უცნაური მე და რამდენიმე არისტოფანე ( სრულიად)

გარეთ კი თოვდა. ალბათ სადღაც შეყვარებულები სეირნობდნენ და ლამაზ მოგონებებს აგროვებდნენ. მე კი იმაზე ვფიქრობდი, რომ ადამიანის ტვინი ამოუხსნელი ფენომენია და რატომღაც კარგი მომენტების ნაცვლად ცუდებს უფრო იმახსოვრებს. თუ ამ თეორიას დავუჯერებდით,

ნაპოვნი და დაკარგული I

საშინლად წვიმდა, ისე საშინლად რომ უცხო ვერ შენიშნავდა ვერც ჩემს დასიებულ თვალებს, ვერც ჩემს ცრემლებს და ვერც მოთქმით ტირილს. გაშლილი თმა მთელ სახეზე მქონდა ჩამოფხატებული

ტრფობის ალში გახვეულნი (თავი 12 და თავი 13)

-ჯოჯოხეთის ცხრავე წრეში დაიწვას ჩემი სული მე თუ არ მიყვარდეთ ელიზაბეტ!-ელიზაბეტს თვალები გაუფართოვდა....მის გამო მამაკცმა საკუთარი თავი დაწყევლა...თან სამუდამო სატანჯველით..ნუთუ სხვა სიტყვები კიდევ იყო საჭირო?!არა,არა...ვიქტორს ელიზაბეტი უყვარდა...

ტრფობის ალში გახვეულნი(თავი 10 და თავი 11)

-მაშ არ იცით არა?!კარგით,ახლა კი გეცოდინებათ...მე თქვენ მიყვარხართ ელიზაბეტ!არც კი იცით რა ძლიერი და წრფელია ჩემი გრძნობა.ვერც კი წარმოიდგენთ რამდენად მნიშვნელოვანი და ძვირფასი ხართ ჩემთვის...ო,ჩემო მშვენიერო ელიზაბეტ,მე შენ მიყვარხარ ისე როგორც

ვარდი და ბურთი (სრულად)

-მაპატიეთ.-ინგლისურად მოვუბოდიშე ისე რომ არც შემიხედავს, მაგრამ ნაცნობმა მზერამ გამიჭრა სული. ავიხედე, მიყურებდა, უცნაურად, ბრაზით და სიცივით სავსე თვალებით.-დათა.-მისი ნახვა ალბათ თევზის წყალში ჩაბრუნების ტოლფასი იყო. ან წყლიდან ჩიტის ამოყვანის

აია-სოფია და ლურჯი მეჩეთი

ამ ისტორიაში აღწერილია, დღევანდელი რეალობის მთავარი პრობლემა და ტაბუ დადებული თემა მუსლიმანის და ქრისტიანის სიყვარული რომელიც ყველა დროში და ეპოქაში აქტუალურ საკითხად იქცა.

სისხლისა და ფერფლისგან - თავი 2

კოცნა არ იყო ტკბილი ან რბილი, როგორც მე წარმოვიდგინა. ეს იყო ძლიერი და ერთიანადმომცველი, მომთხოვნი, და როდესაც მკვეთრად ჩავისუნთქე, ამით ისარგებლა და კოცნა გააღრმავა. მისი ენა ჩემსას შეეხო, გამაოგნა.

სისხლისა და ფერფლისგან - თავი 1

ვიცოდი, რომ აქ ავეჯის ერთადერთი ნაწილი საწოლი უნდა ყოფილიყო. ღრმად ჩავისუნთქე, სანთლების სურნელი ვიგრძენი. დარიჩინი? მაგრამ იყო რაღაც სხვა, რაღაც, შემობრუნება დავიწყე - ვიღაცის ხელი წელზე მომეხვია და უკნიდან მიმაკრო რაღაც ძალიან მაგარზე, ძალიან

,,მელანქოლია და შეხვედრის მარადისობა"

ეძღვნება, ჩემთვის ძვირფას ადამიანზე მოგონებას. ისტორია რეალურია და ძალიან სევდიანი. პერსონაჟი გადმოსცემს გრძნობებს და ერთადერთი შეხვედრის ამსახველ მარადისობად ქცეულ განცდებს...

შორს და ახლოს

ჩემ თავს პირობა მივეცი...... ისეთ ადამაინზე ვინც თავად არ ეცდებოდა ჩემთან ურთიერთობას,მაგრამ ისევ იგივე შარში ვეხვევი