დააფასე საკუთარი თავი (დასასრული)

მთელი ძალით მომხვია ხელები და თავი ჩემს ყელში ჩარგო. ძალიან,ძალიან დიდ ხანს ვიყავით ასე. ფრთხილად გადმოანაცვლა ხელები მხრებიდან ლოყებზე და უსაზღვრო სითბოთი გამიღიმა...

დააფასე დრო(3)

_არ გელოდებოდი. _ხო ვიცი,არც ვაპირებდი თქმას ბინა რომ არ შეგეცვალა. _შენ ხომ სიურპრიზების მოყვარული ხარ. _მხოლოდ სასიამოვნო სიურპრიზების.

დააფასე დრო(2)

ეხლა ისევ ის გზა გამოვიარე უკან და ვხვდები,რომ ავღანეთში წასვლაზე მეტად თბილისში დაბრუნების უფრო მეშინია.უკვე ტრაპზე(კიბეებზე) ჩამოვდიოდი და ღრმად ვისუნთქავდი მონატრებულ ჰაერს. ზურგჩანთა მხარზე მოვიკიდე და აეროპორტიდან

დააფასე დრო(1)

მომენტები,ჩვენი ცხოვრება მომენტებისგან შედგება.მომენტები,ყველა მისკენაა მიმართული. ყველა ცდილობს,რომ დაიმახსოვროს და სამუდამოდ ჩაიბეჭდოს გონებაში.მე კი არ მინდა!მინდა განადგურდეს, მინდა წაიშალოს, მინდა მის მაგივრად სიცარიელე იყოს, მინდა წავიდნენ

დააფასე საკუთარი თავი (7)

3 დღეა შორიდან მკითხულობს,თუ მიყურებს ტკივილიანი მზერით და ისიც სულ რამოდენიმე წამის განმავლობაში.აღარც მეხუტება,აღარც მკოცნის და აღარც იმ ღიმილით მიღიმის ასე რომ მიყვარს.ი,კი ნამდვილად ზუსტად ასეთი შეგრძნება მაქვს.არ ვიცი როდის მოასწრო ამ თავმა ასე

დააფასე საკუთარი თავი (6)

არ ვიცი სად მეცალა ამის შესამჩმევად,მაგრამ რაღაც მომენტში მომეჩვენა,რომ თავისი საქციელი ინანა.მანამ ამ ფიქრს დავასრულებდი კიდევ ერთხელ ვიგრძენი მწვავე ტკივილი და გონება დავკარგე.მახსოვს ბოლომდე გათიშვამდე ბუნდოვნად ჩამესმა მისი სიტყვები "კოტეს

დააფასე საკუთარი თავი (5)

ვგიჟდები შაბათ დღეზე! მხოლოდ ამ დღეს შემიძლია გავიღვიძო,როცა მომინდება და თან მთელი დღე ჩემ გემოზე გავატარო.ბოლო დროს ჩემ გემოზე დროის გატარება სახლში ჯდომას და სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით დასვენებას გულისხმობს.ხოდა,ახლაც ვზივარ ცხელი შოკოლადით

დააფასე საკუთარი თავი (4)

უკვე მეორედ მიწევს დარეკვა და ეს გოგო მაინც არ მპასუხობს.ესღა უნდა ზუსტად ჩემ ნერვიულობას.სხვა რომ ვერაფერი მოვიფიქრე,ისევ სახლში აბრუნება გადავწყვიტე. გადავწყვიტე და გავიგე კიდეც როგორ დაიძახა ვიღაცამ ჩემი სახელი.

დააფასე საკუთარი თავი (3)

საშინელ გაორებას ვგრძნობ.არ ვიცი უნდა გამიხარდეს თუ მეწყინოს მისი დანახვა.აქამდე როგორც არ უნდა შემშინებოდა იმისი,რომ რაღაც ისე ვერ იქნებოდა,მისი ხმა მაინც მამშვუდებდა და რაღაცნაირად დადებითქდ მმუხტავდა,მაგრამ ახლა?! ახლა ცხადად ვხედავ ჩემ წინ

დააფასე საკუთარი თავი (2)

ამის შემდეგ უკვე ბუნდოვნად მესმოდა.არ მახსოვს როგორ დავტოვე ჯერ საკლასო ოთახი და შემდეგ სკოლის შენობა.სკოლიდან ვარაუდით გამოვედი.მეგონა მოჩვენებები დამეწყო კარებთან მომღიმარი კოტე რომ დავინახე,რომელსაც ჩემი დანახვისთანავე დაუსერიოზულდა სახე.