ბედისწერის ძალა(თავი 9)

ტვინში სისხლი ამიდუღდა, უცებ ისე სწრაფად დაიწყო გულმა ძგერა რომ მეგონა ყველას ესმოდა მისი ხმა ჩემს გარშემო.ყველაფერს შავი ფარდა ჩამოეფარა:წარსულს, აწმყოს და მომავალს.მეგონა რომ რაღაც მომესმა ამიტომ ერთ ადგილას გავშეშედი და მოუთმენლად ველოდებოდი

ბედისწერის ძალა(თავი 8)

სანამ მე შინგნით ვიყავი ვცდილობდი სასაცილო მომენტები გამეხსენებინა წარსულიდან.პირველი რაც გამახსენდა იყო თათას დაბადების დღე.ორი თვის წინ რომ იყო და შეიძლება ითქვას რომ არის ერთადერთი ნათელი მოგონება.იმ დღეს გვიან ავედი თათასთან.თავიდან წასვლა

ბედისწერის ძალა(თავი 7)

-ხო, ყველაფერი შეჩვევაა. ადამიანი ციხესაც კი ეჩვევა, ასე რომ როგორც არ უნდა იყოს კარგია რომ მოგწონს შენი ყოფა.თვალი გამიშტერდა სანამ თათა ლაპარაკობდა.რა უცნაურია, არც მახსოვს ამ თემაზე ბოლოს ვინმესთან როდის ვისაუბრე.ეს თემა საერთოდ არ არსებობს არც

ბედისწერის ძალა(თავი 6)

-გილოცავ.ვეჩურჩულები გამტყდარი ხმით და ღიმილს სახიდან არ ვიშორებ (აშკარად იმ ორი ჭიქა ღვინის ბრალია ძალით რომ დამალევინა ბიძაჩემმა.)-მეც გილოცავ.იმედია ეს წელი შეგცვლის და დაგანახებს ადამიანების ნამდვილ

ბედისწერის ძალა (თავი 5)

-რაა? იმხელაზე დავიყვირე რომ გარშემო ყველამ ჩვენ შემოგვხედა.ბექამ უკან გაიხედა და მკლავში ჩამავლო ხელი.-მისმინე, შენს მეგობრებს კარგად არც კი იცნობ.შენ მათნაირი არ ხარ მაგრამ თუ მათთან მეგობრობას გააგრძელებ შენც.

ბედისწერის ძალა(თავი 4)

ოქტომბერიც საოცრად სწრაფად გაილია და ქარიანი ნოემბერი დადგა.წვიმის დაწყება მეჯავრებოდა, რადგან თუ დაიწყებდა რამდენიმე დღე აღარ გამოიდარებდა ხოლმე, გადაბმულად წვიმდა და ყოველდღე მოღუშულ ცას მივჩერებოდით.სკოლაში წასვლა ჩემდა გასაკვირად არ მეზარებოდა

ერკე მიდასი... ბედისწერის გზაჯვარედინი ანუ გზა სიყვარულისკენ (10)

მადლიერი ვარ, იმით რომ კითხულობთ და მეც სიხარულით ვივსები, რომ მოგწონთ. არ ვიცი ეს თავი რამდენად მოგეწონათ, ან არ მოგეწონათ, მაგრამ ყველანაირად ვეცადე კარგი გამოსულიყო და ინტერესი არ ჩამეგდო. ერთი თავიღა დარჩა, ან ორი, რომელთაც მალე დავდებ. ვისაც

ბედისწერის საჩუქარი (სრულად)

-დამეწიე, აბა! -ვქოშინებდი, მაგრამ მაინც არ ვწყვეტდი კისკისს. -ისე მარტო ყოფნის შიში რა გითხრა და შენ რომ არ მენახე, ალბათ გავაფრენდი. -მითხრა როცა დამიჭირა და ნაყინით მოთხუპნული სახე ჩემ ყელში ჩარგო, მაგრამ ამაზე აღარ ვდარდობდი...