ბარიერი. -15-

-როგორც ვხედავ, დროს უქმად არ კარგავ. - კარებს ზურგით მიეყრდნო, ხელები გადაიჯვარედინა და ირონიული მზერით ამათვალიერა.

ბარიერი. -14-

-გესმის? -ჩამეკითხა კოტე. ხმას ისევ არ ვიღებდი, ჩუმად ვიჯექი და ვაკვირდებოდი ჩემ წინ მჯდომ მამაკაცს. თვალებში იმედი გაჰქრობოდა.. -კარგი, მაშინ მე ვილაპარაკებ და შენ მომისმინე. -თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე. -ვიცი, რომ ვიღაც სხვა გიყვარს და

ბარიერი. -13-

ორი საათია კარადასთან ვდგავარ და ვერაფერი შევარჩიე. განა იმიტომ, რომ ვიპრანჭები, უბრალოდ არ ვიცი.. არაფერი მომწონს და ალბათ, წასვლაც არ მინდა. ისიც არ ვიცი, რატომ დავთანხმდი შეხვედრაზე. თავის დროზე ვერ შევძელი შეყვარება და ახლა რა უნდა შეცვლილიყო.

ბარიერი. -12-

არც დღე ვიცი, არც რიცხვი და არც საათი.. მთელი დღეები ვეწევი, ცოტ-ცოტას ვსვამ და საწოლში ვკოტრიალებ. აღარც წარსულზე ვფიქრობ, აღარც აწმყოზე და აღარც მომავალზე.

ბარიერი. -11-

კაბინეტში მაქსიმე შემოვიდა. კიდევ კარგი ვიჯექი, თორემ მოულოდნელობისგან ძირს მოვადენდი ზღართანს. ყველგან რატომ არის? ჩემს სამეგობროში -მაქსიმე, ლენუკას სამეგობროში - მაქსიმე, სამსახურშიც - მაქსიმე.. შევატყვე გაბრაზებული იყო, მოგვესალმა და ჩემ

ბარიერი. -10-

-როგორ ხართ? -ბიჭები გადაკოცნა და გაოცებულმა გამომხედა, აშკარად არ ელოდა ჩემს იქ ნახვას. აბა მე მკითხეთ? სუნთქვაშეკრული და გულგაჩერებული ვიჯექი და

ბარიერი. -9-

რომ გითხრათ, ამ დღეებმა სწრაფად გაირბინეს მეთქი მოგატყუებთ. ეს ორი კვირა ჯოჯოხეთად მექცა, წუთები საუკუნეებად გაიწელნენ.. მკლავს ეს მონატრება...

ბარიერი. -8-

-მაკოცე.. ბოლოჯერ მაკოცე. ისე, როგორც არასდროს არავისთვის გიკოცნია. თითქოს, პირველად და უკანასკნელად მკოცნი.. ისე მაკოცე, რომ მთელი ცხოვრება გამყვეს..

ბარიერი. -7-

დილით საგურამოს საქმეები მოვილიე და ისევ სახლში დავბრუნდი, მაქსიმეს მაისური გადავიცვი და ყავა მოვადუღე. ძალიან მენატრება, მაისურზე დარჩენილი მისი სურნელი კი საერთოდ ჭკუიდან მჭრის..

ბარიერი. -6-

ბედნიერი ვარ.. ხო, ძალიან ბედნიერი ვარ და ამისთვის მაქსიმეს მადლიერი ვიქნები მთელი ცხოვრება. ვერ გეტყვით რა გამიკეთა ამ ბიჭმა ასეთი, მაგრამ მე მაქვს სიყვარული, სითბო და მისი რწმენა.