ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი V)

-ასე მალე არ გელოდი პატარავ ! მისი ხმა ძალიან მკაცრად და ცინიკურად ჟღერდა მაგრამ მასში მაინც იგრძნობოდა მონატრებისა და სიყვარულის ნაპერწკლები. ,,ასე მალე არ გელოდი ?“ ეგ რაღას ნიშნავს, ანუ იცოდა რომ აქ იყავი ?!

ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი IV)

არ მინდა გადაჭარბებულად და ძალზედ ბანალურად გამომივიდეს მაგრამ რა ვქნა?! იმ წამს რაც დამემართა ამას სიტყვებით ვერ ავღწერ.იყო უსაზღვრო სიხარულიც, იყო ტკივილიც, სიყვარულიც, სინანულიც და რაც მთავარია სიგიჟემდე მონატრება, რომელიც ჩემი სხეულის ყველა

ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი III)

არვიცი რამდენი ხანი მეძინა, ან საერთოდ ჩემ ამ მდგომარეობას შეიძლებოდა თუ არა დარქმეოდა სახელდობრივად ძილი, მაგრამ როცა გამომეღვიძა ფანჯრიდან მოელვარე მთვარე მიმზერდა. პალატაში ვიწექი, ირგვლივ არავინ იყო, მხოლოდ აპარატის წიკწიკი და გადასხმის დროს

ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი II)

მომავალი ერთი კვირა სრულ გადარბენა-გადმორბენას გავატანეთ მე და დანიმ. ხან ერთი ხელშეკრულებაო, ხან დიზაინიო, ხან ფოტო-სურათების განლაგებაო და მოკლედ რა... სრული ანარქიით იყო მოცული ეს ერთი კვირა, მაგრამ როგორც იქნა დიდი ძალისხმევის შედეგათ ყველაფერი

ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი I)

ხო მე დავმარცხდი... ჩემი ქორწილის დღეს 26 მაისს, ჩემი დაბადებისდღიდან ხუთი დღის შემდეგ, ღრუბლებიდან მწარედ დავენარცხე მიწაზე, და ეს დაცემა იმდენად მტკივნეული აღმოჩნდა, რომ წელში გამართვისთვის ორი წელი დამჭირდა. იმ დღესვე, როცა ოფისი და ერეკლე

იმათზე მეტად ვაფრენ,ვისაც აცვია გიჟის ხალათი (Part 2)

ყურსასმენები გავიკეთე და გავიხსენე ის დღე... 31 დეკემბერი,ჯერ კიდევ 2012 წელი იდგა.მაშინ ჯერ კიდევ დედასთან ერთად ვცხოვრობდი და უნივერსიტეტში ვსწავლობდი.ყველაფერი არაჩვეულებრივად მიდიოდა,თან ისე არაჩვეულებრივად რომ უკვე საშიშიც იყო.მაგრამ

იმათზე მეტად ვაფრენ,ვისაც აცვია გიჟის ხალათი (Part 2)

ძლივს მოვაშორე ერთმანეთს დამძიმებული ქუთუთოები და თავი წამოვყავი.გარემო მოვათვალიერე და აღვიდგინე,რომ ჩემს ოთახში ვიყავი.მაგრამ ჩემმა მეხსიერებამ ის ვეღარ აღიდგინა საიდან გავჩნდი აქ ან საერთოდ ვინ მომიყვანა.ფაქტი ისაა რომ ყველა ვარიანტში ვიღაცამ

იმათზე მეტად ვაფრენ,ვისაც აცვია გიჟის ხალათი (Part 1)

ჩემი ტკბილი,თბილი სიზმრებიდან ჩემმა ტელეფონის ხმამ გამომიყვანა და დამაბრუნა რეალობაში.თვალებგაუხლად ვეცადე მომეძებნა ლოგინის "რომელიღაც" კუთხეში "ჩაკარგული" ტელეფონი.როგორც იქნა ხელში მომხვდა ცივი საგანი და არც დამიხედავს ისე ავიღე. _კაწია რავა ხარ ?

სიყვარული გიჟის ენაზე PART III

წამოვჯექი, ისევ დილის 8 საათი იყო. საკუთარ თავზე გავბრაზდი, ჩვევებს რომ ვერ ვამარცხებდი და სააბაზანო ოთახში შევედი, სარკის წინ გავშეშდი, მთელი სხეული დაბუჟებული მქონდა. ამ დროს დემეტრემ დააკაკუნა კარებზე. - ცხოველი ხარ... - შენ მეუბნები მაგას?

სიყვარული გიჟის ენაზე PART II

ცივად ვუთხარი და სააბაზანოსკენ გავემართე, დემეტრეს პასუხს არ დავლოდებივარ. აქ რა მინდა? აქ რას ვაკეთებ? არანაირი ფული, არც საცხოვრებელი ადგილი არ მაქვს, თან ალბათ ყველა პოლიციელს აქვს ჩემი სურათი ნანახი, გაქცეულ გიჟს ეძებენ, ყოველ შემთხვევაში იმედი