეგეთს არაფერს. არასდროს. ხელები სახიდან ჩამოვიღე.

Lunae Lumen #8

ჩუმად ვქვითინებდი. -ჩემო პატარა, არაფერს არ დაგიშავებ... უბრალოდ ხელზე მოგეფერები... როგორ გატკინე. ნუ გეშინია... ოღონდ ეგ არა, სესი... ოღონდ ეგ არა... ჩემი ნუ გეშინია... უბრალოდ მოვალ და არაფერს არ ვიზამ, გეფიცები. შენს თავს გეფიცები...

Lunae Lumen #7

მე მოვკლავ იმ დაჯგუფების ლიდერს. მტკიცედ თქვა და ორივე ჩვენგანის გაკვირვებული მზერა მიიღო პასუხად. -ჰო, მე მოვკლავ. იმიტომ, რომ ძალიან ღრმად შეტოპა.

Lunae Lumen #6

ხანდახან, ჩვენს ცხოვრებაში ჩნდებიან ადამიანები, რომლებსაც არ ველოდებით. თითქოს, ჩვენს გალაქტიკაში ასტეროიდივით ან მეტეორივით ან, ღმერთო არ ვიცი,

Lunae Lumen

გონს რომ მოვედი, პირველი ანდრეს ხელი ვიგრძენი. მერე მისი თვალები დავინახე და თვალები ისევ დავხუჭე. -სესი. ხომ კარგად ხარ? -ანდრე... ის იყო ანდრე. მეშინია, ანდრე. ანდრემ თვალები დახუჭა.

Lunae Lumen #4

მომდევნო სამი დღე? კოშმარი. კატასტროფა. შიშისგან ღამე არ მეძინა. ანდრე ერთხელ დარჩა კიდეც. მშობლები კი, როგორც ყოველთვის თვეში ერთხელ რეკავდნენ. ალბათ დამავიწყდა თქმა. დედა და მამა გაშორებულები არიან.

Lunae Lumen #2

ტატუებიანმა გაიღვიძა. მინდოდა, მისთვის ყველაფერი გამომეკითხა, მაგრამ ის ამისთვის ზედმეტად ემოციური გამოდგა. როგორც კი მარტო დავრჩი(მადლობა ღმერთს, ანდრე არსად არ მიდიოდა და ძლივს გავუშვი მაღაზიაში, ძალით), საავადმყოფოში გავვარდი და მის პალატაში

Iunae Lumen #1

იმ ღამით ბევრი დავლიე. რას სვამდი ისიც კი არ მახსოვს. რა ჯანდაბად წავედი მაინცდამაინც იქ, ბარში არც ეგ. მახსოვს, დაკარგული სიყვარულის სადღეგრძელო გადავკარი ბოლოს, მარტომ. ეულად. არაფერი არ მახსოვს მანამდე... გარდა სროლისა.