გზა რომელიც შენამდე მოდის (7)

ცოტაახანში ჩემმა ტელეფონმა დარეკა. -ბატონო-ტელეფონს იქეთ მხოლოდ სუნთქვა მესმოდა. -რომელი ხარ?-ტელეფონი გაითიშა. მთელი ღამე ვერ მოვისვენე. ან რა მინდოდა, ან საერთოდ რას ველოდი ცხოვრებისგან? რა მოხდება როცა ნატა

ბედნიერების გზა (სრულად)

ადგილზე გახევებული იდგა და თვალებდაჭყეტილი მისჩერებოდა მის წინ ატუზულ მომღიმარ მამაკაცს.....-არა რა ისევ მარწყვის ჭამა აჯობებდა შენს კოცნას-დამპლურად გაუღიმა გოგონას და შემოსასვლელშივე გააკითხა სახლში შემოსულ ნანას,რომ სამზარეულოში პარკების გატანაში

გზა რომელიც შენამდე მოდის (6)

საღამომდე როგორ მივაღწიე არ მახსოვს. გზაში იმაზე ვიფიქრე რამდენი დღეა ნატა ბაღში არ წასულათქო. თუმცა ამდენ პრობლემას შორის ეს იმალებოდა. სახლში ავედით თუ არა რუსოს დავურეკე.ყველაფერი მოვუყევი. დიდხანს ვილაპარაკეთ. -გოგო, სულ შარში როგორ ხარ?-მკითხა.

გზა რომელიც შენამდე მოდის (5)

-უუჰ, არ თქვა, ზღაპრულად.შენ?-ამოღერღე. მე მართლა კარგად ვარ.-საღამოს დაგირეკავ და მოგიყვები. ახლა წავედი საავადმყოფოში მივდივარ ლუკა უნდ ვნახო და ხვალ კახას სასამართლოა.-ლუკა ვინაა გოგო? ან რა კახას სასამართლო მეხუმრები? -არა მართლა. დღეს მოგიყვები

გზა რომელიც შენამდე მოდის (4)

-კარგი-გავაცილე ლუკა და ნატუკას მივუწექი. რა ძილი, რის ძილი. ვფიქრობდი. ძილი არც კი მომეკარა. ავდექი და წიგნის კითხვა დავიწყე. მე ხო ბედი არ მაქვს აქაც მთავარ გმირს კახა ერქვა. წავედი და ისევ კომპიუტერი ჩავრთე. რამე მშვიდი მჭირდებოდა. ამასობაში უკვე

გზა რომელიც შენამდე მოდის (3)

-მადლობ. -არაფრის. გილოცავ გადარეულო. მომწერე მერე-გუგა და რუსო მანქანაში ჩასხდნენ და წავიდნენ. -აბა, ახლა შენ მითხარი სად წაგიყვანო.-გამიღიმა ალექსიმ. სანამ პასუხს გავცემდი ტელეფონმა დაურეკა და ბოდიშის მოხდით გვერძე გავიდა. ამ დროს ზურგს უკან ხმა

გზა რომელიც შენამდე მოდის (2)

-რაო დე? რატომ გააბრაზე მამიკო? -შემოდი ინა თან ვილაპარაკოთ.-მითხრა კახამ. შევყევი.საბოლოო ჯამში მაინც ისე გადავწყვიტეტ ნატა ჩვენ გაგვეზარდა. გაგვიჭირდებოდა. მე ვსწავლობდი, კახა მუშაობდა, მაგრამ რამე გამოვიდოდა. -მოკლედ, ეგრე რა.. ახლა წავიყვან

გზა რომელიც შენამდე მოდის

-ჯინსი მინდა და... მმ აუფ არ ვიცი.-კარადა გადმოაგდო რუსომ.-გეყოფა, ის ახალი მაისური ჩაიცვი უხდება მაგ ჯინსს და ეგაა. წავედი მე საღამოს შემეხმიანე. ვერ ვიტან რუსოს სადარბაზოს ყოველთვის ჯგუფად დგანან ბიჭები და არ მსიამოვნებს იქ გავლა.

13 გზა (სრულად)

-ორსულად ვარ. -აბორტი. -შენს შვილს ველოდები -აბორტი! -ვერ გაიგე რა გითხრა ჩემმა შვილმა,მოიცილე ეგ ბავშვი.ჯერ შენ ძლივს გინახავთ და შენს შვილს როგორღა შევინახავთ.

გზა ბედნიერებისკენ

ბნელდება, მაგრამ შენ მაინც აგრძელებ გზას... თვალებს აქეთ-იქით აცეცებ, თითქოს რაღაცას ეძებ... დაიქუხა, ადამიანებმა ფეხს აუჩქარეს, ნამდვილად არ სურთ წვიმაში მოყოლა. შენ კი ისედაც სველი ხარ, ცრემლებით გალუმპული, ცოდვებით დასვრილი ქურთუკი გაცვია და