ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 38)

დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა „ვაიმეეე, ამოწყდით ყველა ერთ დღეს, ვერ გიტანთ, მძულხართ, რაარი დილით ხო არ გაცლიან ძილს ვაახ!!!“ -ბატონო-დაგუბებული ხმით ამოვილაპარაკე.-ხოდა მისმინე-მომესმა ლელუკას სიცილნარევი ხმა-გაგაღვიძე ხო?!-არა კაცო რა

მსხვერპლად გაღებული სიყვარული 1

ახალი ისტორია .. ლენუკასა და დემეს შორის გაცივებულ ურთიერთობას მიზეზი ნადვილად აქვს გადარჩბე თუ არა მათი სიყვარული და რა შეცდომებს დაუშვებენ მოთხრობის გმირები შემდეგ თავებში გაიგებთ...-დაიცადეთ! დაიცადეთ!-მივაძახე ლიფტში შესულ მამაკაცს, მანაც

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 36)

ფანჯრიდან შემოსულმა მზის სხივებმა გამოიკვლიეს გზა ოთახში და მაინც და მაინც ჩემს თვალებზე დაიდეს ბინა, მზის სხივებისგან შეწუხებულმა თვალები ზელვით გავახილე და სულაც არ მომეწონა სიმსუბუქე რომ ვიგრძენი. ჩემს 100 კილოგრამიან დემონს ისე მივეჩვიე რომ

განსაჯე გული და არა კლუბი (ნაწილი II)

სლიზერინის საერთო ოთახის ბუხარში შეშა ტკაცუნობდა, რაც სამარისებურად მშვიდ ატმოსფერას ქმნიდა. სტუდენტების უმეტესობა საძინებელში წასულიყო და ოთახში მხოლოდ დრაკო დარჩენილიყო, რომელიც უკვე მერამდენედ კითხულობდა ოჯახიდან გამოგზავნილ წერილს.- შე

განსაჯე გული და არა კლუბი (ნაწილი I)

დანიელას მაღვიძარას საზარელი ხმა ყურებში ჩაესმა, რამაც დამძიმებული, ერთმანეთზე მიწებებული ქუთუთოების დაცილება აიძულა. დილა ცივი და ღრუბლიანი იყო, ისევე როგორც წინა ხუთი.მარცხნივ, მეზობელ საწოლში მილისენტი რაღაცას ლუღლუღებდა. გუშინ საღამოს ისევ

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 35)

დემეტრეს ოჯახმა იმაზე მეტად მაგარი შთაბეჭდილება დამიტოვა, ვიდრე მეგონა.არაჩვეულებრივი მშობლები ყავს, დედა ნანა სიხარულიძე, ქალი პიზიტივია, ყველა თემაზე შეუძლია საუბარი, კეთილი და რაღაცნაირად თბილი ქალია, გაცნობისთანავე თბილად მექცეოდა, ყველანაირად

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 34)

გიყვარდეს ქალი-სასჯელია, არ გიყვარდეს-დანაშაული! მისი ეს თავშეკავება მაკვირვებდა, ვერ გამეგო როგორ შეეძლო ასე უბრალოდ შესცვლობა განწყობა, გუშინ ისეთი გაბრაზებული იყო, რატომღაც დარწმუნებული ვიყავი იმაში რომ ბარათელს მოკლავდა, მაგრამ სანდრომ გაჩერა,

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო ? 33

რესტორანში დავბრუნდი. ბავშვები ისევ ხალისობდნენ ზოგი ცეკვავდა, ზოგი სვამდა, ზოგიც უბრალოდ დაღლილობისგან სკამს ჩახუტებოდა.ლელუკასკენ ავიღე გეზი, რომელი ტელეფონში ჩამძვრალიყო. -ვის წერ ერთი გამაგებინა მეტი არაფერი არ მინდა რაა-გავიცინე და მეც დავჯექი

P ( არა ) ნორმალური მე! 2 თავი

დიდხანს ვატრიალე ბარათი და ათასჯერ მაინც წავიკითხე, იმედით, რომ გავიგებდი გამომგზავნის ვინაობას, მაგრამ სიტყვები “კეთილი იყოს შენი მობრძანება ლამაზო“ არაფრის მთქმელი იყო. ბარათი მოხატული იყო წითელი ყვავილებით ,რომელიც ჩემი დაკვირების შედეგად

( არა )ნორმალური მე!

ყოველთვის განსაკუთრებულად მიზიდავდა ღამე, სიბნელე, სიწყნარე და ალბათ ამან განაპირობა ჩემი დღევანდელი მდგომარება. ყველაფერი მაშინ დაიწყო 14 წლის რომ ვიყავი. მშობლები ავტოკატასტროფაში დამეღუპა. მე და ჩემი 15 წლის და დავრჩით ესე უამრავი ნათესავისა