მე, შენ და მორჩა. (სრულად)

ეგონა ყველაფერს ვაპატიებდი, უფრო სწორად ყოველთვის ყველაფერს ვპატიობდი. მარტო დარჩენილ დღეებსაც, მის მონატრებაში გათენებასაც, მარტო დატოვებასაც. ყველაფერს ვპატიობდი, როცა ვიცოდი რომ დაბრუნდებოდა, დამირეკავდა, მომწერდა, ან სახლში მოსულს იქვე

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 8. ახალი ცხოვრება, მოულოდნელობა და შუშა

ჯერ გათენებული არ იყო, ნომრიდან რომ გამოვედი და მანქანების სადგომზე მივედი. ერთიანად მაკანკალებდა. ნახევარი საათი ველოდი, ეგებ ვინმე გამოჩენილიყო. ბოლოს, ვიღაც ტიპი დავლანდე. შვიდი საათისთვის გამოვიდა ავტოსადგომზე

და დიახ, ასეც ხდება,ზუსტად აი ასე.

არვიცი როგორ გამოვხატო გრძნობები რომლებიც ჩემს გულში ტრიალებს მაგიჟებს , შეიძლება სულაც არ გამომდიის კარგად წერა მაგრამ უბრალოდ მინდა ვწწერო, თქვენ იკითხეთ , მერე ან შემაქებთ ან გამაკრიტკებთ

საყვარელი ვენები. III, IV, V და VI დღე

მთელი დღე ჰამაკში ვინებივრე. აკა მორჩილაძის „ფალიაშვილის ქუჩის ძაღლები“ წავიკითხე და ვაღიარებ, გამიხარდა 90-იან წლებში რომ არ გავატარე ახალგაზრდობა. პრინციპში, რა მნიშვნელობა აქვს ჩემთვის. ისეც და ასეც სიბნელეში ვარ. მოწყენილობის დასამარცხებლად

საყვარელი ვენები. I და II დღე

თვალი რომ გაახილა თბილისს უკვე გასცდენოდნენ. მზე ისე უმოწყალოდ აღარ აჭერდა როგორც მაშინ, მანქანაში რომ ჩაჯდა და გაურკვეველი ვადით გამოემშვიდობა ქალაქს. აუჩქარებლად წამოჯდა. პირი ჰქონდა გამშრალი და თავი უბჟუოდა. მანამდე აფათურა ჩანთაში ხელი, სანამ არ

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (11თავი)

-ჩემი სულელი.-სხვებიც გვიყურებდნენ,ყურთან დაიხარა და ჩუმათ მიჩურჩულა.-მე და შენ სერიოზულად უნდა ვისაუბროთ-შემდეგ გასწორდა და თვალი ჩამიკრა.ამოვიხვნეშე და სამზარეულოში შევედი,წყალი დავლიე შემდეგ კი ნიაკოს გაკეთებული სალათის ჭამა დავიწყე.როგორც ჩანს

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (10თავი)

-არ ვუცი,რამდენიმე წლით.-იცით როგორ გავხდი?არა არ იცით,ამას ვერც მე აგიხსნით. უცებ ავიღე ტელეფინი და ნიაკოს დავურეკე,ისიც აეროპორტში ყოფილა.ამიტომ დღეს გაცდენა გადავწყვიტე და მეც ალექსანდრეს წავყევი. ყველა იქ იყო.გული საშინლად მწყდებიდა მაგრამ მე

სულიერი გამოცდა (თავი 1,2,3 და 4)

მე ვერ ავხსნი თუ რამდენად რთულია ელოდო იმას რაც არასდროს მოხდება. ფაქტი ერთია მე მათ მიმატოვეს, დამივიწყეს , უარმყვეს. ხანდახან ადამიანებს არ სურთ სიმართლის მოსმენა, რათა არ დაემსხვრათ საკუთარი

მე მიყვარხარ და შენ გნატრობ

შენ მიყვარხარ ჩემო ერთო ჩემი გრძნობის ერთო ღმერთო შენ ხარ ჩემი მშვენიერი და შენით ვარ ბედნიერი მე მიყვარხარ მე შენ გნატრობ შენი მზერით მუდამ მათბობ მუდამ ამ გრძნობებზე ვდარდობ საპასუხოს მე ვერა ვგრძნობ

სექსი და სუში ნ2/თავი 1

ლილია ამ დროს გათიშულია,რომ გეკითხათ ვინმე გიყვარს თუ არაო დაუფიქრებლად გიპასუხებდათ კონსტანტინეს,ეს ოხერი ბიჭი კი არ ჩერდებოდა და განაგრძობდა თითებით თამაშს, ხელი მკერდისკენ გააპარა და მსუბუქი მოჭერით დაკმაყოფილდა. კრუსუნებდაგოგონა და სიამოვნების