თითქმის დაქორწინებული V

დავუბრუნდით საწყის წერტილს.. ახლა ყველაფრის გადატანა თავიდან მოგვიწევდა.. ყველაფერზე ჩხუბი,ოინები და რაც მთავარია თავიდან ვატკენდით გულს ერთმანეთს,შემდეგ მის მოშუშებას შევეცდებოდით და ამით კიდევ უფრო დავიტანჯებოდით.

არასოდეს გამიშვა (სრულად)

-რა მოხდა.. საშა სად არის?-უკვე კბილებში გამოვცერი.. -თუ მაცდი გეტყვი.. საშამ დამირეკა და მითხრა,რომ გამთენიისას ტანიამ დაურეკა და დახმარება სთხოვა,ამიტომ საშა მასთან წავიდა.-ამის გაგონებაზე მუხლებში სისუსტე ვიგრძენი და იქვე მდგარ სავარძელზე

არასოდეს გამიშვა VII

გარეშე.ისინი ჩემ თავს გაგახსენებენ, როგორც სისხლის გემოს პირში..მე ასეთი განადგურება ვიცი და არა ღვინის გადასხმა..გაგანადგურებ, მაგრამ გაგანადგურებ ყველაზე ლამაზი გზით. და როდესაც დაგტოვებ, ბოლოს და ბოლოს მიხვდები, რატომ

არასოდეს გამიშვა VII

მართლა ძალიან მწყდებოდა გული მასზე,რომ სათანადოდ ვერ შევიყვარე.. ვერ დავაფასე ადამიანი,რომელიც სულ ჩემს გვერდით იყო,მამხნევებდა,მხარს მიჭერდა და როცა საჭირო იყო ბიძგს მაძლევდა ცხოვრების გასაგრძელებლად.. საპასუხოდ კი დაუფასებლობა და იმედგაცრუება

არასოდეს გამიშვა VI

-კატო რა გინდა?-„კატო“ ისე სასაცილოდ წარმოთქვა რომ გამეცინა.. გაუჭირდა ისე დაძახება როგორც ოთო მეძახდა,მაგრამ მიმახვედრა რაც სჭირდა.-სათამაშოდ არ მცალია,შენგან განსხვავებით აქ ვმუშაობ.. წადი შენს ქართველ ბავშვს ეთამაშე..-გაღიზიანებული ტონით

არასოდეს გამიშვა V

რამდენ ნაბიჯსაც გადმოდგამდა ჩემკენ,მე იმდენივეს ვდგამდი უკან,რამაც კიდევ უფო შეიყვანა აზარტში..გული გამალებით მიცემდა,იმის მიუხედავად რომ მასზე საშინლად ვიყავი ნაწყენი,მაინც მინდოდა შემხებოდა და ძველებურად შემოეხედა ჩემთვის..

არასოდეს გამიშვა IV

-ჩვენ ერთმანეთს არ ვიცნობთ?-მკითხა მან.. -არამგონია.-თავაზიანად გავუღიმე მე.. -მე ტანია ვარ.-თქვა მან. -კატერინა.-ვუთხარი თუ არა ჩემი სახელი ოთახში ბიჭებიც შემოვიდნენ. ტანიას თვალები სიხარულისაგან უბრწყინავდა,თითქოს დადნა.. მის მზერას თვალი

არასოდეს გამიშვა III

-ცოტა გაიღიმე,იმხიარულე,დატკბი დღევანდელი საღამოთი ეს ყველაფერი ხომ შენი დამსახურებაა.. ხვალიდან კი ცხვირის ჩამოსაშობად უამრავი დრო გექნება.-მაკოცა და შემდეგ სტუმრებს დაუბრუნდა. სტუმრები უკვე „იშლებოდნენ“ როცა ვლადმა

არასოდეს გამიშვა II

საძინებელში წავედი.. ძალიან ვნერვიულობდი,მაგრამ საშა ღირსი იყო თავისი უზრდელობისთვის სათანადოდ დასჯილიყო.. ვლადმა კარები ისე გაიჯახუნა რომ შიშისაგან შევხტი.. თუმცა ვიცოდი სასურველ შედეგს მივიღებდი.. იმაზეც დავფიქრდი მართლა რომ დაგვაქორწინონ შემდეგ

არასოდეს გამიშვა I

მეც დრო ვიხელთე და ოთოსთან შესახვედრად წავედი.. სანამ მასთან მივიდოდი გზაში ათიათასჯერ მოვკვდი,როგორ მეთქვა,რომ მივდიოდი,რომ წლები ვერ ვნახავდი.. არ ვიცი რატომ შევიყვარე ასე ძალიან,მაგრამ გულს მიკლავდა მასთან განშორება.