გაზაფხული მოვიდა! (უ-შენ-ჩემ-ოობაში...)

სიტურფეა თავხედი.. გულო, რა შორს წახვედი! რომ ზღვარსაც გადახვედი! გულო, რა შორს წახვედი.. ბევრჯერ გადავახვევდი ფიქრებს როგორ მახევდი, როგორ უმალ წახვედი, გულო, - რა შორს წახვედი..

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 5)

სანამ დაბნელდებოდა, მოვასწარით სასტუმროდან გასვლა. თვალწინ ბუნების საოცარი სიმწვანე გვეშლებოდა, სიმშვიდე და სივრცე თავს სხვა ადამიანად მაგრძნობინებდა ქალაქის ქაოსის შემდეგ. მაღალ ხეებს გვერდი ავუარეთ და იქვე ვიწროდ გაყვანილ უსწორმასწორო ბილიკს

ბოლო გაზაფხული (სრულად)

-ორი ლატე მინდა,ორი „პარლამენტი“ ...კიდევ რა..კიდევ რა... აჰ! ხო ის ნამცვხარი მინდა“მანგო“. -როგორც ყოველთვის ანუ..-ეღიმება გამყიდველს. -როგორც ყოველთვის...-ტელეფონს იღებს.-ჰო თბილისის სევდანარევო ქალბატონო

,,გაზაფხული''

დილით თვალი რომ გავახილე, ნისლიანი ღრუბლები დაცურავდნენ ცაზე. გავიფიქრე, რომ ასეთ ამინდში კარგი იქნებოდა, თუ ძილს გავაგრძელებდი და ლამაზ სიზმარს ვნახავდი, მაგრამ ამასთანავე ძალიან მომინდა ჯაკობსის ცხელი ყავა. წამოვდექი. მოულოდნელად კი ეზოდან

გოგონა, სახელად გაზაფხული (ნაწილი 1)

ფერები. ყველგან ფერებია, ისინი ჩვენ გარშემო დაცურავენ და თავიანთ თბილ საბურველში გვახვევენ. მე მომწონს ფერები, მომწონს მათი ურთიერთშეხამება. მომწონს ისინი ერთად და ცალ-ცალეკე.ფერები. ყველგან ფერებია, ისინი ჩვენ გარშემო დაცურავენ და თავიანთ თბილ

ბროწეულის გაზაფხული (სრულად)

ნელა, მაგრამ მტკიცედ მძერწა განგებამ. მძიმედ, მაგრამ სრულყოფილად გამომაქანდაკა გამოცდილებამ. ძალიან ფუმფულა ხასიათი მაქვს _ ბუმბულივით მსუბუქი და ზღარბივით ეკლიანი. გოლფსტრიმის დინებასავით ვარ, ზოგს ვათბობ, ზოგს არა, გააჩნია, ვის გაუმართლებს. 26

საბედისწერო გაზაფხული (დასასრული)

თვალებს არ ვუჯერებდიი 6 თვის მერე, ისევ 6 თვის მერე მომწერაა.. მიხაროდა თან ვბრაზობდიი.. იმდღის მერე ყოველ დღე ველოდებოდი როდის მომწერდა მაგრამ მეტი აღარ მოუწერია. რატომ მომწერა? ასე უცებ საიდან გავახსენდი? ან რა სინდისით მომწერა?! გახსოვდეთ უფალი

ნაადრევი გაზაფხული (დასასრული)

ლეილას უყვარდა გაზაფხული, მახსოვს როგორ უხაროდა ადრე, ჩემს ბავშვობაში. მეც დავკრეფდი ხოლმე ახლადამოწვერილ იებს და ენძელებს და გულს გავუხარებდი პატარა თაიგულით. ახლაც, ნაადრევი გაზაფხულის ყვავილებით ხელში ვიდექი მისი სახლის კართან და ველოდებოდი.

ნაადრევი გაზაფხული (თავი 2)

-სულ არ შეცვლილხარ, ისეთივე ლამაზი და საყვარელი ხარ, როგორიც მაშინ, აქ რომ ცხოვრობდი. -ნაღვლიანად გამიღიმა - თედო გარდაიცვალა, იმას ნატრობდა სიკვდილის წინ კიდევ ენახე, მაგრამ... ვერ დაგიკავშირდი, ვერ გიპოვე... მივხვდი, რაოდენ ცუდად მოვექეცი ამ

ნაადრევი გაზაფხული (თავი 1)

-გათავისუფლებულიხარ.-დღე უიღბლოდ დაიწყო. როგორც ყველა უფროსმა, მანაც, მლიქვნელური სახით, ვითომ და ძალიან სწუხდა ამის გამო, შემომხედა. ავდექი, წამოვედი; უხმოდ, არაფერი მითქვამს. ქუჩებს ნაცრისფერი დასტყობოდათ. სამსახურის ნივთებით სავსე პატარა ყუთით