წარსული წარსულში II (თავი VIII)

მატილდა დაიტოვა ბოლოსთვის მოხუცმა. ხელი ჩაკიდა და მავედრებელი მზერა გაუსწორა _ბედს ვერ დაემალები და ნუ შეებრძოლები იმას ვისაც ბედისწერა გამოგიგზავნის

წარსული წარსულში II (თავი VII)

_ჩემ მიმართ რატომ ხარ კეთილგანწყობილი _სალომეს უყვარხარ და იმიტომ _იქნებ ცდება და მე ვარ ყველაზე ცუდი პერსონაჟი მის ცხოვრებაში _ჯერ არაფერს აშავებ და მეც არაფერს გიშავებ

მე - ორი [ თავი VIII ]

- არა. იმისთვის, რომ ერთი მაინც იყოს ბედნიერი, მეორე უნდა მოკვდეს და ეს მეორე შენ იქნები! - რატომ ასეთი რადიკალური დასკვნა. - ტუჩები გავაწკლაპუნე. - ასეა ბედი დაწერილი! - თქვა და წამის მეასედში ყელზე ხელები შემომაჭდო. - ჯან-და-ბა! - ვცდილობდი მისი

კიტის (თავი VIII)

-იდეებისთვის, - მშვიდი იყო მისი ხმა, - და თავისუფლებისთვის. -აურზაურს აწყობ, ადამიანებს უხეშად ესაუბრები და ყველაზე უარესი რაც შეიძლება ამისთვის მიიღო ის არის, რომ დასჯილი ხარ, შენ კიდევ გზა მაინც გიპოვნია და აქ დაიარები, - გამეცინა, - გგონია,

შენ ხარ აისი VIII თავი

რამდენიმე დღის შემდეგ გავიაზრე და ჩემმა გონებამ გადახარშა, ის, რაც ბიჭებმა მიამბო. მართალი იყო ლადო, დათას სულ სხვა თვალით შევხედე და მეგონა,რომ დასრულდა შავი დღეები ჩვენ ცხოვრებაში, თუმცა შევცდი იმაზე მეტი უბედირება დამატყდა თავს, ვიდრე

ერთი ნახვით სიყვარული?! VIII

მალევე მოვშორდით და მანქანიდან გადავედი.ხელი დავუქნიე და სადარბაზოსკენ წავედი როდესაც გაღიზიანებული და მკაცრი ხმა შემომესმა. -თაია რა ხდება?

ჰარი პოტერი და ფილოსოფიური ქვა თავი VIII

ჩვეულებრივ ლონდონელი ბიჭი ჰარი პოტერი, რომელსაც 11 წელი შეუსრულდა, იგებს რომ ის ორი უძლიერესი ჯადოქრის შვილია და თვითონაც მაგიურ ძალას ფლობს. ხოგვარდის სკოლაში, სადაც ასწავლიან ჯადოქრობას ჰარი არაჩვეულებრივი თავგადასვლების ორომტრიალში აღმოჩნდება...

#21 [ თავი VIII ]

თავი უკან გადააგდო და ჭერს მიაშტერდა. უეცრად თვალები გაუფართოვდა და ოლივიას შეხედა დაფეთებულმა. - ოლი, ის რა ჯანდაბაა? ჭერზე ძლივს შესამჩნევი… - სათვალთვალო კამერა? - აღმოხდა ოლივიას. სათითაოდ შეამოწმა კომპიუტერი, ლეპტოპი და ტელეფონი, მაგრამ

კოწახურის კანფეტები VIII (დასასრული)

- დააგვიანე. - გაუღიმა ლევანმა. - რით ვერ შეეჩვიეთ შეფ? - ყავა მაგიდაზე დაუდგა და თვალებში ურცხვად შესცინა. თან ამოწმებდა უკვე გაიგო ლევანმა თუ ჯერ არა. - შენ ყველაფერს მაჩვევ, ნელნელა პატარავ. - წამოდგა მამაკაცი და კატოს დასცხა. - კიდევ რას? - არ

ისევ შენ?! (VIII)

სანამ ჩემს ემოციებში ვიყავი გართული, გიორგიმ კიდევ ერთხელ ამაწევინა თავი და ტუჩებზე დამეწაფა. ცალი ხელი თმაში ამიხლართა, მეორე წელზე შემომხვია და მოშორების საშუალებას არ მაძლევდა