ამაყი ცრემლი - 4

ხვალ ბოლო დღე იყო და ნიცა წავიდოდა. რომ ფიქრობდა, დილით გამოსულს მის ხმას ვერ გაიგონებდა მის ღიმილს ვერ დაინახავდა ღამე ოთახში ჩაძინებულს ვეღარ შეხედავდა - გული უწუხდა. საშინლად არ უნდოდა ასე მომხდარიყო, მაგრამ ეშინოდა.

ამაყი ცრემლი - 3

ეკლესიასთან ვართ და შავი მანქანა, დაბურული მინებით გვიახლოვდება. ნელა იღება კარები და მამაკაცი გამოდის. ნაბიჯს დგამს და უკანა კარებს აღებს, ხელს უწვდის და ვიღაცა თავის პატარა ხელს ადებს, იქიდან კი პატარა პრინცესა გადმოდის. თეთრი ფუშფუშა კაბა აცვია

ამაყი ცრემლი - 2

-თათა, ერთი თვით, სამსახურის გამო ამერიკაში მიწევს წასვლა. კარგად იცი ჩემი გრძნობების და შენი გაურკვევლობის შესახებ. მინდა, რომ დაფიქრდე და გადაწყვიტო. - გაჩუმდა, თვალებში უყურებდნენ ერთმანეთს. უნდოდა თათას ძალიან უნდოდა სიმართლის თქმა მაგრამ ვერ

ამაყი ცრემლი - 1

დეე, ჩემი ტკივილია. დეე, ჩემი ყველა'ფერია. ჩემი დეე აღარ არის ჩემთან. მაგრამ ყოველთვის ვგრძნობ ჩემს დეე'ს.

''ამაყი გოგონას დღიური'' (თავი 2)

როგორ იქნა გათენდა. მოვემზადე და წავედი გიორგისთან შესახვედრად. გზაში ათასი აზრი მიტრიალებდა. მაინტერესებდა რა საქმე უნდა ჰქონოდა მას ჩემთან. რუსთაველზე დამინიშნა შეხვედრა და როცა მივედი ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა. გიორგის ნაცვლად იქ ნიკა

''ამაყი გოგონას დღიური'' (თავი 1)

დაწყება ყოველთვის რთულია, მაგრამ რაღაცით ხომ უნდა დავიწყო. მოგიყვებით ჩემს მოკლე ბიოგრაფიას. ვცხოვრობ თბილისში, მყავს მეგობრული ოჯახი, ბევრი მეგობარი და რამდენიმე საუკეთესო დაქალი. სკოლა 1 წელზე მეტია რაც დავამთავრე და მენატრება თითოეული წუთი იქ

''ამაყი გოგოს დღიური'' (თავი 1)

''დაწყება ყოველთვის რთულია, მაგრამ რაღაცით ხომ უნდა დაიწყოს ადამიანმა'' მე დღიურის წერას ჩემი მოკლე ბიოგრაფიით დავიწყებ. ვცხოვრობ თბილისში, მყავს მეგობრული ოჯახი, ბევრი მეგობარი და რამდენიმე საუკეთესო დაქალი. სკოლა 1 წელზე მეტია რაც დავამთავრე და

ამაყი ქალბატონი 7 (დასასრული)

მზერა აერია ორივე თვალი ბადაგისფერისკენ რომ გაექცა.ნელა დაიხარა იაგო და აფეთქებულ ტუჩებზე ფრთხილად შეეხო მონატრებულ მეუღლეს. ათასობით ტყემლის ყვავილის ფურცელი დაფარფატებდა მათ ჰარშემო და მათრობელა სურნელი დაუყვებოდა ჰაერს.

ამაყი ქალბატონი 6

-არ არის ეს ჩემი ბიჭი ... სად წაიყვანეთ ჩემი შვილი . თქვენ რა ადამიანები ხართ. მომატყუეთ მოკვდაო. ჩემი პატარა დამიბრუნეთ . ვიცოდი რომ არ მომკვდარა. დედის გული ვერ განიცდიდა უმისობას. ჯანმრთელიაო მითხრეს ,როცა დაიბადა და პირველად ამოიტირა.

ამაყი ქალბატონი 5

უნდოდა დაეძახებინა , უნდოდა ბოლო ხმაზე ეკივლა მისი სახელი, თითქოს ხმა ამოართვესო, დამუნჯდა. მერე იგრძნო ნელ-ნელა როგორ დაუბნელდა თვალებში. თითქოს ციდან მეტეორი ჩამოვარდა და პირდაპირ მას დაეცა. ერთიანად ააკანკალა მუცელში წვა რომ იგრძნო .