აღიარე რომ გიყვარს! VIII

-იტყვი ბოლოს და ბოლოს? ფანჯრისკენ მიტრიალდა ტასო. სძულდა მისი ეს მხარე და ის რაც გააკეთა უდიდეს ტკივილს ანიჭებდა. ერთ შეცდომას მეორე დაამატა და საბოლოოდ იმხელა შეცდომა დაუშვა რომ მისი გამოსწორება შეუძლებელი იყო

მთვარის წითელი სონატა ( ნაწ. VIII)

შენ და კლასიკური სიმფონიები?- გამეცინა, თუმცა შევატყვე ნაკლებად ესიამოვნა. - თუ გეტყვი, რომ შენს თავს მახსენებს? რა?! გაოცებისგან და სირცხვილისგან ოდნავ წამოვწითლდი. ხმა ჩამივარდა. - პირველად როცა ჩემთან დარჩი, წარმოვიდგინე როგორ ცეკვავდი. ოღონდ

არ დამივიწყო VIII

ზემოდან ნეკას ხმა გავიგე. -დეე და ატირდა. -მოვდივარ დე არ იტირო. კიბეებზე ავირბინე და ბავშვი ხელში ავიყვანე... ჩემი სიყავრული ჩემი ერთდერთი... ეს ბავში იყო ჩემი ცხოვრება...

რომ არა შენ... VIII

-კარი, აღარ შეგაწუხებთ, სჯობს შენც დაისვენო, გამოჯანმრთელებას გისურვებ. - კარისკენ წავიდა თემო. - მერე ევას შეხედა. გოგომ ჩაახველა და მამასთან მივიდა. - შეიძლება ცოტა ხნით დავრჩე? - თემომ დათოს შეხედა, მათი მზერა ერთმანეთს შეეჯახა, მერე თემომ თავი

ხევსურული ღამეები - VIII +18

-გემუდარები მაკოცე- კბილს კბილზე ვაჭერ და ისევ ვუყურებ, თავს მისკენ ვწევ, მაგრამ ჩემი თმა უჭირავს და ამის შესაძლებლობას არ მაძლევს, ისე მათვალიერებს, თითქოს ჩემ დამახსოვრებას და ამოცნობას ცდილობდეს.

თმენის ვალდებულება - IX

იმ ღამეს კეკე ვნახე სიზმარში, ოღონდ ვერ ვიტყვი, თვალები ძლიერად დავხუჭე, გამომეღვიძა, ოფლად ვიღვრებოდი, ისევ მაკანკალებდა, რა ჯანდაბა დამემართა არ ვიცი, მაგრამ ეს რა იყო ესეც არ ვიცი, ვერ ვიტყვი, სხეულის და საკუთარი თავის დამშვიდებას სევუდექი, ცივი

თმენის ვალდებულება - VIII

გქონიათ ისეთი შეგრძნება დილით რომ იღვიძებთ, არსად გეჩქარებათ, სუფთა ჰაერს გრძნობთ, საბანს მჭიდროდ იკრავთ სხეულზე, ცოტა გული გიჩქარდებათ, ბედნიერების შეგრძნება გიპყრობთ, საზრუნავიც თითქოს არაფერია და გგონია რომ ცხოვრება მართლა ისეთი საოცარია როგორც

ერთადერთი? ( VIII თავი )

აშკარად კლასში იყო გადაღებული ცოტა შორიდან. ჭერისკენ ჰქონდა თვალები აწეული და ფოტოშიც კარგად ხედავდა მის აცრემლებულ თვალებს... შემდეგ კიდევ ორი ფოტო შეემატა, იქაც ანნას თვალებზე კარგად შეამჩნევდით ცრემლებს...

სხვისი შვილები (VIII)

იმაზე მეტს ნიშნავდა ეს ანოსთვის, ვიდრე დემეტრე ოდესმე წარმოიდგენდა. მთელი არსებით იგრძნო ანოს პატარა ხელები როგორ შემოეჭდო კისერზე და სიამოვნების ტალღამ დაუარა მთელ სხეულში ყელზე ანოს თბილი ტუჩების შეხებაზე. -არ ვარ კარგად, მაგრამ მალე ვიქნები. -

ჩვენი ამბავი (თავი VIII)

.ვერაფერს ვამბობ,ცოტახანს კიდევ მიყურებს და მანქანიდან გადადის....მისი გადასვლა და ჩემი ტირილი ერთი იყო...რაღაცა ამოუხსნელს ვგრძნობდი მის მიმართ ,რაღაცა სხვას...ვგრძნობდი საკუთარმა სიტყვებმა როგორ გამითხარა