გრძნობებთან ჭიდილი {დასასრული}

-მაქსიმე დადვანი? -დიახ მე ვარ. -გილოცავთ,თქვენ ბიჭი შეგეძინათ. დედა-შვილის მდგომარეობას რაც შეეხება,საგანგაშო არაფერია.ხვალ დილით შეგეძლიათ ქალბატონი ანას ნახვა,ახლა უნდა დაისვენოს. -კარგი,ძალიან დიდი მადლობა.-ექიმის წასვლის შემდეგ ყველა რიგრიგობით

გრძნობებთან ჭიდილი {11თავი}

-როდემდე უნდა დაგემალა?გეკითხები?რატომ არ მითხარი?თუ გეგონა მოგატყუებდი?!არ გჯეროდა,ჩემი არ გჯეროდა არა?გეგონა ისევ იგივე დავრჩი.მეგონა ყველაფერი აგიხსენი და გითხარი,თუ რატომ მოგატყუე.თურმე რა ხდება-ირონიულად ჩაიცინა-მართალი ვარ,შენ მე არ მენდობი

გრძნობებთან ჭიდილი {10თავი}

-არ თქვა,რომ მართლა გიყვარს-გულისცემა გაუორმაგდა,სუნთქვა გაუხშირდა. მიხვდა,რომ მასზე იყო საუბარი. მიხვდა,რომ ისევ ისინი იყვნენ და მიხვდა,რომ ისევ ტყუილში ცხივრობდა. ელოდა მაქსიმეს პასუხს,იქნებ შეწინააღმდეგებოდა,მაგრამ არა.ვერაფერი გაიგო,ფრთხილად

გრძნობებთან ჭიდილი (9თავი)

-გინდა რომ გაკოცო,არა? -გა…იწიე. -აღიარე,სურვილისგან იწვი. -დიტო-თვალები დახუჭა. -რას ელოდები მია? -ჯანდაბა-დაიჩურჩულა და ახლა თვითონ წამოიწია.ბიჭი საწოლზე დავარდა,თვითონ კი ზემოდან მოექცა.სახე ძალიან ახლოს მიუტანა და ტუჩზე ენა გადაიტარა. -აბა,რაო

გრძნობებთან ჭიდილი {8თავი}

ხო…ახლავე-დაბნეული წამოდგა ფეხზე და ბიჭს შემოსვლა თხოვა,მალე შემოაღო კარები და მიას გვერდოთ დაუდგა.ცოტახანი შეჭმუხნული სახით უყურებდა წყვის,შემდეგ კი დაიყვირა. -გილოცაავვთ!მომისმინეთ,ნათლია მე რომ ვარ ხომ იცით? -დიტო დამიჭირე თორემ შემომაკვდება-მიამ

გრძნობებთან ჭიდილი {7თავი}

ორივეს სუთქვა ერთმანეთს ეფრქვეოდა,მაგრამ მიას თავი ისევ სიზმარში ეგონა სანამ ბაგეებზე ნაზი შეხება არ იგრძნო. თვალები გაახილა ,მაგრამ დიტოს უძირო შავი თვალების გარდა ვერაფერი დაინახა.მალე ისინიც გაქრნენ და მის არომატს გრძნობდა. განა ვერ ხვდება ახლა

გრძნობებთან ჭიდილი {6თავი}

ფრთხილად მიუწვა ბიჭი გვერდით,წელზე შეუცურა ხელი და ტანზე აიკრა. მის თმებში ჩარგო ცხვირი,ღრმად შეისუნთქა ჰაერი და ჩუმად დაიჩურჩულა. -რას მიშვები მია?რა მოვუხერხო ამ გრძნობების ჭიდილს?!ვერ მომიშორებ,შენ ჩემი გახდები.-ამ ყველაფერს ჩუმად უსმენდა

გრძნობებთან ჭიდილი {5თავი}

მიუხედავად იმ ტკივილისა რაც მის გამო გამოიარა საშინლად უნდოდა მისი ბაგეების დაგემოვმება,თუნდაც წამით. ძალიან უნდოდა გაეგო მათი გემო და მიმხვდარიყო მასავით მწარე იყო თუ ტკბილი. უნდოდა ის რბილი და სისხლივით წითელი ტუჩები თავისაზე ეგრძნო. მხოლოდ

გრძნობებთან ჭიდილი {4თავი}

მარტო მოდიოდა,თითქოს ცდილობდა ნაბიჯები ერთმანეთისთვის აეწყო და მელოდია შეექმა.შემდეგ ფრთხილად წამოსწია თავი. კარგად ახსოვს,14 სექტემბერი იყო.შემოდგომის პირველუ და ცხელი თვე.მზე მის სახეზე მოურიდებლად დაათამაშებდა სხივებს. უცებ დაინახა თუ როგორ

გრძნობებთან ჭიდილი {3თავი}

-მომისმინე,მალე გავშორდეთ რა.არ მინდა ბო*ის ან საყვარლის როლში ვიყო და ხალხის გასალანძღი გავხდე.დამცირება საკმაოდ ავიტანე უკვე!-უემოციოდ განუცხადა და ოთახში ავიდა.სიმღერები ჩართო და დაიძინა. ეტკინა მაქსიმეს მისი სიტყვები,მაგრამ ის იცოდა რომ არასდროს