ფიქრებში დაკარგული [2 თავი]

როდესაც ტატიამ გაიღვიძა, თავის ოთახში ათასობით ყვავილი ეყარა. ეს ხომ მისი დაბადების დღე იყო.. იქვე წერილიც იდო: " გარეთ გამოდი " ტატია გარეთ გავიდა, და რას ხედავს. ლაზარე ტატიას სახლის წინ ვარდებით იდგა.. ტატიას გაუკვირდა როდის მერე დაიწყო ჩემი

ფიქრებში დაკარგული [1 თავი]

- რატომ ხდება ყველაფერი ასე? - ფიქრობდა ტატია. - ერთხელ მაინც ხომ შეიძლება, რომ რამე გამიხარდეს? დავიღალე ასეთი ცხოვრებისგან! დილა გათენდა ტატია სკოლაში მიდის. ცდილობს არ შეიმჩნიოს ნამტირალები სახე, მაგრამ ლაზარე ყველაფერს ამჩნევს.

მოტივაცია დაკარგული.

ნელ-ნელა ვგრძნობ რომ უფსკრულიდან ამოვდივარ,თუმცა ჯერ კიდევ ნაპირზე ვტივტივებ.ხელის გამომწვდომელი არავინ სჩანს,ალბათ აქედანაც მარტო,დამოუკიდებლად მომიწევს ამოსვლა.მსგავს სიტუაციაში ადრეც ვყოფილვარ,თითქოს მთელი ჩემი ცხოვრებაც დიდ ორმოს გავს,საიდანაც

დაკარგული 4 წელი.

-გოგო, რატომ არ მოგწონს?მე ძალიან მომწონს უფ, მაგრამ შენი ამბავი ხომ ვიცი დღეს მთელი დღე აქ უნდა მაყურყუტო , ისე რომ შეიძლება ვერცერთი ვერ აარჩიო...რას უწუნებ ვერ ვხვდები...მიბაძე რა ლილის ნახე რა მალე აარჩია_გაბრაზებული ცოფებს ყრიდა ელიზაბედი და

დაკარგული სამოთხე (ნაწყვეტი)

მთელი ლაშქარი, უბადლო და ძლევამოსილი, უხმოდ უჭვრეტდა შეუპოვარ, მრისხანე სარდალს. ისიც ამაყი, ახოვანი, სწორუპოვარი აღმართულიყო მებრძოლთ შორის მაღალ კოშკივით.

დაკარგული სიყვარული

ყველაფერი შენ დაანგრიე..დაასამარე.ჩვენი სიყვარული ჩვენი ურთიერთობა...ნუთუ როგორ შეგიძლია უჩემოდ ცხოვრება?შენ ხომ ყოველთვის იმას მიმტკიცებდი რომ მარტო ჩემით ცოცხლობდი,რომ მე ვიყავი შენი სუნთქვა და შენი ჰაერი...არ გეხუთება სული?არ გიჭირს სუნთქვა? თუ

დაკარგული ანგელოზი [1]

ყველაფერი ლუკა ონიანის დაბადების დღიდან დაიწყო..დილას ზარის ხმამ გააღვიძა სალი ონიანი ერთი კარგად გალანძღა ზარის ავტოტი და ტელეფონს დასწვდა. -მმმ-ზმუილით ჩასძახაა უყრმილს. -მმ და ზმუკი შენ! სად ხარ გოგო-ეგრევე მიხვდა ვინ იქნებოდა..ვინ თუ არა ნინი

დაკარგული წლები

-მარიამ ჯაჭვლიანისასიამოვნოა- საკმაოდ ხმამაღლა და გარკვევით თქვა და ახლა ნამდვილად ყველას ყურადღბა მიიქცია,ბექა ისევ ისე გაოცებული იდგა,ოთხს მოვავლე თვალი,სადაც სიჩუმე გამეფეულიყო,ალექსანდრე გაოცებული იყო,ნათია ბრაზს ანთხევდა როგორც ჩანს მარიამის

დაკარგული წლები

დღეს თექვსმეტი წლის შემდეგ ისევ ვუბრუნდები ჩემს სახლს,არც კი ვიცი შეიძლება თუარა მას ჩემი ვუწოდო,,ის კი ვიცი რომ ერთ დროს ჩემი საკუთრებაც იყო.სოფელს რაც უფრო ვუახლოვდებოდი მით უფრო მემატებოდა ნერვიულობის შეგრძნება,საჭეს ხელს ვუჭერ და ყურადღება ჩემს

დაკარგული მხიარულება ახალ წელს

ლექსი ეძღვნება იმ ახალწელს რომელიც ნაახალი წლის პირველ ღამეს პირველ გიჟ და დიდ სიხარულს ყველა ხვდება ყველა გხვდება ოცნებებიც დღეს ახდება <3 წილობრივ ხალხს არ უხარია და ჩვეულებრვად როგორც ერთი ჩვეულებრივი დღე მასე ხვდება ამ დღეს :/