Siempre Staccato 11

ალექსანდრე საძინებელში ძლივსძლივობით შემყავს, მერე კი მისაღებ ოთახში ვბრუნდები და ღამეს ტახტზე ვათევ. დროდადრო ვდგები და ვამოწმებ, რომ სუნთქავს, თანაც, რაკი დარწმუნებული ვარ, რომ დილით არაფერი ემახსოვრება, ყოველ გამოღვიძებაზე ვლანძღავ ასე

Siempre Staccato 12

_ზუსტად შენნაირი იყო...დარწმუნებული გახლდათ, რომ ყველა პლანეტა იმისთვის იყო შექმნილი, მის ირგვლივ რომ ეტრიალა...მოვიდოდა, ქარიშხალივით დატრიალდებოდა, ცხოვრებას აგირევდა და ისე დაგტოვებდა, თითქოს დიდად მადლობელი უნდა ყოფილიყავი, სამყაროს ცენტრმა

Siempre Staccato 11

ისეთია, როგორიც მე მინდა ვიყო_თავდაჯერებული, ამაყი, გაბედული, უშუალო. წარმოდგენა არ მაქვს, როგორ ახერხებს, მაგრამ სადაც არ უნდა იყოს, ყველასგან პატივისცემას იმსახურებს. იცი, გვანცას როგორ ეძმაკაცება? _მე მგონი, დროა ვიეჭვიანო, არა?_თვალებს სასაცილოდ

Siempre Staccato 10

ჩემს წინ, როგორც ვასკვნი, შეყვარებული წყვილი ზის. გოგოს ტყავის ქურთუკი აცვია ზურგზე ,,Love is In the Air'' წარწერით(ორიგინალურია, ვერაფერს იტყვი) და შლაპა ახურავს. ჩანს, გაბრაზებულია, ბიჭი რამდენჯერმე ცდილობს თითებზე შეეხოს, მაგრამ ხელს მაშინვე

Siempre Staccato 9

_შენ რა, ყველაფერი დიდი გაქვს?_დაუფიქრებლად მცდება და ამ ფრაზის ორაზროვნებისგან ალექსანდრე სიცილით იხრჩობა. გაბრაზებული ვბრუნდები, მაგრამ წელზე ხელს მიჭერს და წამში მის კალთაში ვჩნდები. _აბა, რას ვუკრავთ?_ისე მშვიდად ამბობს, ვითომც არაფერი, მე კი

Siempre Staccato 8

ვფიქრობ, რომ ადამიანის შესახებ მისი ტემბრიდან და საუბრის მანერიდან გამომდინარე ძალიან ბევრის გაგება შეიძლება. უსმენდე პიროვნებას ისე, რომ არ გქონდეს მისი მიმიკებისა და ჟესტიკულაციის დანახვის შესაძლებლობა, ერთგვარი გამოწვევაა, რომელიც მეექვსე

Siempre Staccato 7

,,აქამდე რაც იყო, არაფერიც არ იყო, ყველაფერი ახლა იწყება''... გაუცნობიერებლად მახსენდება ფრაზა ჩემი საყვარელი მწერლის ნაწარმოებიდან და სიმწრით ვიღიმი. ღმერთო, ახლა არ დავიბნე და არავის აღარასოდეს დავცინებ...თითქმის არავის... კარგი ჰო, ვაღიარებ,

Siempre Staccato 5

სანდრო ჩემს სახეს ხელებში იქცევს და ყოველ მილიმეტრს ჯერ ნაზად, მერე კი მთელი ძალით მიკოცნის. ვგრძნობ, რომ რაციონალური აზროვნების უნარს სრულიად ვკარგავ. მთელს სხეულზე ცეცხლი მეკიდება და თავს ძლივს ვიკავებ, რომ ხმამაღალი კვნესა არ ამოვუშვა. სახიდან

Siempre Staccato 5

გადაწყვეტილებას წამის მეასედში ვიღებ_თითის წვერებზე ვიწევი და მის ბაგეებს ნაზად ვეხები. მთელი ტანით ვგრძნობ, ეს მასზე როგორ მოქმედებს და კიდევ უფრო ვთამამდები. რა თქმა უნდა, ისიც მყვება და ნაზი ამბორი მალე ვნებიან კოცნაში იზრდება, რომელიც უფრო და

Siempre Staccato 4

_ეს არც მუსიკაზეა და არც ფანებზე, ერთ გათამამებულ თინეიჯერზეა, რომელსაც ბავშვობაში ვიღაცამ ჩაუნერგა, რომ ამ ქვეყნად ვერავინ შეედრება და ახლა ამ აზრით ისეა დაკომპლექსებული, რომ მზადაა, ყველას გადაუაროს, ვისთვისაც სამყარო მის ირგვლივ არ ტრიალებს.