ვინ თუ არა შენ! (თავი 1)

ახლაც შენს წინ ვდგავარ სახელოშეხსნილი ზოლიანი სამოსით და ხარბად ვქაჩავ მარლბოროს ერთ ღერს და ვფიქრობ... ღირს ახლა ჩავიცვა და წავიდე? ოღონდ სულ წავიდე. მზერა შენსკენ გადმომაქვს. ორი წლის ბავშვივით გძინავს, მშვიდად. მერე ვფიქრობ, რომ უშენობა

ხართ თუ არა საუკეთესო მშობელი ზოდიაქოს ნიშნის მიხედვით

ნებისმიერი კარგი ასტროლოგი, პირადი პრაქტიკიდან გამომდინარე, დაგიდასტურებთ იმ ფაქტს, რომ მათი კერძო დამკვეთების დიდ ნაწილს ფსიქოლოგიური პრობლემები, სირთულეები საპირისპირო სქესთან და დაულაგებელი პირადი ცხოვრება ზუსტადაც რომ წარსულში, შორეულ ბავშვობაში

მგონი ასე სჯობს, არა?!

ნამდვილი "მე" მხიარული, ლაღი და პრანჭია გოგოა... ეს არსება კი მაიძულებს, ვიყო ჩუმი, ბნელი და საკუთარ თავში ჩაკეტილი გოგო... გოგო, რომელსაც ჰგონია, რომ14 წლის ასაკში არ შეიძლება ვინმე მოსწონდეს და უყვარდეს... საკუთარ მეგობრებს სულ ვეკამათები: "რა

აზრი არა აქვს მაინც მახსოვხარ..

მე მომენატრე და ამიტომ გწერ... მე იმას მოგწერ რაც არ მითქვია გაცნობის დღიდან გულში მიზიხარ შენი გული კი მგონი სხვისია.

განსაჯე გული და არა კლუბი (ნაწილი III)

- აბა, საიდან დავიწყოთ? - პენსიმ ხელში ბატის ფრთა დაიჭირა. - საყვარელო მარკუს... - დაიწყო დანიელამ. - ის შეუდარებელია! - მუშტი დასცხო ფანჯრის რაფას მილისენტმა და თვალები გადმოკარკლა. - მოკეტე, ბულსტროდ! - ჩაიფრუტუნა დრაკომ. - დაწერე, პენსი:

არა-საბედისწერო შეცდომას

ცივი ჰაერი, წვიმის სურნელი და თვალუწვდენელი ცის თაღისკენ მიპყრობილი სევდიანი მზერა. უზღვავია მისი სიძულვილი ქვემოთ გადაშლილი ნაცრისფერი ქალაქის მიმართ. რატომ? იმიტომ, რომ იქ სიყვარულის, ერთგულების და გულწრფელობის მუდმივი დეფიციტია. მისთვის სამყარო

იყო სურვილი გრძნობა კი არა

იყო სურვილი გრძნობა კი არა, იყო ტყუილი, იყო მიყვარხარ. იყო ცრემლები, სიცილი იყო და ყველაფერი ხანმოკლე იყო. თითქოს არც იყო, იყო კი, არა, ცხოვრებამ ისე დაგვატრიალა,

არა დეპრესიას! ეს სუსტების საქმეა !

ბოლო ორი დღე ცუდად ვიყავი, ცუდად რა დეპრესიის საწყის სტადიაში. მსგავსი რამ ხშირად მახასიათებს, ახლა უბრალოდ ამ ბოლო დროინდელს გეუბნევით. ჯიას ვუყურებდი. ტირილის ხასითზე ვიყავი. შოკოლადმა და ყავამაც ვერ მიშველა. მაგრამ მგონი ფილმა იმოქმედა. ცოტა

არა ვარ, მინდა გამოცოცხლება..

მე დავდიოდი შენთან ყოველთვის, მე დავდიოდი შენთან დაღლილი. მე დავდიოდი, ახლაც მოვედი, შენთან მომქონდა ჩუმი ძახილი. მე დავდიოდი შენთან მარადის, მე დავდიოდი შენთან დაღლილი. შენთან მომქონდა წმინდა ბარათი, შენთან მომქონდა ჩუმი ძახილი.

ჩემი შეყვარება ძნელია არა?! (თავი 1)

როცა ცხოვრება უსინდისოდ გექცევა მის ფასს კარგავ და სიკვდილისკენ მიისწრაფვი, როცა ადამიანები გიყენებენ და როცა "მოძველდები" ნაგავში ამოგაყოფინებენ თავს გული გტკივა, როცა სიკვდილი ერთადერთი გამოსავალია ამ კოშმარის ჩასახჩობად