გრძნობებით მიტოვებული

ვიცლები, ფეხ ქვეშ მეგება ყოველი ჩემი ნანატრი წამი, რომელიც მსურდა და ვერ შევიცანი. მინდოდა, განმეცადა მათი სიუხვეე, მათი სულის ამაოება და სითბო. სითბო სულ წავიდა ჩემგან, სულ დამტოვა ათოშებული და სიცივესთან მებრძოლი გმირივით შევერკინები მიწას ჩემი

გრძნობებით თამაში (მეოთხე თავი)

თვალები გავახილე და იმის გაანალიზებისას,რომ ეს ცუდი სიზმარი არიყო უბრალოდ თავი ბალიშში ჩავრგე და ვეცადე თავი რამით დამემშვიდებინა,თუმცა ხელჩასაჭიდი ვერაფერი ვნახე.სიგიჟის ზღვარზე მისულს კარების ხმამ დამაბრუნა რეალობაში.კარებისკენ გახედვაც კი არ

გრძნობებით თამაში (მესამე თავი)

...და როგორც,დოჩანაშვილი წერდა ,,დაწოლისას,დაძინებამდე არის ერთი რაღაც პატარა,გარდამავალი წამი,როცა საკუთარი თავი ყველა ვიცით.'' და მართლაც,ჩვენ მაშინ ყველაზე ნამდვილები და წრფელები ვართ გრძნობებშიც და ემოციებშიც.თავისუფლად ვაფრქევთ ცხარე

გრძნობებით თამაში (მეორე თავი)

...როცა,ხვდები,რომ მარცხდები მაშინ გეწვის სული.სუნთქვა გიძნელდება,გულისცემაც შენელებული გაქვს.აღარ იცი ღირს კი ამის შემდეგ ცხოვრების გაგრძელება თუ ჯობია ხაზი გადაუსვა ყველას და ყველაფერს და უბრალოდ წახვიდე.... ...იმოძრაავე,იბრძოლე,არ გაჩერდე...

გრძნობებით თამაში

5 დეკემბერი იყო.ზამთრის სუსხი და ნისლი უკვე შემოხვეოდა მთელ ქალაქს.იმ დღისით თოვდა და თოვლი თბილისს,როგორც თეთრი საბანი ისე ეფინებოდა.მე მეგობრებთან ერთად კაფეში ვიჯექი და ამ ამინდის შესაფერის ცხელ კაპუჩინოს მივირთმევდი.სხვადასხვა თემებს

სიძულვილი გრძნობებით ( თავი 2 )

ვიკამ გიჟივით აირბინა კიბეები და ბინის კარები შეგლიჯა. როგორც ყოველთვის დედამისი სამზარეულოში იჯდა და ტელეფონზე ლაპარაკობდა, მამამისი კი მისაღებ ოთახში ლეპტოპს მისჩერებოდა. ვიკამ ჩანთა ლოგინზე მოისროლა, ხელებუ უცბად გადაიბანა და სამზარეულოში გავიდა.

სიძულვილი გრძნობებით ( თავი 1)

ბინიდან რომ გამოვიდა ზამთრის სუსხი მთელ სხეულზე მოედო, იმის და მიუხედავად რომ თბილი კურთკა, ქუდი და კაშნე ჰქონდა შემოხვეული. სწრაფად მიდიოდა სახლისკენ და ერთი სული ჰქონდა როდის შევიდოდა თავის ბინაში მაგრამ ვინ მისცა ამის ბედნიერება. -ოღონდ ეს

ქურდი გრძნობებით

როდესაც ვიხსენებ ზუსტ თარიღს თუ როდის დაიწყო ყველაფერი, მიჭირს გახსენება, მაგრამ მახსოვს ჩემი დამოკიდებულება ყველაფრის მიმართ. აგრესია მშობლებთან, პრეტენზია აბსტრაქტზე, კრიტიკა ჩემ მიმართ და ყველაფერი დატრიალებულად კარგი, ანუ ცუდი. ცოტა გაურკვევლად

გრძნობებით დატყვევებული [9;10] დასასრული

პირველი შეხვედრა... პაემანი... კოცნა და მერე თეთრი, საპატარძლო კაბა! როგორ დავიწყე მე? უბრალოდ გამოჩნდა! მოულოდნელად შემოიჭრა ჩემ ცხოვრებაში და დამავიწყა ყველა და ყველაფერი. დამაბნია, სადავეები ხელიდან გამაგდებინა და ''მეობა'' დამაკარგვინა.

გრძნობებით დატყვევებული [7;8]

სამოდელო სააგენტოსთან გაჩერდა და ჯერ ერთი ფეხი გადმოყო გარეთ, მერე მეორე. შენობაში თავაწეული შევიდა და სხვა მოდელებს მიესალმა. თავის განრიგს გადახედა და ნახა, რომ ჟურნალ ''სარკის'' წარმომადგენელს უნდა შეხვედროდა დღეს. საგანგებოდ მოემზადა,