NEVER US 12

- სანდრო გთხოვ, გააჩერე, - ჩუმად, ლამის ტირილით შევევედრე. რეაგირება არ ქონდა, თითქოს სხვა სამყაროში იყო გამომწყვრეული. სიჩქარეს კვლავ უმატა, ფანჯრიდან შემოჭრილი ქარი თმებს მიფრიალებდა. გულის ცემა ყურებში მესმოდა, თითქოს გარე სამყაროს ხმას

NEVER US 11

ირამ თბილად მიმიღო, წამოდი ჩემი ქმარი უნდა გაგაცნოო და სუფრის თავში მჯდომი მაღალი, მხნე, სქელწარბება, თავზე თმა მოკლებული კაცის გვერდით გავჩერდით, ისიც წამოდგა. Ჩემზე ორი თავით მაღალი კაცისთვის რომ შემეხედა თავის ზემოთ აწევა მომიწია.

NEVER US 10

წამყვანი გამოვიდა სცენაზე, ოვაციებით მიეგებნენ, მან ოპონენტები გამოაცხადა, მხურვალე ოვაციები უფრო და უფრო მატულობდა, მეც ვიძაბებოდი, სალომეს გავხედე, თვალს არ აშორებდა გიორგის, რომელიც დარბაზში იყურებოდა, და სასურველი პიროვნება, რომ იპოვა თითქოს

NEVER US 9

დათა... ლიკა...კახა.. მსხვრევა.. Რა ხდება? Რას ნიშნავს ეს... სანდრო... გასვლა მინდოდა. გამბედაობა არ მეყო. არ შემეძლო მენახა . ახლა არა.. ასეთი რამის შემსწრე, არა.. კარების ჯახუნი, ტირილი... წავიდა... ერთ ადგილს მივშტერებოდი, სანამ ტელეფონის

NEVER US 8

- Ჩვენს სიმშვიდეს და ბედნიერებას გაუმარეჯოს.- დაამატა გვანცამ. - Რა გაცინებს ლიკ, რა ვთქვი ასეთი.- ლიკას სიცილით გაკვირვებულმა გვანცამ კითხა. - Რაღაც გამახსენდა შეიძლება ვთქვა ? ფეხზე წამოდგა, მისი მზერა სანდროზე გაჩერდა. Ჭიქა ღვინით შეივსო ხმა

NEVER US 7

Ნიკა და სანდრო ერთმანეთს ძალიან გავდნენ, თუმცა სანდროსგან განსხვავებით, მას უფრო მკაცრი სახის ნაკვეთები ქონდა, თხელი ტუჩებით და მუქი თვალის ფერით გამოირჩეოდა.

NEVER US 6

- Კიდევ რაზე დავნიძლავდეთ ბატონო ალექს ? Რას მთავაზობ?- გამოწვევით შემომხედა - Ჰმ არ ვიცი. - Კარგი, მე ვიცი მაშინ.- უფრო ახლოს მოიწია ჩემსკენ. - Რაზე ? თითქოს გულგრილად ვკითხე, მაგრამ გულმა ისე ამიჩუყა

NEVER US(თამაში LOVE) 5.3

მანქანა დაიძრა და ქუჩებს გაუყვა. მზე ჯერ კიდევ აცხუნებდა ცაზე. სანდრო ხმას არ იღებდა, რითაც მაწვალებდა. შევამჩნიე. ჩემგან უნდოდა საუბრის დაწყება და მელოდა, საკმაოდ მოთმინებით, აი ჩემში კი იწვოდა ეს ფითილი. ამ სპეკტაკლის მერე საკმაოდ ვცქმუტდი, თუმცა

never us 5.2

- შეყვარებული მყავს.- კიბეებზე ჩამოვჯექი და გაშტერებული მზერა მივაპყარი კარებს. - ვინ გყავს?! - გაოცებით წამოიყვირა მან. - ბახმაროში მივდივარ. - იგივე პოზაში განვაგრძობ მე. - სად? ქალო, ამიხსენი რა ხდება ? სიცხე ხომ არ გაქვს?!- შემარხია, შუბლზე

Never us 5.2

- კარგი, კარგი, დაწყნარდი.- ხელები შემომხვია. - ნუ მეხუტები გთხოვ რა. გამიშვითქო არ გესმის. თუ წასვლა მინდა კვლავ მის მკლავებში რატომ ვეძებ სიმშვიდეს? რატომ ვიქცევი ასე? რატომ მეჩვენება ეს ყველაფერი ჩემი ცხოვრების წესად?