უნებლიე შეცდომა (5 თავი)

-არა ბატონო გოგი, ნუ ვიტყვით ისეთ რამეს რასაც ვინანებთ, მე თქვენი თანაშემწე ვარ და თქვენთვის ყველაფერს ვაკეთებ, მაგრამ როცა ამ შენობიდან გავდივარ თქვენი საქმე არაა რას ვაკეთებ. ახლა ჩემი სამუშაო საათები დასრულებულია, ამიტომ ხვალამდე_თავი დაუკრა

შენ, მე გამაგიჟე

ადამიანების სამი კატეგორია არსებობს: პირველი, ადამიანები რომლებიც ყველა ტკივილს თუ ბედნიერებას გულში ინახავენ. მეორე, ადამიანები რომლებიც ყოველთვის გამოხატავენ ბედნიერებასაც და უბედურებასაც.

სურვილი რომელიც მკლავს! (7თავი)

ტირილით გავეკიდე და ეზოში დავეწიე.-მშიშარა ხარ-ბოლო ხმაზე ვუყვირე ,გაჩერდა.-რა?-გაბრაზებული შემობრუნდა.-რაც გიაგე, გამბედაობა არ გყოფნის იბრძოლო. -რისთვის ვიბრძოლო?-სწრაფი ნაბიჯით წამოიწია.

ცხოვრების დრამა

ეს ცხოვრება არაფერს არ წარმოადგენს ჩემთვის და ძალიან მნიშვნელოვანს მე სიკვდილი მეტყვის! ოჰ სიკვდილო, შენ მხსნელი ხარ" - ჩემს ფიქრებს სულ ერთვის. აღარ მინდა სიყვარული, მე მსურს ხილვა ღმერთის! სამყაროსგან შორს გაქცევა და დამალვა მინდა, მარტოობა,

გა-სიყვარულე-ბა

ერკე: -მოგესალმები პრინცესა, რა ამბები ყოფილა ამ მხარეში, არც ვიცოდი! გუშინ თქვენკენ პატარა ბავშვები გამოვუშვი, რომლებიც დედის სითბოს ეძებდნენ და როგორც შევიტყვე უპოვნიათ. აბა რატომ დამიძახეთ, რა ხდება თქვენთან? ანამიკა: -მოგესალმები, მადლობელი ვარ

ნუ მეთამაშები.! (თავი3.)

-რო არ დამავიწყდეს? მერე რა ვქნა? რა სისულელე გავაკეთე, უცნობს საწოლში იმის გამო ჩავუგორდი რომ მმისმა თვალებმა და მზერამ აგმაგზნო. ეს რა სისულელე გავაკეთე- საწოლში მოუსვენრად ვტრიალებდი

გიჟური დღეები (თავი 11)

-ერთი ნაცნობი შემხვდა და...-კეფა მოვიფხანე დაბნეულმა. - ახლა არ მქონდა მასთან ხვევნა-კოცნის თავი. - არავის აღარაფერი უკითხავს. ერთი კი ამათვალიერეს ეჭვიტ, მაგრამ ეგ არაფერი.

ჯაშუში (თავი 14)

-ახალ წელს გილოცავ, მიყვარხარ! ლილიანს არაფელი უთქვამს, საპასუხოდ უფრო მოეხვია და ღრმად შეისუნთქა მისი სურნელი. ტრადიციულად დიდი მხიარულება იყო, ფოივერკების და მომღერლების მაღალი ტონი, რომელიც უფრო ყვირილში გადადიოდა.

პოკერი დარიჩინის არომატით (სრულად)

-ესეც შენი კარე,დამა ყვავიც და,მოგებული 800 ლარი.-ჩიპები მისას შეუერთა,რივერის კარტი კი დასტაში სხარტად შეაცურა.მაგიდიდან დემონსტრირებულად წამოდგა,მოულოდნელი ქმედებისგან გაყურსულ

ქუჩაში ერთხელ (სრულად)

-იდიოტო დედაშენს იმედია კიდევ ყავს სხვა შვილიც,-გაჰკიოდა თათია ბოლო ხმაზე და შუა ქუჩაში წელში მოხრილი ცდილობდა სუნთქვის აღდგენას -მწვანე ჩემთვის ანთია და არა შენთვის ინდაურო,-დაუღრიალა