სტუმრობა სიქიოს თავი I (დასასრულის დასაწყისი)

ქოლგაზე მოთქაშუნე წვეთების ხმა ჩემი სიკვდილის მელოდიას ჰგავს, ის დარდია რომელიც გავრიყე და მივატოვე, ვარჩიე მარტოობა და სიმშვიდე. დარდს სტკივა და მოიწყინა, აღარ იღიმის, მან წასვლა არჩია და მიმატოვა...

თუ ეს ჩემი უკანასკნელი დღეა, მე... (სრულად)

ეს არ არის ხუმრობა, ხუმრობისთვის დრო აღარ მრჩება. ხუთი საათი უკვე დავხარჯე, შვიდ საათს იმის ახსნას ვერ დავუთმობ,რა რატომ კეთდება. მე ამ შვიდ საათს ისე გამოვიყენებ,როგორც საჭიროდ ჩავთვლი და არანაირად

სიგიჟემდე შეშლილი (თავი 1)

თაია! ქალის სახელს ისე მკაფიოდ გამოთქვამდა უცნობი, რომ მისი ხმა უფრო ჭკუიდან შლიდა. -თაია მე შენი კოშმარი ვარ! მხოლოდ შენი! სიცილმა, იქაურობა გააყრუა...

მიწა მინდა როგორც ფრეზიებს

ვწუხვარ და მიწა მინდა როგორც ფრეზიებს, ვუძლებ შენს მზერას როგორც გვალვას პლუმერიები, შენი სურნელი რომელ ბაღში აღარ ვეძიე, გადასარჩენად ამოვიდა გულზე იები. ჰო ალბათ ახლა სხვა სხეული უფრო ნაზია, როგორც ფურცლებად დაცვენილი კამელიები.

სიყვარულის მოტანილი არეულობა

წაბორძიკდი,დაეცი,იტკინე,იტირე,იყვირე,მაგრამ მაინც წამოდექი.მიდი! ადექი და ეცადე სიბნელეს თვალი შეაჩვიო,მერე აღარ მოგეჩვენება უკუნით ბნელად. იარე!იმოძრავე!ირბინე!

უნდა ირწმუნო (1)

-ნიკა მართალია,ეს ჩემი მეგობარია ქეთო-გააცნო ჩემი თავი მარიტამ და ბედნიერმა გამიღიმა,როგორც იქნა შეგახვედრეთ ერთმანეთსო.-სასიამოვნოა-ისეთი ტონით თქვა,რომ აშკარა იყო,მხოლოდ ზრდილობის გამო ამბობდა

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი IV თავი (ნაწილი II)

- მე შენ უკვე მოგეცი ჩემგან წასვლის შანსი, მაგრამ შენ ის არ გამოიყენე... ეხლა უკვე მე აღარ მოგცემ ჩემგან წასვლის უფლებას.. - ხელი ცივად უშვა ქალს, შემდეგ ბოლომდე ჩაადგა გაზის პედალს ფეხი და მანქანა მთავარ გზაზე გადაიყვანა.

ამ მთვარიან ღამეს.

აღარ შემრჩა ის ღიმილი, სპეტაკი და წმინა. აღარც ჩემი გული ფეთქვას, ნაწილებას იქცა!

მე აღარავის აღარ ვეკუთვნი...

მე აღარავის აღარ ვეკუთვნი,არც ვეკუთვნოდი ალბათ არასდროს და თუ ამქვეყნად ვინმეს ვუყვარდი,მსურს გავიხსენო, მაგრამ არ მახსოვს.ბევრი კაცისთვის შთაგონება ვარ და ჩემი გული მათთან კამათობს,ცარიელ სასმისს მაწვდიან

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეცხრე)

უიმედო, არასტაბილური, საძაგელი ...აუტანელი ადამიანი ხარ და მაინც მიყვარხარ ...იმიტომ რომ "მე" ხარ, ჩემნაირი ხარ, სულ ჩემში ხარ... ჩემი გულის ცემა ხარ... ჩემი ფიქრი და ჩემი სიცოცხლე... შენთან მე - მე ვარ და არანაირი ნიღაბი და თავის მოჩვენება არ