და თუ გგონია არ მენატრები

ამაოდ ვზივარ რაფასთან ისევ ამაოდ მოველი მერცხლის მოფრენას იის ამოსვლას და შროშნებს კიდევ ამ ქვეყანაზე სხივის მოვლენას

ეს სწორედ ისაა რაც შენ გგონია პატარავ თავი 7

ესღა მაკლდა-როგორც კი ტაქსიდან გადავედი ყველა მე მომაჩერდა, გათვალული ვარ, სწორედ ამ დროს რამდენჯერმე წავიბორძიკე და კინაღამ წავიქეცი, საბედნიეროდ კინაღამ... ყველას ეტყობოდა, რომ აშკარად მე მელოდნენ, მაკვირდებოდნენ, ბიჭები თმებს

ეს სწორედ ისაა რაც შენ გგონია პატარავ თავი 6

მთელი ღამე მშვიდად მეძინა,ბოლოს გამეღვიძა და როგორც მივხვდი ნიკს დიდი ხანი იყო ეღვიძა. რომ შევხედე გაოცებული სახე ჰქონდა, უცებ ვერ მივხვდი ასე რამ გააკვირვა და ცოტა არ იყოს გავბრაზდი, მერეღა მივხვდი რაშიც იყო საქმე.-მია, ასეთ უცნაურ

ეს სწორედ ისაა რაც შენ გგონია პატარავ თავი 5

-მე ხომ გითხარი შემოგივლი მეთქი?!-ისე მითხრა, თითქოს ეს ჩვეულებრივი ამბავი იყო-გარდა ამისა ჩემს ტვინში გადატრიალება ამ დილით მოხდა, და არა ამსაღამოს-და ხელი ჩამჭიდა, მაშინვე უხეშად მოვიცილე, საპასუხოდ მხოლოდ გაიცინა.

ეს სწორედ ისაა რაც შენ გგონია პატარავ თავი 4

მეოთხე თავიხმაურმა გამაღვიძა და ლანძღვით ჩავედი სამზარეულოში, შესულმა თავი ვერ შევიკავე და გადავიხარხარე. საქმე იმაშია, რომ დავინახე ესმეს, რომელიც ერთიანად ფქვილში იყო ამოსვრილი, სახეზე რაღაც ყვითელი ეცხო (სავარაუდოდ თაფლი) და შიშით უყურებდა ტაფას,

ეს სწორედ ისაა რაც შენ გგონია პატარავ თავი 3

მესამე თავი-ალო ჯეს- ამ სახელის წარმოთქმამ ცოტა არ იყოს შვება მომგვარა. -ალო მია, როგორარხარ? არ გძინავს? როგორ მოეწყვე? როდის უნდა ჩამოხვიდე ჯექსონვილში? -კარგი დააცადე ცოტა სული მოითქვას-ვიღაცის სიცილი გავიგონე ტელეფონში, აშკარად ნაცნობი ხმა იყო

ეს სწორედ ისაა რაც შენ გგონია პატარავ თავი 2

გაყინულმა მივირბინე კარებთან და გაიღო თუ არა შიგნით შევვარდი, თვალებით კიბე მოვძებნე და ჩემოდნიანად ავირბინე. -მია! სად მიდიხარ?-დამიძახა ესმემ. -წავალ ჩემთვის ოთახს ავარჩევ, თორემ შენ ყველაზე საუკეთესოს ამწაპნი-ესმემ გადაიხარხარა და თავი დამიქნია.

ეს სწორედ ისაა რაც შენ გგონია პატარავ

ვერ ვიჯერებდი... ნუთუ ეს სიზმარი არ იყო? ახლა ჩემი ცხოვრების ახალი და ბნელი ეტაპი იწყებოდა. საქმე იმაშია, რომ ჩემი თბილი და მზიანი ქალაქი ფორკსი დავტოვე და საცხოვრებლად ჯექსონვილში გადმოვედი. მხოლოდ ქალაქის დატოვებას ვინ ჩივის, ქალაქთან ერთად ჩემი

როგორ გგონია...

როგორ გგონია გრძნობა იცლება? არა, უბრალოდ აღარ იქმნება, წამები უკან აღარ ითვლება, თბილი სამყარო უცებ ცივდება. მე შენ მიყვარხარ - აღარ გჭირდება... შეგიბრალე და აღარც გცივდება, მიწამიყრილი მოგონებები ვარდისფერებში აღარ ვლინდება...

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (40) დასასრული)

- მგონი არ გინდა, რომ წავიდე. ( ლუკა ) ლუკას ასეთ პასუხზე კიდევ უფრო გავბრაზდი. - ცდები, წასვლა თუ გინდა წადი. - კარგი. ( ლუკა ) მისი ასეთი პასუხი მოულოდნელი იყო, ამიტომ გაჩუმება ვერ შევძელი. - რა? ლუკას ჩემს რეაქციაზე