შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეთოთხმეტე თავი)

შვებულება დამთავრდა და კვირა საღამოს უკანაც დაბრუნდნენ. -ემილია-დაიძახა ნინიმ დაბრუნებული დის დანახვისას -ჩემო ლამაზო-მიეალერსა დაც -მე არ ჩამეხუტები?-დაიბუზღუნა მარიამმა და ხელები გაშალა ნინის ლოდინში.

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეცამეტე თავი)

-რატომ არ გინდა წამოსვლა? მე მინდა და ბიჭებსაც უნდათ ასე რომ წამოსვლა მოგიწევს-თქვა და ბიჭებს მკაცრად გადახედა -აჩი გინდა შენ წასვლა? -კი-ღიმილით უთხრა და ემილიას თმებში ხელი აბლანდა -ოოო კარგი წამოვალ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეცამეტე თავი)

-გაწითლდა ,ვაიმეე-ესღა უნდოდა ნიკას. მაშინვე ტელეფონი ამოიღო და სურათების გადაღება დაიწყო -ნიკა, თუ არ გაჩერდები მაგ ტელეფონს წყალში გადავუძახებ ,ან უკეთესი გადაგაყლაპებ და მერე ვნახოთ რითი გაერთობი-შეუბღვირა აჩიმ -ჩემთან მაგარი ხარ ხო? სულ მე რატომ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეთორმეტე თავი)

-ემილია გაიღვიძე მალე წავალთ.-გაჰკიოდა დილაუთენია მარიამი -ვდგები გოგო. რა გაყვირებს?-მთქნარებით წამოიზლაზნა ემილია-რომ არ წამოვიდე რა იქნება? მამა და ნინი მარტო როგორ დავტოვო? -აუუ კიდევ დაიწყო. მაგაზე ხომ ვილაპარაკეთ გუშინ. ადექი და გაემზადე თორემ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეთერთმეტე თავი)

-შვილო, ემილია-განაგრძობდა ძახილს მაგრამ ხმა ვეღარ მიაწვდინა შვილს ემილია დაბრუნდა სამსახურში და ფიქრში გართული აივანზე ყავას შეექცეოდა, როდესაც ნაცნობი ხმა მოესმა. -რას აკეთებ აქ? -ვერ ხედავ ყავას ვსვამ -მაშინ ასე გკითხავ რაზე ფიქრობ?-მომხიბვლელად

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეათე თავი)

-გამარჯობა ემილ...-სიტყვის დამთავრება ვერ მოასწრო ისე ჩაუარა ემილიამ. ხმაც არ გაუცია და დააიგნორა. -ისევ გაბრაზებულია-თქვა და უკან დაედევნა კაბინეტში შესულ ემილიას-ჩემს კაბინეტში გელოდები 10 წუთში. არ დააგვიანო, სალაპარაკო მაქვს-უთხრა ემილიას და

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეცხრეე თავი)

-ზედმეტად ..-ცოტახნის დაფიქრების შემდეგ თქვა-დებილია (უკეთესი დასახასიათებელი სიტყვა ვერ მოძებნა)და ყველაფერს არასწორად გებულობს. -და მაშინ რატომ ამუშავებთ აქ? -უბრალოდ კარგად ხატავს და დიზაინის მხრივ ნიჭიერია-გადაუჩურჩულა და ეშმაკურად გაიღიმა

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მერვე თავი)

-აჩი, რას აკეთებ? ადექი სახლში მიგიყვან-მხარში წვდა ნიკა და მის წამოყენებას შეეცადა -თავი დამანებე. არავინ არ მჭირდებით,მომშორდი-ხელი ჰკრა აჩიმ -გთხოვ ,ძმაო ადექი რა.ძალიან ბევრი დალიე უკვე, ასე არ შეიძლება. -განაგრძობდა მის დარწმუნებას -არა

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეშვიდე თავი)

აჩი და ემილია კარგახანს ისხდნენ მანქანაში და უყურებდნენ როგორ გამეტებით ეხეთქებოდნენ წვიმის წვეთები მინებს. უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვით,რომ მხოლოდ აჩი გაჰყურებდა შორ ჰორიზონტს და ტკბებოდა მძინარე ემილიას ყურებით. არც ზარებისთვის უპასუხია .

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეექვსე თავი)

-აჩი მგონი შეყვარებული ვარ-დაბნეულად ამოილაპარაკა ფიქრებიდან გამოფხიზლებულმა ნიკამ -რაა?შეყვარებული?და ვისზე?-სასაცილოდ არ ჰყოფნიდა აჩის ნიკას ნათქვამი -რა გაცინებს ბიჭო ?სერიოზულად გეუბნები-მობეზრებულად გადაულაპარაკა აჩის და თავი ხელებში ჩარგო -შენ