ო, ეს ბედისწერა (დასასრული)

რუსკა ჰოლში ჩამოვიდა და შედგა. იქით, მარცხენა კუთხეში, სადაც ამას წინათ ელოდებოდა გურამს, ვიღაც იჯდა. შორიდან სახეს ვერ ხედავდა, თუმცა ეტყობოდა, რომ შინაური არ იყო. სამგზავრო ჩანთა ფეხებთან დაედო და ყურსასმენებით აღჭურვილს მზერა გასასვლელისკენ

ბედისწერა (თავი 9)

ანთეოზმა ქუჩის კუთხეში შეუხვია და იქვე ჩაიკეცა. ღრმად ამოისუნთქა და თან სიცივისგან გათოშილს მთელი სხეული უკანკალებდა. სუსტად მიესვენა დახეულ ზეწარზე, რომელიც ამას წინათ ვიღაც ქალბატონმა ნაგავში გადაუძახა და ტკივილისგან გაუნძრევლად ყველაფერს

ო, ეს ბედისწერა 4 თავი

_ წადი, წადი, იქნებ ცოტათი მაინც მოგეშვას გულზე. ბოლოს და ბოლოს, იმაში მაინც დარწმუნდები, ის არის თუ არა შენი უხასიათობის მიზეზი. ნიკა ჩაფიქრდა. რატომაც არა? წავა რამდენიმე დღით, ღამის გასათევი არ გაუჭირდება, ერთი-ორი ძმაკაცი კი ჰყავს იქ,

ო, ეს ბედისწერა 3 თავი

_ რუსიიიიიიი! სად ხარ? _ ნიკამ ჯერ სამზარეულოში შეიხედა, მერე _ სააბაზანოში, მაგრამ გოგონა ვერსად აღმოაჩინა. ვერაგულად გაქრა, სანამ ეძინა. წერილი მაინც დაეტოვებინა! იქნებ დაესიზმრა ეს ყველაფერი და არავითარი რუსკა წუხელ შინ არ ჰყოლია? არა, რა

ო, ეს ბედისწერა 2 თავი

შაბათ დილით, ორი ახალგაზრდა მამაკაცი ნება-ნება მისეირნობდა ბათუმის ბულვარში. ასე, ოცდახუთი-ოცდარვა წლისანი თუ იქნებოდნენ. ორივე სიმპათიური გახლდათ. ერთს, შედარებით მაღალს, ძალიან თავდაჯერებული ადამიანის გამოხედვა რომ ჰქონდა, მხარზე გიტარა

ო, ეს ბედისწერა 1 თავი

რუსიკოს ცხოვრებაც ისეთივეა, როგორც ყველა მისი თანატოლი გოგონასი _ სწავლა, მუშაობა, კარიერა… ერთადერთი, რაშიც არა და არ უმართლებს, სიყვარულია. უკვე წელიწადზე მეტია, თავის უფროსზეა შეყვარებული, მაგრამ მათი ურთიერთობა, ძველებურად, ფლირტის ფარგლებს არ

ბედისწერა (თავი 8)

-არასდროს არის რაღაც ნაბიჯის გადადგმა გვიან. ყოველთვის უნდა იფიქრო მომავალზე, იმაზე თუ რა შედეგი მოჰყვება ამას და რას შეცვლის შენ ცხოვრებაში. ერთ წლიანმა მარტოსულობამ მართლა გაგაუბედურა, მაგრამ ახლა ნათელი გაქვს სახე, რაღაცისთვის იბრძვი, ბრძოლის

ბედისწერა (თავი 7)

ადამიანთა ჩაციკლული მდუმარება ყურებს წვავდა, ცრემლები თავისით დიოდა, მაგრამ გრძნობების გამომჟღავნების მაგალითზე, ყველაფერი შეუდარებლად იყო. წამით უგრძვნია, როგორი უნდა ყოფილიყო ქალის გარეშე ცხოვრება, რომელიც სიცოცხლეს ერჩივნა და რომლისთვისაც უკვე

ბედისწერა (თავი 6)

-კახა, შე კახპა რავა ხარ? - გაეღიმა რატის, მაგრამ ისეთი ეშხით არ გამოუვიდა, როგორც სჩვეოდა ხოლმე. - შემოდი, შემოდი. -რავი, . ვლპები ამ უსაქმურობისგან და ვარ, შენ რას შვრები? ერთად მისაღებში შევიდნენ, გზად სამზარეულოში რატის მშობლებს მიესალმა

ბედისწერა (თავი 5)

-უკაცრავად, მაგრამ ეს წიგნი მე მეკუთვნის ლამაზო. - გაუღიმა გოგონას და ხელი ალერსიანად მოხვია. - სწორედ ამას ვეძებდით, გვრიტო. იმედია გაგვიგებ, - თვალი ჩაუკრა და შემდეგ რატის გახედა. რატი ყველაფერს მიხვდა და მაშინვე მიუახლოვდა, საკუთარი თვალით