დათარსული კაცი (თავი 13 დასასრული)

ჰოლში შევედი და კარი ჩავკეტე. სასტუმრო ოთახიდან ნინა გამომეგება. გაფითრებული და აღელვებული მომეჩვენა. მომეკრო, მაკოცა. მეც მაგრად მოვხვიე ხელი. -ჰარი! აჩურჩულდა ნინა. ჩემს არყოფნაში აქ რაღაცას ეძებდნენ. უფრო მაგრად ჩავიკარი გულში. -რატომ გგონია?

დათარსული კაცი (თავი 12)

-შემოდი, ნუ გრცხვენია, თქვა ო'რეილიმ. შენმა ცოლმა ეტყობა, რაღაც ცუდ თვალზე შემხედა. ნინას მივუახლოვდი. ჩემს სახლში ამ კაცის ნახვამ შემაძრწუნა და თავდაპირველი შიში ნელ-ნელა გააფთრებამ შეცვალა. -გაერთრიე აქედან, სანამ კინწისკვრით გამიგდიხარ! ვუთხარი

დათარსული კაცი (თავი 11)

ოდეტას გვამი მეორე დღეს იპოვეს, თერთმეტი იყო დაწყებული. მე დილის ცხრა საათიდან ჩემს კაბინეტში ვიჯექი და ტელეფონის ზარის მოლოდინში ოფლად ვიღვრებოდი. საშინელი ღამე გავატარე. როცა ნინა გონზე მოვიდა, ისტერიკა დაემართა. მაგრად გავწამდი. ბოლოს, როგორც

დათარსული კაცი (თავი 10)

ჰოლში საათმა ცხრაჯერ ჩამოკრა. სასტუმრო ოთახი მჭახე, წყვეტილმა რეკვამ გაავსო. სავარძლიდან წამოვდექი, თან იატაკზე შუშის ნამსხვრევებს და გუბეს არ ვაშორებდი თვალს. -მე მოვწმენდ, ვუთხარი ნინას და კარისკენ გავემართე. -ჰარი... -ახლავე მოვალ. მინდოდა, ცოტა

დათარსული კაცი (თავი 9)

-ამის გაძლება არ გინდა?! თქვა მედოუზმა და მაგიდას მიუჯდა. აბა, რას იტყვით? მე მგონი, კერი არაფერს იგონებს. -გეთანხმებით, მიუგო რემიკმა. თან მეორე მოწმეც ხომ გვყავს. კებიმაც განაცხადა, ის ტიპი მაღალი და ზორბა იყოო. რაღაც-რაღაცეები უკვე ვიცით.

დათარსული კაცი (თავი 8)

რენიკი იმ დარბაზში მელოდებოდა, სადაც მთავარი პულტი იყო მოთავსებული. გფბ-ს თანამშრომელი ბერტი და კაპიტანი რეიგერი კედელზე გაკრულ ოლქის დიდ რუკას უკირკიტებდნენ. რენიკი რუკას მოშორდა და ჩემკენ გამოემართა.

დათარსული კაცი (თავი 7)

პირველის ნახევარზე კოტეჯიდან გამოვედი და ავტობუსის ბოლო გავწიე. ,,პაკარდი'' მოედანზე გავაჩერე და ცნობათა ბიუროში ვიკითხე, ლოს-ანჟელესიდან თერთმეტსაათიანი რეისი ხომ არ იგვიანებს-მეთქი. თვითმფრინავი ზუსტად განრიგის მიხედვით დაჯდება და აეროპორტიდან

დათარსული კაცი (თავი 6)

ისტ-ბიჩისკენ მიმავალს გზაში გაწვიმდა და ქარიც გაძლიერდა, ზღვაზე ტალღებს ქაფი მოედო. პლაჟზე სანებივრო ამინდი ნამდვილად არ იყო და სანაპიროზეც კაცი არ ჭაჭანებდა. მანქანა ბილ ჰოლდენის ფასიან ავტოსადგომზე გავაჩერე. კოტეჯში შევედი,

დათარსული კაცი (თავი 5)

შაბათ დილით, რომ გამომეღვიძა, წვრილად ცრიდა. აფორიაქებული ვიყავი. მოსალოდნელ მოტაცებასთან დაკავშირებული მთელი ჩემი ეჭვები სიღრმიდან ზედაპირზე ამოტივდივდა. მარტო ფულზე ფიქრი მინარჩუნებდა მტკიცე ნებისყოფას.

დათარსული კაცი (თავი 4)

ათი იყო დაწყებული, მეორე დღეს ოდეტა ისევ რომ გამოჩნდა კოტეჯთან. ვერანდის კიბესთან გაჩერდა და ქვემოდან ამომხედა. სავესე მთვარის შუქზე შევძელი კარგად შემეთვალიერებინა. უბრალო თერთრი კაბა ეცვა. ხელში მომცრო ჩამოდანი ეჭირა.