პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც ( თავი მეოთხე)

- ნუღელავ ადამიანობა გამოვიჩინე და სავადმყფოში თავად წავიყვანე. -ბევრი სიჩუმის შემდეგ, დაარღვია ჩვენ შორის გაურკვევლობა. გამეცინა. სიმწრის სიცილით გამეცინა. - ადამიანობა? რომელ ადამიანობაზე მელაპარაკები კოჩქიანო!- ცინიზმს არ ვეშვებოდი. -

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მესამე)

ზღვის სუნმა და ცხელმა ჰავამ მატარებლის ფანჯრებშიც შემოაღწია ან უბრალოდ მე ვგრძნობდი ასე. რომ გავიღვიძე, უკვე ურეკში ვიყავით და ფანჯრიდან ულამაზესი ხედი მიმზერდა. ტელეფონში უამრავი, გამოტოვებული ზარი მქონდა ალექსანდრესგან. არ მინდოდა პასუხის გაცემა

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მეორე)

ემოციურად დაღლილმა,ზლაზვნით ავიარე კიბეები და სახში შევედი. ჯერ კიდევ მომხდარზე ვფიქრობდი. ვცდილობდი ანდროზე ფიქრი თავიდან ამერიდებინა, მაგრამ საკუთარი გონება ამის ნებას არ მაძლევდა. თითქოს ჩემს შინაგან მეს არ უნდოდა მისი დავიწყება და ასე ვებრძოდით

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი პირველი)

მაშინ მეორე კლასში ვიყავი, ანდრო რომ გავიცანი. მოდაში შემოსულ რეზინის ყელსაბამებს მჩუქნიდა და ყოველი გაკვეთილის ბოლოს დამალობანას მეთამაშებოდა. ანდრო ჩემი პარალელური კლასელი იყო. მერე მეგობრობაც გაგვეწელა.ჩენს ურთიერთობას მეგობრობას ვერასდროს

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 7 )

- მეტის გაძლება აღარ შემეძლო, ეს ყველაფერი უკვე ჩემს შიგნით ვეღარ ეტეოდა, სახეზე ხელები ავიფარე და ცრემლებს უფლება მივეცი ჯებირები გადმოელახათ. - ღმერთო ჩემო, -ამოიხრიალა თიკუნამ, მუხლებზე დაეცა და მოთქმით ატირდა...

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 6 )

- მართლა აქ ხარ? არ მეჩვენები? -ძლივს ამოიხრიალა, თხელი თითები კანკალით წამოიღო ჩემი სახისკენ და ფრთხილად შემეხო ლოყაზე, მერე ისე რომ საერთოდ არ ველოდებოდი მეცა და ჩამეხუტა...

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 4 - 5 )

- გეყოფა, -ისე იღრიალა ადგილზე შევხტი, -ჩემს საუკეთესო მეგობარს რომელიც გუშინ პირველად ნახე ასეთ საზიზღრობას აბრალებ თანაც მას შემდეგ რაც ჩემი დის გატაცებაში დაადანაშაულე...

მე მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 3 )

- პოლნოებს უყურებ ხოლმე პატალავ? -ენის მოჩლექით, მოგუდული ხმით მითხრა და სიცილი აუტყდა, ისე გულიანად იცინოდა მეც ვერ შევიკავე ღიმილი, ბოლოს როგორც იქნა დაწყნარდა და თვალზე მომდგარი ცრემლი მოიწმინდა...

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 2 )

- გგონიათ ვენები გადავიჭერი? არა, მე უფრო ჭკვიანური რამ მოვიფიქრე, ახლა საავადმყოფოში მოხვედრა ნამდვილად არ მაწყობდა ასე რომ ბასრპირიანი მინა მთელი ძალით დავუსვი ხელზე ჩემთან შედარებით ახლოს მდგომ პოლიციელს...

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 1 )

- ვუყურებდით ერთმანეთს და ენის წვერით ვილოკავდით ტუჩის კუთხეებში ჩამოღვრილ ნერწყვს, აშკარად ვცდებოდი, შიშველი ვასიკო ნამდვილად საინტერესო ვინმე ჩანდა. - ვასო, -ყურისწამღებად იკივლა მის ზურგს უკან მდგომმა ქერათმიანმა ქალმა, რომელიც რატომღაც აქამდე არ