დადიანი და გირგვლიანი ?! (თავი 2)

-კაი წავედი მე- ზემოთ ავედი, ოთახში შევედი, ეგრევე მაღლებიდან ჩამოვხტი და ლოგინზე ვარსკვლავის ფორმაში გავწექი.. ცოტაანში ზოზინით წამოვდექი, წყალი გადავივლე, თხელი ატლასის შავი ხალათი შემოვიცვი და ლოგინზე წამოვზექი. აი ახლა კი დროა ანიტას დავურეკო...

მთვრალი ვარ და გზისპირს უკან მივუყვები მარტო

ფერი დეკემბრის და კერტებს გემო - ალუბლების უფრო. მინდა შენს ნეკნებზე ვწერდე ლექსებს. მთვრალი ვარ და ვაფრენ.

მე, შენ, სიკვდილი და სიყვარული

შენ ჯვარს იწერდი სიკვდილზე დიდხანს და მიღალატე სიკვდილთან კარგო მიყვარდი მაგრამ მითხარი იმ ხანს სიკვდილთან რომ გსურს ყოფნა სულ მარტო შენ ჯვარს იწერდი სიკვდილზე და თან კვლავაც არ გსურდა მოსმენა ჩემი მე სულ ვიდექი შენს მყუდრო სახლთან და არ მოვიდა აქ

მე,შენ და გალაკტიონი (IV თავი)

-დადებითი რომ აღმოჩნდეს მერე რა ვქნა? -მხოლოდ ის ვიცი,რომ დედაშენს ვეტყვით და ჩვენ სამი ერთად გავზრდით. -მომავალი დამენგრევა მანონი.

მე,შენ და გალაკტიონი (||| თავი)

-ყაზბეგში რომ ფოტოაპარატიანი გოგო იყო,ანანია… -შენ ბიჭო ხომ არ გაუბერე?შენ არ ამბობდი,მაგ გოგომ მაგრად მიქარა ჩემთანო? -კი… -მერე,ახლა ამბობ რომ გიყვარს? -ეგ არ მითქვამს,პროსტა გეუბნები,რომ ვიპოვე. -სასწრაფოდ ჩემთან მოდი.

დადიანი და გირგვლიანი?! (თავი 1)

ეს ის ულამაზესი არსებაა, რომლის დანახვისას შეუძლებელია არ შეგიყვარდეს, ყველაზე საყვარელი, ყველაზე თბილი და საუკეთესო. დიდი გრძელი ძალიან ხუჭუჭა წითური თმები, ძალიან დიდი და მარწვივით ტუჩები, კურნოსა ცხვირი და ულამაზესი სხეული, საოცარ კონსტრაქტს ქმნის

შემეცნება და შეგრძნება (1)

თხრობას ერთი სპეტაკი სულის მქონე პიროვნებით დავიწყებ.ანიტა ერთი უბრალო ადამიანის ქალიშვილი გახლდათ.გლეხის ოჯახში აღზრდილ გოგოს არაფერი აკლდა.

შემოდგომის გოგო და ზამთრის ბიჭი (თავი 4)

-მომენატრა ბებო შენთან ლაპარაკი. - ვუთხარი დახშული ხმით. -არ შემეძლო.. არ შემეძლო ამხელა წნეხის ქვეშ ვყოფილიყავი და შენ გამემხნევებინე, საკუთარი თავი ვამჯობინე შენ თავს და ჩავიკეტე, ენა ჩავყლაპე. ბოდიში

მე,შენ და გალაკტიონი (II თავი)

მანქანიდან უყურებდა,როგორ ცდილობდა გზაზე გადასვლას და თავის არიდებას ბორბლებისგან. წამით ეჭვიც კი შეეპარა,გვერდით მართლა ის თუ ყავდა ვინც სჭირდებოდა. მაგრამ,შემდეგ ისევ ბრაზმა მოიცვა გონება.

შემოდგომის გოგო და ზამთრის ბიჭი (თავი 3)

-ლაზარე... დებილი არ ვარ, ვხვდები, რომ დაშორება გინდა. გუშინ მთვრალი ვიყავი და ვეცადე კოცნით დამებრუნებინე, მაგრამ ვიცი, რომ ახლა დამშორდები. ასე რომ სწრაფად მითხარი.... -არ მინდა, რომ გული გატკინო.