დაკარგული სოფელი

ჩანახატი არის ჩემი ბუნდოვანი, მკრთალი მოგონება აფხაზეთში მამისეულ სახლზე. ადგილი , რომელზეც მაქვს ძალიან ცოტა მოგონება, თუმცა სისხლის ბოლო წვეთამდე ჩემია.

მყარ საგნებში დაკარგული

რა ვქნათ ჩვენ,გიჟებმა. თუ ნორმალურობა უკვე კი არ გვაწუხებს... არამედ დიდ ზიანსაც გვაყენებს ? პირდაპირ გვახრჩობს,გვანადგურებს და გვკლავს ? რა ვქნათ.რა,რა,რა,რა,რა,რა,რა,რა,რა,რა,აი რა.რა,რა,რა,რა,რა,რა,რა,რაა ?

დაკარგული

ბედისწერაა, ასე აფორმებ - უფორიქო დღეების სიმძილს

დაკარგული ფერები 2

გარეთ გასულს გაბრიელმა ერთი ორი ნერწყვი ძლივს გადააგორა მაგრამ მიხვდა ევას ჩანაფიქრს და ჩაეღიმა. ანა მანქანაში ჩაჯდა ამ დროს გაბრიელმა დრო იხელთა და ყურში უთხრა

დაკარგული ფერები 1

ნაცრისფერ სპორტულს იცმევს ყურსასმენებს იკეთებს და ჯერ ისევ ჩაბნელებულ ქუჩებში დასეირნობს, ტირილს ვერ იკავებს ღამით მითუმეტეს. უცებ მანქანის მოხრჭიალების ხმა ისმის, ცოტაც დაა ევას ააკაპოტებდა, ძლივს ძლივობით გვერდს უვლის გოგოს და მანქანას ჩერებს,

დაკარგული სულები

ნუთუ ესაა ჯოჯოხეთი, სულის ტანჯვა, და არა დაღრეჯილი, მახინჯი არსებებით სავსე კუპრი, რომელშიც უნდა  მოხარშულიყვნენ სამარადისოდ. ალბათ, დაკარგული სულების ტანჯვა ბევრად უარესია. უსასრულო დარდი, მონატრება, სასოწარკვეთა, უსუსურობა. ვერ წარმოუდგენიათ, რა

ოცნებებში დაკარგული გოგოს დღიურები

სკოლა რომ დავამთავრე ჩემი პირველი სიყვარული აღარ მინახავს ,თვალითაც აღარ მინახავს . არადა მატელი 4 წელი მასზე ფიქრში და იცნებაში ვატარებდი. რამდენ ბიჭზე ვთქვი უარი და რამდენი რამე გავმაზე ცხოვრებაში ყველაფერი გიორგის ბრალია. მაგრამ მე ის ხომ ასე

უსასრულობაში დაკარგული

უკიდეგანო ოკეანის კამკამა წყალი არხევდა მის სხეულს და ოქროსფერი სანაპიროსკენ მიაქანებდა. მას თვალები ჰქონდა დახუჭული და ფიქრობდა: ლურჯი სივრცე, ყვითელი ქვიშა, მზე, სითბო- ნუთუ ეს არის ბედნიერება? სულ ასე რომ ვიყო, ნეტავ ვიქნები ბედნიერი? ეკითხებოდა

დაკარგული წლები

2013 წლის პირველი დღის პირველ წუთებში მოევლინა ქვეყანას ახალი სიცოცხლე,ელენა ახვლედიანი.საცობში გაჭედილი 21 წლის მამაკაცი საჭეზე ხელებს ნერვიულად ათამაშებდა,გული სიხარულით უთრთოდა,რამდენიმე თვიანი ცდის შემდეგ პირველად შეეხებოდა ნანატრ შვილს,პირველად

ლექსი - "დაკარგული"

ადამიანს შეუძლია იყოს დაკარგული არა ფიზიკურად, არამედ სულიერადაც, როდესაც იგი კარგავს არსებობის მიზანს, ბედნიერების შეგრძნებას, ნდობას ვინმეს მიმართ და გრძნობს სევდას. დაკარგული,გამოუვალ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანი,რომელიც ამ მდგომარეობიდან თავის