Je t'aime +18 (სრულად)

ამქვეყნად არსებობს მრავალგვარი სიყვარული: დედა-შვილური, და-ძმური, ქალ-ვაჟური, მეგობრული, სამშობლოს, სარწმუნოების, უფლის და ა.შ. რა არის სიყვარული? ალბათ ყველას გაინტერესებთ თუ რა არის სიყვარული, როგორია ის.. მეცნიერები მრავალი წლის მანძილზე

Je t'aime +18 (15 თავი-დასასრული)

ყველა გრძნობა და ემოცია ერთად მომაწვა.. სიხარული, გაოცება, სიყვარული, სევდა, ბრაზი, მონატრება.. -რომ იცოდე რამდენხანს ველოდი ამ მომენტს (სანდრო)

Je t'aime (თავი 14)

მთელი ზაფხული მშობლებს ვეხმარებოდი სამსახურში ჩემი ინიციატივით, მინდოდა ბევრი საქმე მქონოდა, რომ ნაკლებად მეფიქრა. თავისუფალ დროს კი, ხან ზღვაზე ვიყავი, ხან ვსეირნობდი, ხან მეძინა, ხან კი უბრალოდ არაფერს ვაკეთებდი.

Je t'aime (თავი 13)

კარი გაიღო და ალექსანდრე დავინახე! გული იმდენად ამიძგერდა, რომ მისი ხმა ყურებში მესმოდა. მთელი სხეული მიხურდა, ვღელავდი, ვნერვიულობდი, დაძაბული ვიყავი.. სხეულის თითოეულ წერტილში ყველაფერს ვგრძნობდი!

Je t'aime (თავი 12)

დღეს 20 მაისია, სწორედ ის დღე როდესაც სანდრო სიყვარულში გამომიტყდა. ყველა გრძნობა და ემოცია ერთად მომაწვა.

Je t'aime (თავი 11)

მთელი დღე დავდიოდი თბილისის ქუჩებში, მოჩვენებასავით. საღამოს კი გავუდექი სახლის გზას, ძალიან არმინდოდა, თუმცა სხვა გზა არ მქონდა. კართან სანდრო დამხვდა -ბარბარე -გაიწიე, მინდა სახლში შევიდე -მინდა მომისმინო -არ მაინტერესებს, უკვე საკმარისი

Je t'aime (თავი 10)

დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს. ჩემს წინ ალექსანდრე იჯდა, წელსზევით შიშველი, წინ კი მოლბერტი ედგა და რაღაცას ხატავდა. -დილამშვიდობის ძილისგუდა -დილამშვიდობის

Je t'aime +18 (თავი 9)

სანდროს წასვლიდან 2 კვირა იყო გასული და ძალიან მენატრებოდა. იმდენად მიჩვეული ვიყავი იმას რომ მას ყოველდღე ვხედავდი, თუნდაც რამდენიმე წუთით, მის გარეშე მიჭირდა. ადრე თუ "ჩემი კომფორტის" ზონა მქონდა, ახლა ამ ზონაში ჩემთან ერთად სანდროც იყო და ამიტომ

Je t'aime (თავი 8)

გახარებული მოკალათდა ჩემს გვერდით -ასე უნდა გქონდეს ახლა დაჭყეტილი თვალები? (მე) -ჯერ შენი ყურებით ვტკბები! (სანდრო) -რით ვეღარ დატკბი გული კვლავ გამალებით მიძგერდა და ვერაფრით ვიწყნარებდი, ან როგორ დამეწყნარებინა როცა სანდრო ჩემს გვერდით იწვა.

Je t'aime (თავი 7)

ცოტახნით დავისვენეთ და შემდეგ გეზი ქუთაისის აეროპორტისკენ ავიღეთ. საჭესთან სანდრო დაჯდა, სიძე-პატარძალს ხომ ვერ შევაწუხებდით და თან წინ კიდევ დიდი გზა ჰქონდათ, ამიტომ უნდა დაესვენათ. მთელი გზა სანდროს ვართობდი, რომ არ ჩაძინებოდა