გრძნობები შიშის გარეშე (8)

სიკვდილი- აი რა მინდოდა მაშინ, მხოლოდ სიკვდილი, რათა გავქცეოდი ამ მეტად მტკინვეულ რეალობას, მინდოდა წარსულში დაბრუნება. იმ ბოლო დღეს ვიხსენებდი როდესაც ბებიას მაგრად ჩავეხუტე, ვგრძნობდი რომ მას ვეღარ ვნახავდი, ვგრძნობდი რომ სამუდამოდ ვშორდებოდით და

გრძნობები შიშის გარეშე (7)

-ლოდინი კართან უზრდელობაა, მადლობელი დაგრჩები თუ წახვალ. დავუყვირე ერეკლეს რომელიც ზუსტად ვიცოდი რომ იქ მიცდიდა. ნახევარი საათი ჯინაზე ვიყავი სააბაზანოში და გეგმებს ვაწყობდი,გაქცევის გეგმაში შესწორებები შევიტანე,სიმართლე რომ ვთქვა ჩემი გაქცევის

გრძნობები შიშის გარეშე (6)

"ტყუილად ამბობენ სიკვდილი ყველაფრის დაბოლოებააო, სიკვდილის შემდეგ იწყება სიცოცხლე" პირველი რაც ვიგრძენი იყო ტკივილი, აუტანელი ტკივილი მარცხენა ფეხში, მეწოდა, მინდოდა თვალები გამეხილა და მენახა ჩემი ფეხი, მაგრამ წამწამები იმდენად იყვნენ ერთმანეთზე

გრძნობები შიშის გარეშე (5)

დილით ხმაურმა გამაღვიძა,მთელი სხეული მტკიოდა,ფეხები საშინელ დღეში მქონდა, არც ხელები გამოიყურებოდა უკეთესად,მთლიანად დაგლეჯილი და გადატყავებული მქონდა, გაფითრებული და გაყინული ვიყავი, ამ ყველაფერს სურდოც დაემატა, არც აქამდე მიმართლებდა, მაგრამ ახლა

მის გარეშე უბრალოდ ვეღარ ვძლევ!

ცხოვრებაში ასე ხდება… მოულოდნელად ყველაფერი ინგრევა და შენ სამუდამო უფსკრულში ვარდები… და მაშინ ჩნდება ის – “სიყვარულის ფილოსოფია”. ამ ქვეყნად არაფერი გინდა, მხოლოდ ის: მისი თვალები, მისი გამოხედვა, მისი ხელები, შეხება, მისი ტუჩები, კოცნა, მისი

გრძნობები შიშის გარეშე (4)

"როცა გგონია რომ ბედი არ გწყალობს, გახსოვდეს ცხოვრება ყველაზე განსაკუთრებულს გიმზადებს" ეს სიტყვები ყოველთვის მაძლევს იმის უნარს რომ გამოვკეთდე და მძიმე წუთები გადავიტანო მანქანა ჩესკენ ნელა მოიწევდა, ისე ნელა რომ მას კუც კი მოასწრებდა -კარგი რა

გრძნობები შიშის გარეშე(3)

თვალების გახელისთანავე ტანში ჟრუანტელმა დამიარა,ისეთი შეგრძნება დამეუფლა თითქოს ვიღაცა მგუდავდა, მაშინვე ყელზე ვიტაცე ხელი, მინდოდა გადარჩენისთვის მებრძოლა, შეშინებულს კივილის დაწყება მომინდა მაგრამ ხმას ვერ ამოვიღე. -არ მომკვდარვარ? პირველი კითხვა

გრძნობები შიშის გარეშე (2)

იმ საღამოს მშობლების თხოვნით ყველამ ერთად ვივახშმეთ, ოღონდ რესტორნის მაგივრად კაფეში სადაც ჰამბურგერები მივირთვით -არ შეეიძლება სადმე რესტორანში წავიდეთ და რამე წესიერი ვჭამოთ? დედამ გვკითხა -არა, რას უწუნებ ამ საჭმელს? მამამ სიცილით უთხრა და

გრძნობები შიშის გარეშე

ალბათ დამეთანხმებით რომ ძნელია სახელგანთქმული მოსამართლის და ადვოკატის ქალიშვილი იყო, აუცილებლად საჭიროა სამართლის ცოდნა,მე ჩემი მშობლებისგან განსხვავებით სხვა პროფესია ავირჩიე, ვფიქრობ ბიზნესის მართვა შესანიშნავი პროფესიაა,