მე არ დამისრულებია...(XIX თავი)

-მომატყუე ხომ? -სასიკეთო საქმისთვის._გაიცინა და მაგიდამდე მიმიყვანა. სანამ დავსხდებოდით ვარდისფერი ვარდების დიდი თაიგული მომიტანა და ლოყაზე მაკოცა. მაგიდას მივუსხედით, ბევრი ვისაუბრეთ, ცოტა ღვინოც დავლიეთ და ბოლოს ნელი მუსიკის ფონზე დავიწყეთ ცეკვა.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 11

მძინარე ბიჭთან იჯდა და ისევ მის სიტყვებზე ფიქრობდა,როცა დედამ დაურეკა,უთხრა სასწრაფოდ მიმღებში გელოდებით,ოპერაცია დასრულდაო.მორიგე ექთანს სთხოვა ცოტა ხანს დარჩენილიყო პალატაში,თვითონ კი ქვემოთ გავარდა და იმ დროს მივიდა,როცა თამუნა და ირაკლი

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 4

-სალაპარაკო მაქვს და მინდა მარტო შენ იცოდე,ხომ იცი სხვას არ ვენდობი. -თქვენ ორივე,შენც და შენც ჩემს სიცოცხლეს შეიწირავთ მზად ვარ ამის გამო,მხოლოდ თქვენ დადექით კაცები და ადამიანები.უთხრა ორივეს გიორგიმ და ანიშნა

მე მია ( თავი V )

-უბრალოდ ოჯახი არასდროს გყოლია და ძალიან გაგეხარდა მათ შესახებ, საერთოდ ისიც არ იცი ავთოავარიაში დაიღუპნენ შენი მშობლები თუ არა, ისიც არ იცი ავარია მაინცდამაინც მაშინ რატო მოხდა როდესაც ანაბელის მანქანაში ჩაჯექი და იქნებ მტრები გყავს , შენ დაშენს

შრამიანი (თავი 9)

კაცმა ისევ ფანჯარას გახედა... ხეზე შემომჯდარი მერცხალი, მაშინვე აიჭრა ცაში... ახლო-მახლოს კაცის ჭაჭანება არ იყო...

გიჟური დღეები (თავი 17)

-ჰუიმე იატაკზე დაწექი თუ გინდა! -გაბრაზებულმა ავიქნიე ხელი. -კარგი ჩაიწიე! - გვერდით გავჩოჩდი და ცოტახანი წრიალის შემდეგ, მოვთავსდით კიდევაც. გაბრუებულმა მივლულე თვალები, არ მეგონი ასე ტკბილად თუ დამეძინებოდა ოდესმე საავადმყოფოში.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 32)

- სამსახურს დაემშვიდობე იდიოტო.. არა მაინც,რა მაგრად ვთქვი? არა არა.. არ მოვა. არ მოვა რატომ უნდა მოვიდეს? ეხლა უბრალოდ.. შემაშინა..შანსი არ არის,გაბრაზდა იდიოტი თავში ავარდნილი კაცი და ეხლა მოვალო.. არაა..

შენ ხარ ჩემი წყურვილი

მცირე ღრუბლებმა შენ შეგქმნეს ცაზე და გულის ფორმა შეიქმნა მარსზე. მე შენთვის ვდგავარ ქედზე და მთაზე და მუდამ ვფიქრობ ამ გრძნობის არსზე. ეს დრო სიყვარულს დაინდობს, მე გულს არავინ დამითმობს. მე გულს არავინ გამითბობს! სიყვარულს?! არვინ არ იხმობს.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 2.

-ცუდად ხართ? ალექსმა თვალებში ჩააშტერდა და ვერ გაუძლო იმ თვალების სიშავეს,ვერ გაუძლო იმ თვალებს რომლებიც წლებია აღარ ანათებს და საოცარი მონატრების გრძნობა გაუჩნდა.ცრემლი მოერია,თვალები მაგრად დახუჭა და გაიფიქრა,რომ გავახელ თვალს სხვაგან

უცხო

ქარიშხალია, წვიმას ერთიანად დაესველებინა მთელი რეგიონი. ფანჯრებმაც ზრიალი დაიწყეს და გრიგალმა მთლიანად მოსტაცა ხეებს ფოთლების საბურველი. საშინელი ამინდი იყო, შუქიც კი თამაშობდა, ხან ჩაირთვებოდა და ხანაც გამოირთვებოდა. დავიძაბე, ცოტა შემეშინდა