სიკვდილთან ახლოს... (თავი 4)

-აუ ბიჭო, რა ვიფიქრე იცი, მოდი თავზე დიდი ტატუ გაიკეთე, თმის იმიტაციის პონტში რა_სიცილს ძლივს იკავებდა რატი. რაც ნუცამ დაავადების შიში დამაძლევინა ხასიათი გამომიკეთდა და ჩემი ძმა ხუმრობებს არ მაკლებდა, ხვდებოდა წყენის ნაცვლად მამხიარულებდა

სიკვდილთან ახლოს... (თავი 3)

-ხო მშვიდობაა?_პასუხის მოლოდინში სხეული გამეყინა, თითქოს იმ დუღარე წყალში საუკუნის წინ ვიდექი -მამამ სიმართლე უთხრა, აქამდე უმალავდა. -გასაგებია_ყველაფერს მივხვდი კამერაში გამოჩენილ მაიაზე.

სიკვდილთან ახლოს... (თავი 2)

-სხვა ექიმს? მაინც ვის მირჩევთ? ხმის ამოუღებლად მომაწოდა სავიზიტო ბარათი და ექთანმა კარამდე მიმაცილა. სახელის და გვარის მეტი ვერაფერი გავიგე, წავიკითხე სახელის ქვემოთ მიწერილი ონკოლოგი, მაგრამ წარმოდგენა არ მქონდა რას წარმოადგენდა.

სიკვდილთან ახლოს... (თავი 1)

-აბა შენ იცი ლუკა, ყოჩაღად_ამ სიტყვებზე თითქმის დავნებდი. რატი თვალებში არც მიყურებდა, გვერდულად მიბღვერდა და დამსიდობებასაც არ აპირებდა. მე და რატის უცნაური ძმობა გვქონდა, ერთმანეთზე ახლობელი არავინ გვყავდა და ძმებზე უფრო ძმაკაცები გვერქვა.

ზედმეტად ახლოს. 3

მშობლების სამსახურის გამო ყოველწელს ვიცვლით ქალაქს. ოჯახი დანგრევის პირასაა. მე კი მიწევს ცხოვრებასთან ბრძოლა. საქმე იმაშია, რომ ვერ ვიტან, როცა ვინმე მეხება. როგორ მინდა ვიყო ნორმალური. მინდა საყვარელმა ა

ზედმეტად ახლოს. 2

ყოველ წელს ახალი ქალაქი. მშობლები , რომლებსაც ერთმანეთი არ უყვართ, მაგრამ ერთად არიან, ალბათ ჩემს გამო. მაგრამ ვუყვარვარ მათ მე? რთულია პასუხის გაცემა. საქმე იმაშია რომ დაავადებული ვარ. ვერ ვიტან, როდესაც მეხებიან. მინდა ვიყო ნორმალური. მინდა

ზედმეტად ახლოს 1

მშობლების სამსახურის გამო ხშირად გვიწევს ქალაქების გამოცვლა. უყვართ მათ ერთმანეთი? ვფიქრობ არა. მაშინ, რატომ არიან ერთად? ალბათ ამის მიზეზი, მე ვარ. ვუყვარვარ თუ არა მათ მე? რთულია პასუხის გაცემა.

ტირანის მახეში #7

- ტერიტორიას ვუახლოვდებით,სამიზნე ალყაში მოვაქციეთ,სახლის გარშემო ყველანი,სწრაფად! რაციის ღილაკს ვაჭერ,პასუხად თანხმობას ვიღებ ეკიპაჟისგან,რომლებიც მანქანებიდან სწრაფად გადმოდიან და ფრთხილი ნაბიჯებით უახლოვდებიან თბილისთან ახლოს მდებარე,მიტოვებულ

უნებლიე შეცდომა (17 თავი)

-მოკლედ, რომ არ გაგვიგძელდეს, გამტაცებლებს მეტი ვერაფერი ვათქმევინეთ, ნათი შენი იმედი მაქ, ლაშასთან ახლოს იყავი, გეცოდინება სახლები სად აქვს. რომელიმეში უნდა იმალებოდეს.

სანდრო (თავი 4)

-რა უნდა ჩაიფიქრო? უფრო ახლოს მოვიდა, ჩემი სახე ხელებს შორის მოიქცია და თვალებში მომაჩერდა.-ბედნიერება. ჰო ბედნიერება.-კარგია...მეც ბედნიერება,ოღონდ შენთან ერთად.ტანში დამიარა