თვალებს მიღმა ჩაფლული, ამოუცნობი სამყარო (II თავი)

სამყარო,რომელიც ჩემს შიგნითაა ამოუცნობია.ბევრმა არიცის მის შესახებ,ბევრს არ ვანახებ ამას.ყოველთვის ვყვები ყველაფერს, რომ ის დარდი მოვიშრო გულიდან, რაც მამძიმებს, ხოლო ის სიხარული რომელიც ჩემს გულს ანათებს გავუზიარო საყვარელ ადამიანებს.

თვალებს მიღმა ჩაფლული, ამოუცნობი სამყარო (I თავი)

სამყარო,რომლის შესახებაც არ ვუყვები ყველას,სამყარო,რომლის შესახებაც არიცის ბევრმა,სამყარო,რომელზეც ბევრს წარმოდგენა არ აქვს,სამყარო, რომელსაც არ ვანახებ არავის. მინდა ამ ამოუცნობი სამყაროს შესახებ მოგითხროთ

ამოუცნობი ზარი (სრულად)

რა უნდა დაასრულო?! ჩაეცინა არღვლიანს –დემეტრე არ მინდა სენტიმენტალური დიალოგი! როცა მიხვდა ამირეჯიბი რომ გრძნობები სძლევდა, მაშინვე მოკლედ მოუჭრა, წამოდგა, პატარა ტუმბოსთან მივიდა, უჯრა გამოაღო, პატარა ყუთი ამოიღო და დემეტრეს გაუწოდა

ამოუცნობი ზარი (18 დასასრული)

ოთახში შემოჭრილი მთვარის შუქზე კარგად ჩანდა მამაკაცის მოელვარე თვალები... ნიტამ ნერწყვი მძიმედ გადააგორა ყელში და გაჭირვებით წარმოთქვა –გელოდებოდი!

ამოუცნობი ზარი (17)

მიტოვებული სახლის სარდაფის შუაგულში სკამზე მიბმული სხეულიდან სისხლი წვეთ–წვეთად ჟონავდა... ყოველი შერხევისას სხეული ღმუოდა,მის წინ მოსიარულე ქალი კი კმაყოფილებისგან იღიმოდა

ამოუცნობი ზარი (16 თავი)

–ორსულადაა! მხოლოდ ეს ამოთქვა გალურჯებული ტუჩებიდან არღვლიანმა –სისხლდენაა! გაისმა ერთი ექიმის ხმა –პულსი სუსტია! –საოპერაციო მოამზადეთ! –ბატონო აქ დარჩით! გონს მაშინ მოვიდა დემეტრე როცა ერთ–ერთმა ექიმმა ხელით უბიძგა ადგილზე გაჩერებულიყო..

ამოუცნობი ზარი (15)

ირგვლივ ყველაფერი კვამლში გაეხვა, შენობა ნელნელა ინგრეოდა, იქაურობა ქაოსმა მოიცვა.. ყველა თავქუდმოგლეჯილი გარბოდა გასასვლელისკენ, ზოგი დემეტრეს ეძებდა, ზოგი იარაღს, არღვლიანი გაგიჟებული დაეძებდა ნიტას რომელიც უკვალოდ გამქრალიყო... ***

ამოუცნობი ზარი (14)

სასიამოვნოდ დამღლელი ღამის შემდეგ წყვილს მყუდროება ნიტას ტელეფონის ზარმა დაურღვია, რომელიც უსამოვნოდ ზუზუნებდა, ზანტად წამოიწია საწოლიდან დემეტრე და ის იყო მობილური უნდა აეღო რომ ამირეჯიბმა აართვა და უპასუხა კიდეც –გისმენ!

ამოუცნობი ზარი (13)

–ბოდიში რო შეგაწყვეტინეთ... ღიმილშეპარული სახით წარმოთქვა გიორგიმ, ნიტა გველნაკბენივით მოშორდა დემეტრეს –ჩვენ ისა... ჩვენ უბრალოდ... ანუ.. ის.. იქ იყვნენ და... სიტყვებს თავს ვერ აბამდა გოგონა და აწითლებულ სახეზე ხელი მოისვა

ამოუცნობი ზარი (12)

საავადმყოფოს მიმღებში სიმშვიდე სუფევდა, მომსახურე პერსონალი მშვიდად და კანონზომიერად ასრულებდა დაკისრებულ მოვალეობებს, პალატებში მოთავსებული პაციენტებიც მშვიდად უსმენდნენ ექიმების რცევა–დარიგებებს, მოსაცდელთან კი მათ ახლობლებს მოეყარათ თავი და