არანორმალური (16) დასასრული

დ ა ა ი გ ა თ ე ნ დ ა ქ ო რ წ ი ლ ი ს დ ღ ე ც : დილით 6 საათზე მაღვიძარამ გამაღვიძა. სასწრაფოდ წამოვხტი და რაც შეიძლებოდა თავისუფლად ჩავიცვი. კაბის ჩაცმას ბოლოსაც მოვასწრებდი. სალომეს დავურეკე, რომელსაც ისედაც ვიცოდი, რომ ეძინებოდა:

არანორმალური (15)

-კი, კი მომახსენა ყველაფერი! -ანუ თუ არ შეგიძლია, არ არის პრობლემა, მართლა! ავიყვან მაშინ ვინ... -არა! არა! – გავაწყვეტინე მაშინვე – ჩემს ძმას მანამდეც ვეხვეწებოდი, რომ მე ვიქნები ორგანიზატორითქო და ამანაც იპოვა ჩემი გასამწარებელი მიზეზი, ხოდა

არანორმალური (14)

იქნებ სწრფად თქვა რაც გინდა, სახლში გვეჩქარება! – მიუბრუნდა მამა. -ხო, მოკლედ გადავწყვიტე, რომ თქვენი მოტაცებების მიზეზი პირდაპირ გითხრათ და ზედმეტად თავი აღარ შევიწუხო. ესეიგი – დივანიდან წამოხტა და დაიწყო – პირველი, სანდრო ჩემი შვილი არ არის! –

არანორმალური (13)

ყველანი შოკირებულები იჯდნენ. ჩემს გამოსვლას ჯერ კიდევ ხარშავდნენ. მხოლოდ სალომე გვიყურებდა მხიარულად, რადგან იცოდა რომ ეს ყველაფერი ოდესღაც ისედაც მოხდებოდა. მაია დეიდასაც ძალიან გაუხარდა. მე და ნოეს გვითხრა,

არანორმალური (12)

შესასვლელში კი კოპებშეკრულ ძმებს ვხედავ და ღიმილით ვეგებები.-აბა ძამიკოებო. როგორ გიკითხოთ?!-შენ ის მოგწონს! – და ეს გაბრაზებული სახე, ლუკას საფირმო ღიმილით იცვლება.-არაფერიც! – ვეუბნები და

არანორმალური (11)

ვიჯექით მე, ლუკა და სანდრო და მხიარულად ვყვებოდით ამბებს. ყველაზე მეტს რა თქმა უნდა მე ვტლიკინებდი. საღამოს მამაც მოვიდა და თბილად მოსაუბრე და-ძმანი რომ დაგვინახა, თვალებზე ცრემლები მოადგა. სანდროც მამას დანახვისას ფეხზე წამოხტა და უხერხულად

არანორმალური (10)

სანდრო წავიდა. გვითხრა, მამაშენის წართმევის გამო ალბათ უკვე მეძებენო და უნდა დავიმალოვო. ლუკას ერთი ნაცნობი მოხუცი ქალი ჰყავს, რომელიც ადრე ჩვენი მეზობელი იყო, შემდეგ კი გადავიდა. მაგრამ გიჟდება ლუკაზე და ლუკაც პატარაობიდან გიჟდება ამ ქალზე. ჩემი

არანორმალური (9)

დილით ხმაური მაღვიძებს. იმედია ისევ ნოე არ არის... ნოეს გახსენებაზე გამეღიმა. არის ამ ბიჭში რაღაც, რაც მომწონს. მაგრამ ჯერ ზუსტად არ ვიცი. ამ დროს ოთახში ლუკა შემორბის. -ბარბი გაიღ... – უცებ გაშეშდა და გაკვირვებულმა შემომხედა – შენ რა გღვიძავს?!

არანორმალური (8)

-ალო ნოიკოო – ისმის წვრილი ხმა. -ბოდიში, ნოე გასულია. გადავცე რამე? – ვეუბნები და თან კბილებს ტუჩებზე ვიჭერ, რომ სიცილი არ წამსკდეს. -აუ შენ ვინ ხარ?! ან ნოე სად არის?! – აშკარად შეეცვალა ხმა. სავარაუდოდ ძალიან იმედგაცრუებულია.

არანორმალური (7)

-შენ უკვე დამეხმარე სანდრო! – ჩავილაპარაკე და წამოდგომისას დავარდნილ დანას ფეხით დავუწყე ,,ჩალიჩი’’. მალე მიზანსაც მივაღწიე და თოკი გავიხსენი. ჩუმად გავიხედე მეორე ოთახში. თითქმის ყველაფერი ისე იყო, როგორც იმ ოთახში სადაც მე ვიყავი დაბმული, უბრალოდ