ფოლადის ფრთები

"მე ეს სამყარო გაჩენიდან უმად გავსინჯე, მშურს იმედების როცა უნდათ მაშინ კვდებიან, ჩემი ცხოვრება როგორც გინდა ისე გასინჯე... ასეც და ისეც - ფიქრები და ოცნებებია."

ასეც კარგად ვარ

ასეთი ბედნიერება რაღაცნაირია.აი ,,მუღამს’’ მოკლებული თითქოს.სად მზეზე მეტად მოკაშკაშე ცოცხალი სხივი,რომ გყავს და სად ზემოთ ჩამოთვილი ჩემი ,,ბედნიერებები’’.მაგრამ რატომღაც ძალიან შემიყვარდა და შევეჩვიე

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 7)

აეროპირტის დერეფანში იდგა და სასტავთან ერთად ელოდა ბავშვობის ძმაკაცის გამოჩენას. გულის სიღრმეში იმ სიხარულს, რომელსაც იმ წამს განიცდიდა ის ერთი დღე აბრკოლებდა, რამდენიმე დღის წინ, რომ გარდაქმნა მთლიანად გიკა ხიონაკის გონება და რაღაც ამოუცნობი

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 6)

წვიმას არ გადაუღია.. წვეთები მინის ფანჯარას ისეთი ძალით ეხეთქებოდა, როგორც ოკიანეში მცურავ გემს შტორმის დროს წარმოქმნილი უზარმაზარი ტალღები. სექტემბრის თვის დადგომა დასტყობოდა ბუნებას. მონაცრისფრო ღრუბლები უფრო მუქდებოდა, ვარსკვლავების ნათებაც

და დიახ, ასეც ხდება,ზუსტად აი ასე.

არვიცი როგორ გამოვხატო გრძნობები რომლებიც ჩემს გულში ტრიალებს მაგიჟებს , შეიძლება სულაც არ გამომდიის კარგად წერა მაგრამ უბრალოდ მინდა ვწწერო, თქვენ იკითხეთ , მერე ან შემაქებთ ან გამაკრიტკებთ

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 5)

იქვე შემჩნეულ ცხენზე დაჯდომა აიტეხა. თორნიკემ მთელი ისტორიები შეთხზა თუ რა საშიში იყო ამ გარემოში ცხენზე დაჯდომა, ნუ მაგის ბოდვას ვინ უსმენდა საერთოდ.მაინც თავისი გაინაღდა და გაექანა ცხენისკენ.

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 4)

სულმოუთქმელად ელოდა გამოცდების მოახლოებას. უფასო ფაკულტეტებიც ჩაწერა ფასიანთან ერთად. რატომღაც იმედი ჰქონდა გრანტის აღების. ბოლო კვირას ანასტასიასთან ერთად მეცადინეობდა და შეჯამებას აკეთებდა მთელი წლის განვლილი მასალის. ახალ სახლთან შეგუება არ

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 3)

არა ბე, შაბათია დღეს.. მოხუცს მიუახლოვდა და ლოყაზე ხმაურით აკოცა. -ეზოში ჩავდივარ.. ოთახში შესულმა ტყავის ქურთუკი მოიცვა და ისევ მისაღებში გავიდა. - წამლების დალევა არ დაგავიწყდეს, საღამოს ამოგიტან რაც აღარ გაქვს და სამსახურში წავალ მერე. კიდევ

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 2)

გიკა ხიონაკისთვის ბაბალე ქებურია ამოუცნობი იყო. ყოველთვის იზიდავდა მასში არსებული უხილავი სხივი და არ აძლევდა საშვალებას სამუდამოდ, რომ გაექრო მისი არსებობა გონებიდან. პირველად ეზოში ნახა, ჩუმად მჯდომი მკაცრი გამოხედვით, ზიზღიანი მზერით მომზირალი

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 1)

ღამის სიჩუმეში გახვეული თბილისი, მიძინებული ქალაქის პოზიციაზე მყოფიც კი ინარჩუნებდა თავის ხიბლს, რომელიც ულამაზესი იყო და ძველი უბნების, შესანიშნავი ხედებით იწონებდა თავს.